سایت هاشمی رفسنجانی روز شنبه سوم بهمن ماه اقدام به درج اظهاراتی منتشر نشده از رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام کرد که از حیث محتوا بشدت آشنا بنظر می رسد.
محتوای اظهارات هاشمی رفسنجانی را می توان قرینه ای از سخنرانی بهمن 67 آیت الله منتظری تلقی کرد که در آن مقطع جانشین بنیان گذار جمهوری اسلامی بود و علی رغم این فحوای کلام منتظری در این سخنرانی ها تا آنجا استعداد داشت تا «امام» عطای قائم مقام خود را بر لقایش ببخشد و در کمتر از دو ماه ایشان را از کرسی جانشینی خود عزل کند!
اکنون و با انتشار سخنان بهمن 94 هاشمی بوضوح می توان بازتولید رفتار و گفتار آیت الله منتظری را در سنت و سلوک نوین هاشمی رفسنجانی ردیابی کرد.
هاشمی از سال 92 که در انتخابات ریاست جمهوری رد صلاحیت شد عملا پای خود را جای پای منتظری گذاشت و همانند آن شیخ فقید که از فردای بازداشت و محاکمه و مجازات «آن مهدی هاشمی» با نظام زاویه گرفت و بیت خود و گویش خود را مجرا و مغناطیس زاویه داران با نظام کرد، اینک و امروز هاشمی رفسنجانی نیز بعد از دل چرکینی بابت بازداشت و محاکمه و مجازات «این مهدی هاشمی» و با حفظ همه بغض و غیظ های بجا مانده اش از 88 تا 92 اینک و همانند منتظری دفتر خود را کانون و مغناطیس همه زوایه داران با نظام کرده و طی نشست های متعددی که در دفتر خود با اقشار مختلف برگزار می کند تعمد دارد به تنوع و تعدد با گزیدن نظام عقبه اجتماعی خود را بسط و تعمیق دهد.
اظهارات جدیداً منتشر شده ایشان نقدترین و جدی ترین اظهارات با «استایل منتظری» است که می تواند حاکی از تکرار تاریخ در عرض کمتر از 23 سال باشد.
اظهارات آیت الله منتظری در دهه فجر 67 تا آن اندازه ساختار شکن بود که تاب از امام ربود ودر پاسخ به این بخش از بیانات قائم مقام خود مبنی بر آنکه «مسئولان بدانند در برابر تمام ناکامی ها و بی عدالتی ها و ... باید در دادگاه عدل الهی و «تاریخ» جوابگو باشند» امام در پیام به مهاجرین جنگ تحمیلی بدون ذکر نام از منتظری ابراز داشتند:
ما باید همه عشق مان به «خدا» باشد نه «تاریخ» و در ادامه افزودند: من بارها اعلام کرده ام که با هیچکس در هر مرتبه ای که باشد عقد اخوت نبسته ام. چهارچوب دوستی من در درستی راه هر فرد نهفته.
(اظهارات منتظری و پاسخ های امام را در اینجا ببینید ـ )
علی ایحال و در کمتر از دو ماه منتظری بعد از گزافه گوئی هائی از این دست با نامه امام از کرسی قائم مقامی عزل شد.
تنها تفاوت میان «منتظری آن روز» با «هاشمی امروز» آن است که منتظری هر چه بود و هر چه کرد و هر چه گفت متاثر از ساده اندیشی خود بود در حالی که چالش هاشمی با نظام را باید به حساب کامجوئی و قدرت طلبی گذاشت.
هاشمی از سال 92 که در انتخابات ریاست جمهوری رد صلاحیت شد عملا پای خود را جای پای منتظری گذاشت و همانند آن شیخ فقید که از فردای بازداشت و محاکمه و مجازات «آن مهدی هاشمی» با نظام زاویه گرفت و بیت خود و گویش خود را مجرا و مغناطیس زاویه داران با نظام کرد، اینک و امروز هاشمی رفسنجانی نیز بعد از دل چرکینی بابت بازداشت و محاکمه و مجازات «این مهدی هاشمی» و با حفظ همه بغض و غیظ های بجا مانده اش از 88 تا 92 اینک و همانند منتظری دفتر خود را کانون و مغناطیس همه زوایه داران با نظام کرده و طی نشست های متعددی که در دفتر خود با اقشار مختلف برگزار می کند تعمد دارد به تنوع و تعدد با گزیدن نظام عقبه اجتماعی خود را بسط و تعمیق دهد.
اظهارات جدیداً منتشر شده ایشان نقدترین و جدی ترین اظهارات با «استایل منتظری» است که می تواند حاکی از تکرار تاریخ در عرض کمتر از 23 سال باشد.
اظهارات آیت الله منتظری در دهه فجر 67 تا آن اندازه ساختار شکن بود که تاب از امام ربود ودر پاسخ به این بخش از بیانات قائم مقام خود مبنی بر آنکه «مسئولان بدانند در برابر تمام ناکامی ها و بی عدالتی ها و ... باید در دادگاه عدل الهی و «تاریخ» جوابگو باشند» امام در پیام به مهاجرین جنگ تحمیلی بدون ذکر نام از منتظری ابراز داشتند:
ما باید همه عشق مان به «خدا» باشد نه «تاریخ» و در ادامه افزودند: من بارها اعلام کرده ام که با هیچکس در هر مرتبه ای که باشد عقد اخوت نبسته ام. چهارچوب دوستی من در درستی راه هر فرد نهفته.
(اظهارات منتظری و پاسخ های امام را در اینجا ببینید ـ )
علی ایحال و در کمتر از دو ماه منتظری بعد از گزافه گوئی هائی از این دست با نامه امام از کرسی قائم مقامی عزل شد.
تنها تفاوت میان «منتظری آن روز» با «هاشمی امروز» آن است که منتظری هر چه بود و هر چه کرد و هر چه گفت متاثر از ساده اندیشی خود بود در حالی که چالش هاشمی با نظام را باید به حساب کامجوئی و قدرت طلبی گذاشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر