فقر بصیرت!

بصیرت در عرصه دیپلماسی حلقه مفقوده ای است که عملکرد جمیع دولت های بعد از انقلاب اسلامی در ایران عاری از آن بوده و فقدانش به یک اندازه کارنامه ایشان را مبتلا به بی تدبیری و خبط و خسارت کرده.

این نامُبصری شامل هر ۴ دولت هاشمی و خاتمی و احمدی نژاد و روحانی بوده و قاطبه ایشان بدون درکی صواب از سیاست خارجی «وهم اندیشانه» قائل به بازی با کارت جناحی در مقابل آمریکا بوده اند تا بدین طریق با معرفی و القای خود و جناح خود به طرف آمریکائی به عنوان یگانه گروه صاحب صلاحیت جهت هم افزائی با واشنگتن و تخریب و تعریف جناح مقابل خود به عنوان هیولاهای ضد آمریکائی! می کوشیدند و می کوشند با دلبری از آمریکا از ایشان امتیاز لازم جهت عقب راندن جناح دیگر را در داخل کشور اخذ کنند.

یک خوش خیالی بچه گانه که عاری از حداقل های بصیرت سیاسی است.

وهم اندیشان مزبور عاجز از درک این واقعیت مانده اند که برخلاف رویاهای ایشان طرف اصلی در دیپلماسی آمریکا هیچ کدام از جناح های داخلی نیست تا ایشان بتوانند با اتخاذ «خود شیرینی» از کدخدا دلبری کرده و بدینوسیله کسب امتیاز کنند.

آخرین نمونه آن اظهارات جواد ظریف در شورای روابط خارجی آمریکا بود که ساده لوحانه واشنگتن را هشدار داد: اگر در برجام به ما امتیاز ندهید جناح مقابل در انتخابات پیروز می شود!

وهم اندیشان مزبور متوجه نیستند مخاطب اصلی آمریکا در ایران «ملت» ایرانند و واشنگتن طی ۳۸ سال گذشته کوشیده تا با لطائف الحیل و ترفندها و تمهیدات متعدد اعم از تحمیل جنگ و تهدید های نظامی و تحریم های اقتصادی بدنه شهروندی ایران را در زمین معیشت مبتلا به فلاکت اقتصادی و ناامنی روانی کند تا از این طریق و در بلند مدت قاطبه ایرانیان را فرای جناح بندی های سیاسی از صرافت انقلاب شان و حمایت از حکومت شان، منصرف و پشیمان کنند.

همین بی بصیرتی است که اکنون نیز مبتلابه دولتمردان «تدبیر و امید» شده و پایوران این دولت متحیرانه مبهوت مانده اند که:

ما که با دلبری از کاخ سفید برجام را به انجام رساندیم علی رغم این چرا کدخدا «حالی به ما نمی دهد» و امتیازات متوقع را از ما مضایقه می کند؟ ما که همه ترتیبات لازم جهت اثبات «پسر خوبی شدن» را برای کدخدا اعمال کردیم پس چرا کدخدا به ما بی وقعی می کند؟

آقای روحانی ـ برای واشنگتن ارزنی تفاوت بین جنابعالی با احمدی نژاد و خاتمی و هاشمی نبوده و نیست.

ایشان با ملتی خصومت دارند که ۳۸ سال تن به هژمونی کدخدا نداده و می کوشند با به جان هم انداختن جناح ها، ساختار حکومتی را در ایران تا آن اندازه فلج کنند تا حکومت در تامین معیشت و امنیت مردم معطل مانده و بدین ترتیب آن ملت نامطیع در برابر اقتدار جائرانه اش را از طریق فلاکت اقتصادی به صرافت نصرفیدن پایمردی و مدافعه از انقلاب و نظام شان بکشانند.

تصور شما از قد رعنای تان نزد کدخدا تخیلی بیش نیست و نزد کدخدا نه شما و نه جناح مقابل شما محلی از اعراب ندارید. تنها کار ویژه شمایان برای کدخدا به جان هم انداختن تان است تا از این طریق از مسئولیت های محوله تان غافل شوید.