خداحافظ!

این آخرین پست بنده تا اطلاع ثانوی است!
امشب عازم ایرانم و نمی دانم در خلال سفر بتوانم کماکان این صفحه را به روز نگاه دارم یا خیر!؟
علی ایحال در مقام «آخرین پست قبل از سفر» چند نکته را لازم دانستم تذکر دهم:

1ـ آقای حسن روحانی، روز چهارشنبه، ۲۸ مرداد، در نشست مشترک هیات دولت و استانداران اظهار داشتند:
«نباید فکر کنیم پس از حصول توافق می‌توانیم هر طور که بخواهیم حرف بزنیم و عمل کنیم و دیگران در برابر این تغییر رفتار ما واکنشی نخواهند داشت»
هر چند چنین اظهاراتی خالی از مناقشه نبود و به موقع نیز از جانب برخی از مسئولین واکنش مناسب داده شد اما علی رغم این آقای روحانی در حالی که هنوز دو هفته از این مواضع شاذ و ناسنجیده شان نگذشته، شنبه گذشته و برخلاف توصیه نامتعارف خود این بار اما به درستی در خصوص تحریم تسلیحاتی ایران فرمودند:
«ما از هر کجا و هر زمان که لازم بدانیم، بدون هیچ ملاحظه ای سلاح خواهیم خرید و سلاح خواهیم فروخت و منتظر تأیید هیچ‌کس و هیچ‌ قطعنامه‌ای نخواهیم بود»
اظهارات جدید آقای روحانی برخلاف اظهارات قبلی تا آن درجه از طرف آمریکائی ها نامتوقع بود که سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در مقام واکنش ابراز داشت:
«چنین اظهاراتی یادآور تهدیدهای بالقوه ایران برای منطقه و یادآور نقش ایران در بی ثبات سازی منطقه و حمایت از تروریسم است. به همین علت است که آمریکا چشم از فعالیت ها برنخواهد داشت و تحریم هایی را که به این بخش مربوط می شود حفظ خواهد کرد. و نیز به همین علت است که آمریکا حضور نظامی اش را در منطقه تقویت می کند و بالاخره اینکه به همین علت رئیس جمهور اوباما و وزیر امور خارجه کری برعزم جدی آمریکا برای تقویت قوای نظامی متحدان ما در منطقه خلیج فارس تاکید دارند»
چنین بلبشو و تناقضاتی در سخنان آقای روحانی می تواند یا حاکی از فقد «ثبات و هم گونی آرا» و ضغف هویت سیاسی ایشان باشد و یا موید «رقص بالماسکه» مشارالیه به اقتضا و مناسبت های مختلف باشد!

نمونه دیگر از اظهارات شاذ و ناوارد ایشان آن بخش از سخنرانی وی در خلال سفر به همدان بود که فرمودند:
«بعد از 23 ماه تلاش و مذاکره توسط دیپلمات‌های ملت به نقطه‌ای رسیده‌ایم که توانسته‌ایم سایه شوم جنگ را از سر مردم برداریم و امنیت واقعی را به کشور بازگردانیم»
اصرار بلاوجه روحانی بر وجود سایه شوم جنگ بر سر مردم ایران در حالی است که چنین ادعائی از اساس عاری از واقعیت است و جمیع متخصصین و زبدگان سیاسی مسلط بر فرآیندها و تحولات سیاسی ـ نظامی منطقه و آشنایان با موتور محرکه سیاسی ـ اقتصادی و نظامی آمریکا بوضوح بر این واقعیت اشتراک نظر دارند که بعد از دو جنگ آمریکا در عراق و افغانستان و بعد از بروز و تحمیل واقعیت های میدانی به واشنگتن از خلال دو جنگ مزبور و بعد از افول جهانی اقتصاد، اساساً و منطبق بر داده های نظامی و اقتصادی، آمریکا تا اطلاع ثانوی به هیچ وجه برخوردار از آمادگی و استعداد لازم برای ورود به جنگی دیگر در هیچ کجای جهان نیست.
لذا این گونه دل مردم را از خطر جنگ «ناموجود و تخیلی» خالی کردن قبل از واقعیت نشان از نیاز بمنظور پر کردن ناکامی ها و «باگ» های غیر قابل دفاع در «برجام بد فرجام» است! (تفنگ خراب)

2ـ اگر بپذیریم رسانه ها حکم سنسور و آلارم های جامعه را در تشخیص بموقع خطرها و بحران های سیاسی و اجتماعی را دارند بدین منوال و به سهم و بضاعت قلیل خود در کسوت «روزنامه نگاری جزء» از میانه اصحاب مطبوعات ایران اعلام هشدار می دهم!
در آستانه انتخابات اسفند ماه بوضوح علائمی از فتنه ای نوین تحت مدیریت «ام الفتنه» در حال بازتولید است. ام الفتنه این بار و مانند دور قبل (88) با بسیج گسترده عقبه رسانه ای و سیاسی خود و با استظهار به شرایط مساعد حمایت خارجی «بازی» نوینی را کلید زده. هر چند قبلا هم گفته ام واقعیت های میدانی اجازه کامیابی ایشان را (مانند تجربه 88) نمی دهد اما قطعا مانند 88 این فرصت را دارد تا بار دیگر هزینه های سنگینی را از جوار این فتنه نوین به حساب نظام واریز کند!
امیدوارم قوه عاقله نظام بموقع این شیطنت نوین را مدیریت و خنثی کنند.
اگر مجال و مصلحت ایجاب کرد این بحث را در ایران بیشتر باز خواهم نمود.
فعلا خدانگهدار.