آنجا که BBC اخلاقمند می شود!

مرز ادب با تظاهر به ادب آنجاست که متظاهرین به ادب بدلیل عدم التفات قلبی و فقدان حظ واقعی از عمق و معرفت دریای اخلاق، رفتارشان یا اصرارشان به مبادی آدابی و اخلاقمندی از فرط تصنع چندش آور می شود.
ماجرای عذرخواهی مدیریت تلویزیون فارسی BBC از اکبر گنجی مصداقی بارز از چنین تظاهر مصنوع و مذموم و مسبوق به سابقه ای است.
داستان از این قرار است که در برنامه «پرگار» این تلویزیون در مورخه 11 خرداد گذشته یکی از مدعوین در نبود اکبر گنجی اتهاماتی را به وی منتسب کرد که بالتبع موجبات اعتراض «گنجی مزبور» شد.
متعاقب این «صادق صبا» مدیریت این رسانه در مقام دلجوئی و استمالت از گنجی ضمن حضور در برنامه «دیدبان» بصورت رسمی بابت چنین خبطی از گنجی عذرخواهی کرد و گفت:
«من فکر کنم آقای گنجی حق دارد. در آن برنامه اشتباهی صورت گرفته، بینندگان ما می دانند ما دقت بسیار زیادی می کنیم که به کسی اتهام وارد نشود. به خصوص اگر آن کس در برنامه نباشد که از خودش دفاع بکند. ولی متأسفانه این مطالب پخش شد بدون این که آقای گنجی آنجا حضور داشته باشد و من از آقای گنجی به دلیل این که مطالبی علیه ایشان گفته شد و در آن برنامه حضور نداشت که از خودش دفاع بکند عذر می خواهم و خوشحالم که حالا فرصتی شد که ایشان از خودشان دفاع بکند»
(مشروح ماجرا را می توانید اینجا ببینید)

علی الظاهر تا اینجای ماجرا رفتار BBC حاکی از تقید به اصول اخلاقی و رعایت پرنسیب های حرفه ای در صنعت ژورنالیسم است.
اما آنچه که مانع از آن می شود تا این تشبه صوری به اخلاقیات به دل ننشیند؛ استاندارد دو گانه این مدعیان اخلاق در مواجهه با آنانی است که بنا به هر دلیلی مورد لطف و محبت و الفت اصحاب بی بی سی اند و هم زمانی رنگ باختن همین تشبث اخلاقی مصنوع در مواجهه با آنانی که بنا به هر دلیلی مورد خشم و کینه و نفرت اصحاب این جعبه جادویند!
مصداقاً تیر ماه سال گذشته بود که همین اصحاب نازک طبع و ملوث به BBC در برنامه «صفحه دو» در حالی که در مقام نقد فیلمی نامعتبر و پردازش شده توسط «محمد نوری زاد» از سخنرانی فرمانده سپاه پاسداران با حضور چند کارشناس بودند وقتی یکی از مدعوین (علیرضا حقیقی) با نرمی معترض دیدبانی خودسرانه تهیه کننده فیلم مزبور (نوری زاد) شد بلافاصله مجری برنامه (پرپنچی) به میانه بحث آمد و از موضعی بظاهر اخلاقی ضمن شماتت مدعی مشابه اظهارات امروز مدیریت فارسی بی بی سی، ابراز داشت:
بدلیل آنکه آقای نوری زاد اکنون اینجا نیستند تا از خود دفاع کنند یا توضیح دهند اخلاقاً اجازه نداریم این ایراد را ادامه دهیم!
هر چند شخصاً و همان موقع و به سهم خود این ظاهر فروشی ناشیانه را به پیشانی آن زهد فروشان کوبیدم دال بر آنکه:
چگونه است که طبع نازک اصحاب این جعبه جادو در نبود نوری زادی که بتواند از خود و حق خود دفاع و پاسخگوی ادعای میهمان آن برنامه باشد به غایت قصوی جریجه دار و مکدر می شود اما در رعایت حداقل همین حق برای کسی که در همان برنامه بر سکوی اتهامش نشانده اند (فرمانده سپاه پاسداران ایران) و بدون حضورش مشغول لنترانی علیه ایشانند نازک اندیشان همین رسانه به سرعت مبتلا به نسیان و آلزهایمر مصلحتی می شوند!؟
مگر در آن برنامه سردار جعفری را آن طرف خط داشتید تا بتواند در مقابل سابوتاژهای بی بی سی از خود دفاع کند!؟
مهم نیست امثال سردار جعفری اساسا به دعوت رسانه هایی(!) امثال بی بی سی وقعی نمی گذارند. اما حداقل اخلاق روزنامه نگاری حرفه ای به آن جعبه مارگیری حکم می کرد تا بدلیل ناتوانی شان در رعایت تعادل در برنامه از صرافت پخش چنین انحطاطات ژورنالیستی بیفتند.