اعتراف میمون!

هم زمان با اظهارات «ولی الله سیف» مبنی بر ثمرات «تقریباً هیچ» برجام «محمود سریع القلم» در مقام عقل منفصل دولت روحانی حرف مهم تری زد که در سایه اظهارات سیف پنهان ماند.
ماجرا به بخشی از سخنان «سعید جلیلی» باز می گردد که ایشان طی یک پرسش و پاسخ در یک نشست دانشجوئی اظهار داشت: «من اگر رئیس جمهور بودم برجام را امضاء نمی کردم» و در واکنش به این جمله «سریع القلم» نیز گفت:

«جلیلی هم اگر رئیس جمهور بود چاره ای جز توافق نداشت. کسی که در جایگاه ریاست جمهوری قرار می‌گیرد با واقعیت‌ها رو به رو می‌شود و از شعارها فاصله می‌گیرد.این ادعا بر این اساس است که جلیلی هم باید با 90 میلیارد دلار معوقه بانکی رو به رو می شد و دولتی را در دست می گرفت که حدود 250 تا 300 هزار میلیارد تومان به بخش های مختلف بدهکار است و 90 درصد بودجه کشور را صرف هزینه‌های جاری می‌کند. تمام این مسائل سبب می‌شد که جلیلی راهی جز همان راهی که امروز روحانی پیموده است نداشته باشد»

اعتراف سریع القلم میمون است هر چند با تاخیر است و دالی است بر صحت ادعای کسانی که پیش از این گفته بودند:
«روحانی انتخاب مردم نبود اجبار مردم بود» (*)
به عبارتی دیگر امروز سریع القلم نیز با اعتراف خود ناخواسته بر این ادعا انگشت تائید گذاشت که روحانی مولود مهندسی انتخابات 92 توسط آمریکائی ها بود که ظفرمندانه توانستند در یک وحدت آرمانی با پراگماتیست های داخلی و بهره وری از سرپل های ارتباطی و اقتصادی «فی مابین» با محمل تحریم های فلج کننده، ملت ایران را در زمین معیشت به زانو درآورده و به گروگان بگیرند تا از آن طریق و بصورت نامحسوس و هدایت شده گزینه مورد وثوق برای حضور در پاستور را مهندسی و مدیریت کنند.
اما و برخلاف فهم سریع القلم چنین تقدیری بدآن معنا نمی تواند باشد که جز روحانی هر کس دیگری هم وارد ساختمان پاستور می شد گریزی از برجام مزبور نداشت!
برجام مزبور محصول و معجون و دست پخت مرعوبان و مفتونان و مشعوفان به مناسبات کدخدا سالارانه آمریکائی است!
می شد با لحاظ دوزی درایت در کنار فهمی از تجارت، برجامی را به انجام رساند که لااقل «پایاپای» بود و بجای رویکرد بی معنای بُرد ـ بُرد استوار بر منطق «بده ـ بستان» بود تا بجای آنکه یک طرف همه مطالبات طرف مقابل را گشاده دستانه امربری کند و بعد ملتمسانه چشم انتظار بنده نوازی و ابراز لطف قطره چکانی طرف مقابل بنشیند، عمل را مشروط به عکس العمل می کرد و هر داده نقدی را مُستلزم به ستانده ای نقد می کردند. که نکردند!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
(*) ـ نگاه کنید به مقالات زیر:
سوزنبانان
مصاحبه با روزنامه جوان
آقای روحانی آمریکائی ها دندان همگی تان را شمرده اند
راز 92
ارگانایزرها

وقتی هاشمی راننده تاکسی می شود