۱۳۹۴ آبان ۲۳, شنبه

شعور سیاستمداری!


شعور سیاستمداری یعنی توانمندی و درک یک سیاستمدار در بموقع حرف زدن.
یک سیاستمدار با شعور یعنی که کسی که بداند «کی» بگوید و «چه» بگوید در عین حالی که بداند کی نباید چیزی بگوید!
بموقع حرف زدن و بی موقع حرف نزدن و حرف بی ربط نزدن از شئون سیاست ورزی و شعور سیاستمداری است.
چیزی که مع الاسف سامانه سیاست ورزی ایران بشدت از آن محروم است.
ماجرای «یازده سپتامبر پاریس» آخرین و نقدترین نمونه از فقد شعور سیاسی و زمان نشناسی مسبوق به سابقه نزد سیاستمداران ایرانی است.
بهترین و آرمانی ترین فضا برای ایران از قبال جنایت داعش در پاریس بمنظور دامن زدن به کمپین مبارزه با تروریست تکفیری تحت لیسانس عربستان فراهم شده و دولتمردان ایرانی بجای چرخاندن انگشت اتهام خود بسوی دشمن موذی و سنتی خود در ریاض در مخنث ترین شکل ممکن شعارهای کسل کننده و تکراری «مبارزه با گروه های تروریستی» را بدون اشاره به مصب «سعودیانه» این وحوش تحت الامر بصورت پروتکلی، بیت الغزل مراودات و مقاولات و محاورات دیپلماتیک خود قرار داده اند!
سیاستمداران ایرانی خوش استعداد ترین افراد در سوزاندن فرصت های تاریخی مبتلابه هستند.
بالغ بر 14 سال پیش و از جوار عملیات تروریستی 11 سپتامبر با مشارکت تروریست های تبعه عربستان سعودی بهترین فرصت برای ایران بمنظور چرخاندن ترشروئی افکار عمومی از قبال آن جنایت به جانب حکومت مالیخولیائی و قرون وسطائی حجاز فراهم شد اما آن فرصت مغتنم از ناحیه انفعال و فشلی دولت خاتمی به ثمن بخس از دست رفت و میزان بی عرضگی تا آنجا پیش رفت که علی رغم همه مساعدت های ایران به آمریکا در جنگ افغانستان و ارسال تسلیم نامه ذلیلانه سال 2003 صادق خرازی (اینجا) نهایتاً سهم ایران از آن همه انفعال، الصاق مدال «محور شرارت» بر سینه دولتمردان بی کفایت جمهوری اسلامی شد!
در دولت احمدی نژاد نیز از ناحیه لفظ قلم و مبادی آداب شدن بی موقع «احمدی نژاد» در ارسال نامه های فدایت شوم و بی معنای ایشان به رئیس جمهور آمریکا یک بار دیگر دستگاه دیپلماسی منفعل ایران فرصت افکار عمومی سازی علیه عربستان سعودی از طریق جنایات داعش تحت الحمایه اش در بحران سوریه را به سهولت از دست داد.
اکنون نیز علی رغم مهیا بودن فضای ضد سعودی از طریق جنایت تروریستی سهمگین داعش تحت حمایت ریاض در پاریس بار دیگر اهتمام دولتمردان ایران صرف اتینا شده و دستگاه عظیم دیپلماسی ایران خود را در فضای بوروکراتیک و پروتکل های تشریفاتی معطل و مستهلک و مُعذب کرده!
یعنی که چی رئیس جمهور روحانی ضمن نامه به رئیس جمهور فرانسه از یک موضع اعلی حضرتانه می فرمایند اکنون باید با گروه های تروریستی مبارزه اصولی کرد!؟
آقای رئیس جمهور! شعور سیاسی یعنی فرصت شناسی!
آقای ظریف! هوشمندی سیاسی یعنی برخورداری از شامه قوی سیاسی!
انگشت اتهام تان و کلامت دیپلماتیک تان را با صراحت و بدون لکنت متوجه اصل جنس کنید!
لااقل این یک بار را کمی شعور سیاسی خرج دستگاه دیپلماسی ایران کنید!
بالغ بر 5 سال است سپاه در در خطوط مقدم مبارزه با وحوش تروریست تحت الحمایه ریاض در حال هزینه دادن در سوریه و عراق است و بهترین فرزندان ایران در مصاف با این جانوران شهید می شوند. کمی عُرضه و لیاقت نشان دهید! الان بهترین موقعیت برای چیدن میوه مبارزه با تروریست از طریق کمپین ضد سعودی است و مع الاسف از دهان دولتمردان تدبیر و امید «ماست» می ریزد!
دو سال بر سر پرونده اتمی ایران با شعار «تعامل» هر گربه ای خواستید رقصاندید و دست آخر برجامی را تحویل دادید که بقول رئیس قوه قضائیه جائی برای افتخار ندارد و به صراحت رهبری انقلاب برخوردار از نقاط ابهام و ضعف های ساختاری خسارت بار برای حال و آینده کشور است علی رغم این از زمین و آسمان برای خود دسته گل پرتاب کرده و برجام را بزرگ ترین پیروزی تاریخ توصیف کرده و مانند آن مجانین که به مناسبت «شکست» تیم فوتبال ایران از آرژانتین در جام جهانی به شعف و شادمانی و در پاسداشت این «شکست» به خیابان ریختند و قر دادند و رقصیدند(!!!) شما نیز شورمندانه از قالب کردن «سهره بجای قناری به خود» در وین، جشن «سپاس از خود» در داخل راه انداختید.
(نگاه کنید به مقاله برجام ـ فروش سهره بجای قناری)

لااقل این بار فرصت موجود را مغتنم بشمارید و با تدبیری واقعی موج افکار عمومی جریجه دار شده غربی ها از جنایت داعش در پاریس را زبردستانه بسوی ریاض هدایت کنید.

۱ نظر:

ناشناس گفت...

با سلام:
علاوه بر این حتما شنیده اید که جناب رفسنجانی اخیرا فرموده اند تنها راه حل مشکل داعش مذاکره مستقیم بین ایران و عربستان (بخوانید: بین رفسنجانی و ملک سلمان) است...
واقع رو می خواهد که کسی بگوید با اینکه می دانیم اصل مشکل ازجانب عربستان است اما مرا بفرستید تا از طریق مذاکره و جلب نظر سعودی، موجبات رهایی تان را فراهم آورم!
این درحالیست که هر کس اندک غیرت و بصیرت سیاسی داشته باشد بی شک حکم به تهدید صریح عربستان و حتی آمادگی برای دخالت نظامی بیشتر در اوضاع می کند.