اظهارات اخیر «فیلیپ هاموند» وزیر امور خارجه انگلیس در مصاحبه با روزنامه سعودی «الشرق الاوسط» دائر بر «ابراز امیدواری غربی ها نسبت به تفوق اصلاح طلبان بر افراطی ها در هرم قدرت ایران بعد از توافق هسته ای وین» (*) تا آن درجه توهین آمیز و مداخله جویانه در امور داخلی ایران هست که لااقل منجر به واکنش یکی از اصلاح طلبان (فیاض زاهد) شود و مشارالیه در واکنش به وزیر خارجه انگلستان بگویند:
حضرت امام زمانی فرموده بودند اسراییل اگر انگشتش را در دریا کند دریا نجس می شود با توجه به سابقه ای که دولت انگلستان در تاریخ ایران دارد باید به آنها توصیه کرد که از اظهارنظرهای نسنجیده پرهیز کنند .... دوستان افراطی نباید فراموش کرده باشند که در آستانه انتخابات 76 کدام یک از شخصیت های سیاسی اصولگرا با آقای نیک براون سفیر انگلیس در ایران ملاقات کرده بود و گفته بود اگر عقبه اصلاح طلبان را نگاه کنید همه چپ های اسلامی هستند که سفارت امریکا را اشغال کردند و جنگ را اداره کردند اگر دولت های غربی واقعا درصدد چنین پیمان های استراتژیکی با اصلاح طلبان بودند ماجرای معاهده و بیانیه سعدآباد در همان دولت اصلاحات به سرانجام می رسید ..... این گونه اظهارات یک ظاهر و یک باطن دارد. آقای هاموند به طور حتم می داند که چقدر در ذهن مردم ایران منفی هستند و این سخنانی که مطرح می کند به نفع کدام جریان سیاسی تمام می شود .... کسانی که تلاش می کنند سخنان هاموند را به گونه ای منعکس کنند که به زیان اصلاح طلبان تمام شود یا به سخنان او حساسیت دارند بهتر بود این حساسیت را به رفتار تحقیرآمیزی که رییس جمهور وقت درارتباط با ملوانان انگلیسی انجام داد به خرج می دادند.(**)
جنس اظهارات «فیاض زاهد» اگر بتوان ایشان را سخنگوی کافه اصلاح طلبان محسوب کرد، حاکی از حزم و درایت و درست اندیشی ایشان است. اما نکته مغفول در بیانات جناب زاهد آنست که زیاده گوئی گستاخانه «هاموند» خلق الساعه نبوده و اظهارات مشارالیه را می توان مستظهر به عقبه ای کرد که محصول بی مبالاتی و سهو لسان دکتر ظریف طی سخنرانی سال گذشته ایشان در شورای روابط خارجی آمریکا بود!
طبیعی است وقتی دکتر ظریف در یک بی تدبیری آشکار و خبط مسلم در جلسه مزبور طرف غربی را بدآن سان تشجیع و ترغیب می کند که:
««اگر با وجود تلاش‌های ما برای تعامل، این تلاش‌ها بی‌نتیجه بماند، مردم ایران این فرصت را خواهند داشت تا شانزده ماه دیگر که انتخابات پارلمانی در ایران برگزار می‌شود، به این عملکرد ما پاسخ بدهند. وقتی قبلا در تعامل و مذاکرات درباره توافق هسته‌یی با جامعه بین‌المللی در سال‌های 2004 و 2005 توافق‌هایی کردیم و تلاش‌های ما برای عملکرد شفاف، از جانب اتحادیه اروپا رد شد، مردم جواب ما را با انتخاب رییس‌جمهوری متفاوت (احمدی‌نژاد) دادند»»
طبیعی ترین بازخورد چنان اظهاراتی از جانب وزیر خارجه ایران در «آن تاریخ» اظهارات گستاخانه وزیر خارجه انگلستان در «این تاریخ» خواهد بود!
عصاره کلام ظریف یا بازخورد نچندان پنهان کلام ظریف نزد طرف غربی آن بود که:
به ما جایزه بدید تا بتوانیم با آن مردم را متقاعد بر حفظ حمایت از خود در انتخابات بعدی کنیم. در غیر این صورت با خالی ماندن دست ما، باید چشم انتظار بازگشت همان مرد متفاوتی باشید که «دیگر رفته بود»!
به بیانی دیگر دکتر ظریف در حال ترساندن طرف غربی است که اگر در مذاکرات به ما جایزه ندهید تا ما از آن طریق بتوانیم موضع خود را نزد توده های ایرانی تقویت و قابل فروش کنیم در آن صورت با مایوس شدن مردم از مذاکرات، آنگاه گزینه ایشان در انتخابات بعدی می تواند منجر به بازتولید «کابوس احمدی نژاد» برای ما و شما شود!(***)
بدین منوال هر چند تو دهنی امروز جناب زاهد به وزیر خارجه انگلستان قابل وثوق است اما به همان میزان سکوت ایشان و جناح متبوعه ایشان نسبت به اظهارات ناسنجیده سال گذشته دکتر ظریف غیر قابل وثوق است! و طبعاً گستاخی امروز هاموند را باید تالی طبیعی استمزاج نامیمون آن روز دکتر ظریف از طرف غربی بشمار آورد!
این امر مُرادف است با خوانش باژگونه اندرز حکیمانه سعدی دال بر:
دم فرو بستن به وقت گفتن و گفتن به وقت مقتضی!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
* ـ متن اظهارات هاموند را اینجا ببینید
*** ـ شخصاً و در همان زمان طی مقاله «از لاری گیت تا ظریف گیت» چنین خبطی را شماتت کردم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر