‍ از ضرغام تا چرخنده از چرخنده تا تتلو!

وقتی چندی پیش دکتر ظريف در راستای دفاع از برجام فرمودند: «برجام افتخار من است نه‌ مايه شرمساری» متقابلا خطاب به ایشان معروض داشتم:
جناب ظریف برخلاف برجام شما «ضرغام» افتخار من است نه مایه شرمساری!
اشاره ام به «شاهرخ ضرغام» لات بی سر و پائی بود که در رژیم پهلوی در کسوت «گنده لاتی» در کاباره میامی تهران شرخری می کرد. اما همین لات بی سر و پا به برکت انفاس قدسیه مرحوم امام و انقلابش به غمزه ای متحول شد و در جنگ و در کسوت فرمانده گروهان فداییان اسلام در جریان پاکسازی منطقه آبادان به فخر شهادت نائل آمد.
حالا حکایت تتلو نیز ظاهرا دست مایه نُنُربازی گروه های سیاسی شده تا به اعتبار پیشینه جوانانه وی تحول کنونی اش را مَچَل نمایند!
ماجرائی تکراری که پیش تر الهام چرخنده را نیز محور همین مَچَلیسم کرده بود.
در ماجرای چرخنده نیز به سهم خود خطاب به ایشان گفتم:
اتهام جنابعالی مستورگی در آن پنج متر الگانس مشکی نیست! شما متهمید که چرا جبهه ضدیت ایشان با رهبری را ترک کردید.
طنز ماجرا آنجا است که وقتی از جبهه انقلاب کسی به اردوی ضدیت با انقلاب مهاجرت می کند همین اصحاب برایش کف می زنند کِل می کشند! اما دمار از روزگار آنی در می آورند که بنا به هر دلیلی راه خود را از راه این بیمار دلان جدا سازد.
شعار «ایران برای ایرانیان» شان نیز تا زمانی اعتبار دارد که ایرانیان مطمح نظرشان قبل از هر چیز آستان بوس خورنق مالیخولیائی ایشان باشند. در آن صورت چه گلشیفته فراهانی باشی یا سوسن تسلیمی چه جواد اکبرین باشی یا اکبر گنجی و گوگوش و دراز گوش فرقی نمی کند و در هر حالتی قهرمان ایشانید در غیر این صورت تتلوئید و بایسته غضب روئی و درشت گوئی!