«آقای بای! الان خیلی‌ها دوست دارند بیآیند بی بی سی. خودت هم دوست داری قطعاً!
(اینجا)
اردیبهشت گذشته نیز ذیل مقاله «بهشت زوری است» در توصیف روحیات و خُلقیات اقشار خودباخته و مفتون غرب نوشتم:
غربزدگی و غربندگی را می توان قرینه ای از دو مفهوم غلام خانه زاد (House Negro) و غلام مزرعه (Field Negro) در تاریخ ادبیات نظام برده داری آمریکا برآورد کرد که طی آن غلامان مزرعه موظف به تحمل کار پر مشقت در مزارع بودند. اما بخشی از هم نوعان ایشان (غلامان خانه زاد) از این توفیق برخوردار می شدند تا با نظر لطف ارباب به خانه اربابی منتقل شده و ضمن برخورداری از سقفی بالای سر و البسه مستعمل ارباب و بازمانده غذای گرم ارباب، موظف به تمشیت امور داخل خانه اربابی شوند. هر چند «غربزده» و «غربنده» دو روی سکه ابتلا به بیماری «خویش خوار بینی» یا دوگانه ای در حد فاصل «غرب برتر بینی» و «خود کهتر بینی» است. اما فاصله معنائی این دو را می توان از میانه دو گزاره «رفتن» تا «شدن» به داوری نشست. بر این مبنا «غربنده» را باید در قامت غلام خانه زادی به رسمیت شناخت که با برخوردار شدنش از شانس رفتن به سرزمین اربابی یا همان بهشت آرمانی اش از طریق ادای ارباب را در آوردن و مانند ارباب لباس پوشیدن و مانند ارباب بزک کردن، خود را در خلسه این همانی فرو بُرده و بدینوسیله با ارباب هم ذات پنداری کرده و برای هم نوعان خود در مزرعه که محروم از توفیق بودن در خانه اربابی مانده اند، شکلک در می آورند!
غربزدگی و غربندگی را می توان قرینه ای از دو مفهوم غلام خانه زاد (House Negro) و غلام مزرعه (Field Negro) در تاریخ ادبیات نظام برده داری آمریکا برآورد کرد که طی آن غلامان مزرعه موظف به تحمل کار پر مشقت در مزارع بودند. اما بخشی از هم نوعان ایشان (غلامان خانه زاد) از این توفیق برخوردار می شدند تا با نظر لطف ارباب به خانه اربابی منتقل شده و ضمن برخورداری از سقفی بالای سر و البسه مستعمل ارباب و بازمانده غذای گرم ارباب، موظف به تمشیت امور داخل خانه اربابی شوند. هر چند «غربزده» و «غربنده» دو روی سکه ابتلا به بیماری «خویش خوار بینی» یا دوگانه ای در حد فاصل «غرب برتر بینی» و «خود کهتر بینی» است. اما فاصله معنائی این دو را می توان از میانه دو گزاره «رفتن» تا «شدن» به داوری نشست. بر این مبنا «غربنده» را باید در قامت غلام خانه زادی به رسمیت شناخت که با برخوردار شدنش از شانس رفتن به سرزمین اربابی یا همان بهشت آرمانی اش از طریق ادای ارباب را در آوردن و مانند ارباب لباس پوشیدن و مانند ارباب بزک کردن، خود را در خلسه این همانی فرو بُرده و بدینوسیله با ارباب هم ذات پنداری کرده و برای هم نوعان خود در مزرعه که محروم از توفیق بودن در خانه اربابی مانده اند، شکلک در می آورند!
ماجرای «ژیار گـُل» و فخرفروشی مشارالیه به «حسین بای» بابت کسب توفیق بودنش در خانه اربابی (BBC) نمادی مشهود از چنان شکلک درآوردن مهوعی از چنین غلامان خانه زادی است!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر