آقای وزیر بهداشت در پاسخ به درخواست کمک یک شهروند بیمار و ناتوان از تهیه هزینه درمان، از سر سیری خطاب به ایشان بذله می فرمایند! (ویدئوی ضمیمه را ببینید)
جناب وزیر - دست انداختن یک شهروند مستاصل که به بمنظور کسب کمک به شما پناه آورده، کمال بی‌شرمی است.
بی‌شرمی است که از موضعی خُلدآشیانه آلام شهروندان را دستمایه خودشیرینی و تخفیف آن بینوایان قرار دهید.
ساختن بذله از رنج و استیصال شهروند نشان دهنده آن است که وزیر بیماری‌ها خودش بیمار است.
بیماری آن شهروند اگر بقول وزیر مربوطه با «خود مالیدن» حل می شود، متعاقبا وزیر بیماری که از موضع خدایگان ـ بنده شهروندان را دست می‌اندازد را چگونه باید «مالاند» تا شفای عاجل حاصل گردد؟
ظاهرا وزیر مربوطه از شدت تنعم مبتلا به کسالت ماری آنتوانت همسر لوئی شانزدهم در انقلاب کبیر فرانسه شده اند که از منتهی الیه برج عاج نشینی وقتی مطلع شد شورش مردم بدلیل آن است که نانی در سفره ندارند معظم له خیراندیشانه توصیه فرمودند:
خوب بجای نان بروند بیسکویت بخورند!
جناب وزیر!
معروف است مال باخته ای به قاضی شکایت بُرد که شب گذشته وقتی خواب بودم منزلم را دزد زده. قاضی پرسید چرا هنگام حضور دزدها خواب بودی؟ مال باخته گفت تصور کردم مسئولین امنیت کشورم بیدارند!
جناب وزیر توقع مردم از شما مرهم گذاشتن بر دردهای‌شان است شایسته است بجای دلقک بازی به مسئولیت‌های محوله تان بپردازید.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
داریوش سجادی@dariushsajjadi44
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر