اگر دنیای اندیشه را بتوان به دریای اندیشه تشبیه کرد؛ یحتمل لمیدگان ساحل چنان دریائی همانا مصرف کنندگان رسانه های تصویری اند که سهم شان از دنیای اندیشه تنها رویت اندیشه بدون تفطن از حلاوت و طراوت و عمق پر معرفت آن بی کرانگی است و جمعی هم که در آن دریا شناگرند ، غوطه وران در سطح آن دریای اندیشگی اند بدون لذت حظ و غنای فهم و سِـّر سودا و سویدای حقیقت، تنها مُبدل به قاریان و موزعان اندیشه شده اند و در این میان «خواص» دُردانه غواصانی اند که با رفتن به عمق، از بستر آن دریای ژرف «مروارید» می رُبایند.
در این تریلوژی، تلویزیون و تصویر (بخوانید اینستاگرام) معبود و مقصود و محبوب و معشوق همان «عوامی» خواهد بود که تبعاتش سطحی کردن و ناتوان کردن عابدان و قاصدان و مُحبان و عاشقان خود در تامل و تعمق و دانائی و فرزانگی و اندیشگی است.
معتاد شدگان به این «مدیوم» دیگر توان خواندن متون و کتب و تطویل کلام را نداشته و مُبدل به گلدفیش هائی شده اند که همه سهم و بضاعت شان از دنیای دانش، حافظه بصری مینیمال شان است و در آرمانی ترین سطح حافظه و باصره متن خوانی ایشان حداکثر منحصر به یک پاراگراف شده و بیش از آن را عاجز از فهم اند.
بقول شریعتی:
سه گونه روشنفکر داریم:
تولید کنندگان اندیشه و توزیع کنندگان اندیشه و مصرف کنندگان اندیشه.
شادروان لااقل تا آن اندازه زنده نماند تا ببینید دنیای دیجیتال و ماهواره و اینترنت چه بلائی بر سر بشر آورده که اینک موزعین و مصرف کنندگان اندیشه نیز آردشان را ریخته و الک شان آویخته و جملگی به اردوی عوام پیوسته اند!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر