اظهارات اخیر «هاشمی رفسنجانی» مبنی بر «هم سوئی اسرائیل و دلواپسان داخلی در راستای شکست مذاکرات هسته ای» در مضیق ترین شکل ممکن بمعنای ساده کردن و تقلیل دادن موضوع به یک ابتذال آشنا از جنس دو گانه باینری «یا با ما» ـ «یا بر ما» در حوزه سیاست است.
در چنین منطقی راه سومی وجود ندارد و یا باید پکیجی و چشم بسته، موافق هر گونه افعال و اقوال و تعهدات منتجه از مذاکرات هسته ای بود و یا متهم به اسرائیلیات شد!
نزدیک ترین نمونه از چنین نحله نامبارکی، اُلدوروم ـ بُلدوروم جورج بوش بعد از اعلام تصمیم اش جهت لشکرکشی به خاورمیانه به بهانه مبارزه جهانی با تروریسم بود. آنجا که سرمست از قوای نظامی اش خطاب به جامعه جهانی ابراز لحیه فرمودند که:
«در جنگ با ترورییسم یا با مائید یا با تروریست ها»!
بر این روال چنانچه آیت الله هاشمی نیز به سنت جورج بوش اصرار بر چنان ابتذالی دارند از لوازم چنین ابتذالی نیز نمی توانند مصون بمانند.
در موقعیتی که رهبری عالیه کشور نیز صراحتاً ناخوشبینی خود از مذاکرات را اعلام کرده و باب انتقاد را نیز باز گذاشته اند با اصرار و ابرام آقای هاشمی بر دو گانه یا با مائید (موافقان تمام قد مذاکرات) یا بر ما (متحدان هم سنگر با اسرائیل) گریزی از این واقعیت نخواهند داشت که بصورت قهری خود را مخاطب اظهارات آن روز آیت الله خامنه ای خطاب به جورج بوش قرار دهند مبنی بر آنکه:
خیر ـ ما نه با شمائیم و نه با تروریست ها!
در ماجرای مذاکرات هسته ای نیز می توان و باید بیرون از دگم «یا با ما» ـ «یا بر ما» رویکردهای مستقل و کارشناسانه را نیز برسمیت شناخت و اقبال کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر