خرداد ۶۸ آیت‌الله خامنه‌ای در قسمتی از پیغام مکتوب‌شان به مناسبت درگذشت بنیان گذار جمهوری اسلامی و با توجه به حضور گسترده و صمیمانه مردم در آن مراسم، تحریر داشتند:
او آن نخستین بود که دومین نداشت و امامی آنچنان را امتی این چنین شایسته است.
هر اندازه می‌توان بر شانیت و شایستگی دو سویه میان امام و ماموم در جمهوری اسلامی صحه گذارد اما به همان میزان نمی‌توان محرومیت و عدم تمکن جمهوری اسلامی از ناحیه مخالفینش را بی وقعی کرد!
حکومت در ایران هر اندازه بتواند بر فهم و شان شهروندانش بنازد اما هرگز نمی‌تواند خجالت زده بابت اپوزیسیون بی‌مقدارش نباشد!
این طنز تلخ تاریخ است که زمانی در همین جمهوری اسلامی مخالفین وزین و سرشناس و سنگین ساحتی مانند عزت‌الله سحابی و مهدی بازرگان‌‌ها و به‌آذین‌ها و کیانوری‌ها ، اپوزیسیون نظام را طلایه داری می کردند اکنون ما‌به ازایش سخافت‌ها و جلافت‌هائی (!) امثال مهدی خزعلی و محمد نوریزاد‌ها در داخل تا شیرین عقولی مانند رضا پهلوی و مسیح علینژاد و حسینی ری‌استارتی و «هخا و کذا» جملگی «دون کیشوت» و «سانچو پانزای» سروانتسی را می‌مانند که خلجان روان پریشی متوهمانه‌شان را با «خویش شوالیه‌بینی» التیام می‌دهند.
ظاهرا جمهوری اسلامی از این بابت با مدینة الرسول اشتراک تقدیر پیدا کرده.
رسول‌آلله وقتی در حُدیبه تن به آن داد که قریش برخلاف ایشان از عودت فراریان از مدینه نزد کفار معاف باشند (!) هر چند مورد اعتراض اصحابش قرار گرفت اما بفراست می‌انگاشت:
فراری از مدینة‌الرسول همان بهتر که در مدینة الرسول نباشد.
خوش‌تر آن باشد تا آنانکه التجاء به کفار قریش را مُرجح بر بودن در مدینه و اقامت نزد رسول‌الله می دانند هر آینه در مدینه نباشند شایسته‌تر است تا آنکه با بود نامیمون‌شان آلاینده آرامش و ایوان «شهر رسول‌الله» شوند.
#داریوش_سجادی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر