نقاهتگاه ...!

... آنها بیمارانی هستند که در نقاهتگاه به آرامش می رسند.
در نقاهتگاه این فرصت به ایشان داده می شود تا بتوانند بنحو احسن خود را در خلسه «من خیلی اونم» !!! فرو برند.
رفتارها و اطوارها و حضورهای نامتعارف و رنگ و وارنگ و ظاهر آرای نامتعارف این «زن» در میان این بیماران بیش از همه مبین عمق و بدخیمی حس حقارتش در مقابل دیگر بیماران موجود در نقاهتگاه است. اصرار شدیدی دارد تا همیشه برایش کف بزنند و در کانون توجه شان باشد. اونا همه شون مریضند و تنها در شدت و عمق بیماریشان متفاوتند. نقاهتگاه روح شان را تسکین می دهد. در نقاهتگاه دارند بازی می کنند. نقشی را بازی می کنند که دوست داشتند در زندگی واقعی همان گونه بودند.
بخشی از مطلب جدیدم تحت عنوان نقاهتگاه ...!