ترامپ در «سورپرایز گلوبال‌هاوک» قربانی «چیکن گیمی» شد که خودش بی‌مبالاتانه آن را راه انداخته بود.
دو ماه پیش در مقاله «پازل جنگ» تصریح کردم:
ترامپ با قرار دادن سپاه در لیست تروریستی و افزودن بر تحریم‌های اقتصادی ایران، نامدبرانه مناسبات دو کشور را در وضعیت «چیکن گیم» قرار داد. (پانوشت) وضعیتی که در آن حرف اصلی را عنصر ارعاب می‌زند و هر طرف که زودتر مرعوب شود طبعا بازنده بازی خواهد بود.
در ماجرای انهدام «گلوبال هاوک» توسط سپاه این جمهوری اسلامی بود که ابتکار عمل را در دست گرفت و ترامپ را در «چیکن گیم» خودخواسته‌اش در موقعیت عمل انجام شده قرار داد.
سپاه با انهدام «آر کیو فور» این پیغام را به ترامپ داد: ما نترسیدیم! حالا نوبت توست.
فارغ از ژست بظاهر انساندوستانه ترامپ که ابراز داشت احتراز از کشته شدن ۱۵۰ نفر دلیل اجتنابش از حمله نظامی به ایران بوده اما واقعیت آنست که علی‌رغم اولتیماتوم اولیه ترامپ به ایران لیکن خوانش بدون روتوش واکنش وی به «ماجرای پهپاد» جا زدن، ترسیدن و واگذار کردن نتیجه «چیکن گیم‌اش» به ایران معنا شد. معنائی که عمق آن بیش از همه دولت‌های عرب خلیج فارس را عصبانی کرد!
ترامپ را باید کمک کرد. وی بدلیل فقد پارادیم سیاسی جهت فهم و کنش و واکنش لازم‌الاحصاء در دنیای سیاست دچار سرگشتگی در تصمیم‌گیری است.
بخش عمده مخالفت ترامپ با ایران صرفا جنبه داخلی و ریشه در رقابت‌های ایشان در انتخابات ریاست جمهوری دارد.
ترامپ بدون داشتن فهمی سیاسی از جهان سیاست صرفا جهت پیروزی بر رقیب‌اش در انتخابات ریاست جمهوری کلیت برجام را زیر سوال برد و بعد از شکست رقیب اکنون در رودربایستی شعار‌های انتخاباتی‌اش ماخوذ به حیا مانده.
ناتوانی ترامپ در فهم لوازم دنیای سیاست این فرصت را فراهم کرده تا بتوان وی را در «تصمیم‌سازی سیاسی» مدیریت کرد. از سوی دیگر روحیه تاجرمسلکٔ ترامپ این امکان را می‌دهد تا علی‌رغم اسارتش در «حلقه جنگ‌طلبان» بتوان از طریق «اطماع و تطمیع» وی را برای «بر سر عقل آوردن» با توجیه سیاسی ـ اقتصادی ترغیب و تدبیر کرد.
علی‌ایحال ایران در موقعیت فعلی برخوردار از موضعی مسلط نسبت به ترامپ شده و آغاز رقابت‌های انتخاباتی در آمریکا نیز این فرصت را به ایران می‌دهد تا با توجه به ملاحظات ترامپ جهت پیروزی در انتخابات بتواند از طریق «جنگ احترازی» که وعده ترامپ به رای دهندگانش بود مانع از افسارگسیختگی وی در سیاست خارجی شود.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پازل جنگ!
ترامپ با قرار دادن سپاه در لیست تروریستی و افزودن بر تحریم‌های اقتصادی ایران، نامدبرانه مناسبات دو کشور را در وضعیت «چیکن گیم» قرار داده
چیکن گیم در فرهنگ آمریکائی به رقابتی اطلاق می‌شود که طی آن دو اتومبیل با سرعت بسمت یکدیگر حرکت می کنند و در این میان بازنده خودروئی است که زودتر از دیگری و قبل از تصادم خود را از مسیر خودروی مقابل کنار بکشد.
حرف اصلی در چیکن گیم را عنصر ارعاب می‌زند و هر طرف که زودتر مرعوب شود طبعا بازنده بازی خواهد بود.
عنصر مغفول در چیکن گیم مزبور حضور عناصر جانبی است.
ریاض و تل‌آویو در کنار عناصر جنگ‌طلبی مانند بولتون می کوشند تا در این رقابت نقش کاتالیزور را بازی کرده تا بستر تصادم بین ایران و آمریکا را فراهم آورند.
در نقطه مقابل ترامپی قرار دارد که مرد جنگ نیست و مرد بیزینس است و برخلاف «جنگ طلبان ثلاثه» ضمن احتراز از جنگ مستقیم با ایران مترصد آن است تا با توسل به جنگ نیابتی، ریاض یا تل آویو را ترغیب به جنگ مستقیم با ایران کنند تا از آن طریق بتواند منافع تجاری آمریکا را از طریق فروش تسلیحات به متحدین خود در این جنگ نیابتی تحصیل کند.
این در حالی است که ریاض و تل‌اویو نیز احتراز از جنگیدن مستقیم با ایران دارند و با توجه به تفوق نظامی و استراتژیک ایران در منطقه و دست پائین داشتن عربستان و اسرائیل در چنین جنگ مفروضی، دو کشور می کوشند ترامپ را ترغیب به نزاع با ایران کنند.
در این میان و بقول کلاشوویتس:
جنگ ادامه سیاست است با ابزاری دیگر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر