خبرگزاری ایسنا در حاشیه مذاکرات هسته ای از وین به نقل از دکتر محمد جواد ظریف و پس از شرکت ایشان در مراسم شب احیا ابراز داشته:
برخی اختلافات باقی است همه مردم دعا کنند تا ان شاالله هر چه صلاح کشور، اسلام و مسلمین و مردم خوب ماست در این شب مقدر شود. (اینجا)
شخصاً برای آقای ظریف و همکاران ایشان آرزوی موفقیت می کنم. اما «خداوکیلی» آنها که دو سال است «سعید جلیلی» را کینه توزانه و از سر غیظ و نفرت مورد شماتت قرار می دادند و می دهند که:
مذاکرات سیاسی کلاس فلسفه و محل بیانیه خوانی نیست(!) خداوکیلی اگر این حرف را «جلیلی» زده بود سقف آسمان و حنجره مبارک خود را هم زمان و توامان با نعره های گوش خراش نمی شکافتند که:
عوام! مذاکرات سیاسی که جای نذر و نیاز و دعا و توسل نیست!
رعیت! کار هر بز نیست خرمن کوفتن ـ گاو نر می خواهد و مرد کهن!
بی سواد! حالا بشین و ببین ظریف چی کار می کنه!؟ اسمش ظریفه ولی کولاک می کنه!
اشتباه نشود! اینجا محل نزاع ارزیابی عملکرد آقای جلیلی و مقایسه آن با رزومه آقای ظریف نیست. محل مناقشه نشان دادن روحیات سیاه و سفید و منطق باینری عوام در ایران و ظرفیت بالای «قدیس ـ ابلیس» سازی ایشان است که وقتی بنا به هر دلیل موجه یا ناموجهی از کسی خوش شان بیآید و یا بنا به هر دلیل موجه یا ناموجهی کسی را برنتابند در آن صورت در کسری از ثانیه آنی را که پسندیده اند مبدل به اهورا و قدیس و فرشته و تجمع همه خوبی ها می کنند و آن بخت برگشته ای هم که مورد غیظ شان واقع شود به طرفة العینی مبدل به اهریمن و هیولا و ابلیس ودیو و دد و لولو و گودزیلایش می کنند!
هر چند از حیث آداب سیاسی نیز «طلب دعای» دکتر ظریف از مردم ایران بمنظور موفقیت در مذاکرات (علی رغم مفهوم بودن آن در سنت مذهبی ایران) اما چنین استغاثه ای «علنی» و در کانون یک مذاکره سنگین بین المللی نشان از بی سلیقگی و فقد حذق سیاسی است که بالتبع اقتدار متوقع از وزیر خارجه ایران در پشت میز مذاکره را زیر سوال می برد.
با چنین استغاثه ای، استبعادی ندارد تا وزیر خارجه آمریکا نیز در ارائه گزارش کتبی از مذاکرات وین به ارشدش تحشیه کند:
مستر پرزیدنت!
ظاهراً تا اینجای کار موفق بوده ایم بطوری که طرف ایرانی مستاصلانه متوسل و متقاضی نذر و دعا و توسل ایرانیان برای پیروزی شان در مذاکرات شده است!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر