باد کاشتید آقای هاشمی!

نامه دفاعیه خانواده آیت الله «اکبر هاشمی رفسنجانی» در پاسخ به اظهارات حجت الاسلام «حمید رسائی» هر چند و برخلاف انتظار فاقد مضمونی قوی بود اما همزمان سنت معمول در نوع مواجهه ایرانیان با موفقیت ها یا هزیمت های خود را تداعی به ذهن کرد.

مطابق این سنت ایرانیان بمثابه کودکانی اند که وقتی موفق به اخذ نمره 20 از معلم درسی شان می شوند با گردنی برافراشته می گویند: «بیست گرفتیم»! و وقتی از همان معلم نمره صفر می گیرند از موضعی حق به جانب می گویند: «معلم به ما صفر داد»! و بواقع خود را در این هزیمت بلاتقصیر فرض و معرفی می کنند.

مطابق این سنت همه موفقیت های «فرد» محصول درایت و حمیت و توانائی شخصی است. همچنانکه فرافکنانه مسئول ناکامی و شکست های خود را منسوب به عنصری بیرونی می کنند.

نامه خانواده هاشمی نیز چیزی بیرون از این دو گانه نبود و اتفاقاً در تبیین نیمه پر لیوان با صداقت نوشته شده بود و حاکی از واقعیت های غیر قابل کتمانی از مساعی و زحمات و مسئولیت های افتخارآمیز اکبر هاشمی رفسنجانی طی دوران قبل و بعد از انقلاب اسلامی بود. اما نویسندگان نامه ظاهراً غافلانه یا عامدانه از ورود به نیمه خالی لیوان اجتناب کرده بودند.

این که در نامه مزبور و همچنین در مصاحبه فاطمه و محسن هاشمی با روزنامه «آرمان» بارها بر این مطلب تاکید شده بود که:

برخلاف ادعای مدعیان ثروت پدری ایشان از فردای پیروزی انقلاب نه تنها زیاد نشده بلکه کم نیز شده و اساساً جز توده های عوام که از ثروت نداشته هاشمی داستان هائی تخیلی ساخته اند خواص اهل سیاست هرگز قائل به ثروت اندوزی اکبر هاشمی رفسنجانی نبوده اند و این واقعیتی است که حتی آیت الله خامنه ای در مقام ارشدترین مقام مسئول در جمهوری اسلامی و درعالی ترین سطح در خطبه های نماز جمعه معروف 29 خرداد سال 88 به آن اشاره کرد و اظهار داشت:

«من از 52 سال قبل ایشان را از نزدیك می شناسم. آقاى هاشمى از اصلى‏ترین افراد نهضت در دوران مبارزات بود؛ از مبارزین جدى و پیگیرِ قبل از انقلاب بود؛ بعد از پیروزى انقلاب از مؤثرترین شخصیت هاى جمهورى اسلامى در كنار امام بود؛ بعد از رحلت امام هم در كنار رهبرى تا امروز. این مرد بارها تا مرز شهادت پیش رفته. قبل از انقلاب اموال خودش را صرف انقلاب می كرد و به مبارزین می داد. اینها را جوانها خوب است بدانند. بعد از انقلاب ایشان مسئولیت هاى زیادى داشت: هشت سال رئیس جمهور بود؛ قبلش رئیس مجلس بود؛ بعد مسئولیت هاى دیگرى داشت. در طول این مدت هیچ موردى را سراغ نداریم كه ایشان براى خودش از انقلاب یك اندوخته‏اى درست كرده باشد. اینها یك حقایقى است؛ اینها را باید دانست. در حساسترین مقاطع ایشان در خدمت انقلاب و نظام بوده»

این یک واقعیت غیر قابل کتمان است که نزد «آگاهان سیاسی» در ایران، آستین پاکی اکبر هاشمی رفسنجانی هرگز محل مناقشه نبوده و تحقیقاً ایشان از چنین آوردگاهی منزه و موفق بیرون خواهند آمد.

اما هم زمان نمی توان منکر این واقعیت نیز شد که اکبر هاشمی رفسنجانی از مخالفان و بلکه دشمنان گسترده ای در بدنه حاملان انقلاب اسلامی برخوردار است که جنس اختلاف و بلکه عداوت و خصومت ایشان با هاشمی در جائی است که به زعم حامیان هاشمی نقطه قوت ایشان محسوب می شود.

اگر بتوان مشکل این بخش از مخالفان با هاشمی را در یک کلمه خلاصه کرد آن چیزی نیست جز احساس «غبن» از ناحیه سیاست ورزی های ناصادقانه ایشان در برخورد با مسائل مبتلابه ایران طی 33 سال گذشته.

بلاتردید شیوه پایان جنگ محوری ترین بزنگاهی است که اسباب دل چرکینی بدنه موثری از حاملان انقلاب اسلامی از ناحیه عملکرد هاشمی رفسنجانی را فراهم کرد. هر چند پایان جنگ به زعم حامیان هاشمی یکی از برجسته ترین اقدامات موفقیت آمیز ایشان قلمداد می شود تا جائی که فاطمه هاشمی در مصاحبه با روزنامه آرمان به صراحت اظهار می دارد:

«ﭘﺪر ﻣﻦ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ اﻧﻘﻼب اﺳﺖ. ھﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﭘﺪر ﻣﻦ در زﻣﺎن ﺟﻨﮓ اﯾﻦ ﮐﺸﻮر را ﻧﺠﺎت داد، رﻓﺖ و ﺑﺎ ﺣﻀﺮت اﻣﺎم ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ اداﻣﻪ دھﯿﻢ، ھﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺟﻨﮓ ﮐﺸﻮر را اداره ﮐﺮد، اﻣﺮوز ھﻢ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ بهبود ﺷﺮاﯾﻂ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ.»

هم چنانکه پیش تر نیز «صادق زیباکلام» استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران طی مناظره با سردار «محمد اسماعیل کوثری» نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس بر این نکته اصرار می ورزید که:

« بزرگ‌ترین خدمتی که در طول قریب 80 سال عمر هاشمی به ایران کرده است، خاتمه جنگ بود ...  بعدها شاید ما متوجه شویم که هاشمی با خاتمه جنگ چه خدمتی بزرگی به کشور کرد ... هاشمی با وجود مخالفت‌های فرماندهان جنگ امام را مجاب کرد که جنگ تمام شود و اگر بگوییم که این بزرگ‌ترین خدمت هاشمی به کشور بود سخن اغراق‌آمیزی نگفته‌ایم.»

هر چند نمی توان نقش محوری اکبر هاشمی رفسنجانی در «پروژه پایان دادن به جنگ» را منکر شد اما آن چیزی که حامیان هاشمی در این میان نادیده می گیرند آن است که مشکل حاملان و وارثان جنگ (که عمدتا اعضا سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و بدنه ایدئولوژیک طرفدار انقلاب اسلامی است) با هاشمی بر سر پایان جنگ نبود و نیست و محل مناقشه ایشان بر سر چگونگی پایان جنگ است.

به زعم ایشان هاشمی رفسنجانی جنگ را با تزویر و نیرنگ تمام کرد و قبل از آنکه در پروژه پایان دادن به جنگ «سپاه» را به بازی بگیرد ایشان را بازی داد! چنین پروژه ای منجر به آن شد تا بچه های سپاه با احساس غبن نسبت به هاشمی از جنگ جدا شوند.

غبنی که تا آن درجه استعداد داشت تا بستر کینه از هاشمی را تا آن درجه عمق دهد و تحفظ کند که بلاتردید بتوان صف آرائی 9 ماهه اغتشاشات در سال 88 را فرجام اجتناب ناپذیر و قابل انتظار مغبونیت بچه های سپاه در مقابل لشکریان هاشمی رفسنجانی در کف خیابان های تهران محسوب کرد.

اظهارات «محسن رفیقدوست» وزیر وقت سپاه در زمان جنگ طی مصاحبه با «سایت خبر» موید چنین غبنی است:

«ایشان (اکبر هاشمی رفسنجانی) به عنوان فرمانده جنگ به یکباره تغییراتی در جنگ دادند به این نحو که به من که وزیر سپاه بودم گفتند برو در دفتر کارت بنشین و کاری به جنگ نداشته باش! ستاد جنگ را از دولت تشکیل داد آقای موسوی رییس ستاد شد و آقای بهزاد نبوی معاونت لجستیک و آقای خاتمی معاونت تبلیغات شدند. این مقدمه پذیرش قطعنامه بود. این آقایان به فرمانده سپاه می گویند اگر بخواهی جنگ تمام شود باید چه کرد؟ محسن رضایی می‌گوید باید بغداد را بگیریم و صدام را ساقط کنیم، می‌گویند اگر بخواهی بغداد را بگیری چه چیزی می‌خواهی؟ او هم به عنوان فرمانده سپاه می‌گوید فلان چیزها.
ببینید محسن رضایی نگفته بود جنگ را تمام کنید، نگفته بود من طرفدار پایان جنگم، تنها به دو سوال پاسخ داده بود. بعد از آن اعضای ستاد نزد امام می‌روند و می‌گویند سپاه اینها را می‌خواهد و ما نمی‌توانیم تامین کنیم.»

هم چنانکه محسن رضائی فرمانده وقت سپاه پاسداران نیز اخیرا طی مصاحبه با روزنامه ایران به صراحت اعلام کرد:

«سپاه از سال 62 به بعد ، مسئله امكانات را مطرح می كرد ؛ اما دوستان سیاسی [آقای هاشمی و دولت موسوی] به ما پاتك زدند كه مسائل تصمیم گیری را پیچیده كرد . پاتك آنها این بود كه می گفتند سپاه می تواند بجنگد اما به دنبال گرفتن امكانات از كشور است ! لذا وقتی ما صحبت از امكانات می كردیم ، می گفتند شما می خواهید سپاه را گسترش بدهید و یك چنین فضایی ایجاد كرده بودند ... دوستان [سیاسی] اعتقادی به بسیج امكاناتی كه به سقوط صدام منجر شود نداشتند . یك بار هم آقای هاشمی صریحاً گفت كه شما می روید و بغداد را می گیرید ولی اگر آمریكا بمب اتم بزند شما چه كار خواهید كرد ؟ اگر چه این سؤال مهمی بود ولی طرح آن برای توجیه عدم تصویب تقاضای فرماندهان سپاه در بسیج كشور در جنگ بود . پس معلوم می شود كه دوستان به شعار «جنگ جنگ تا پیروزی» و«سقوط صدام» اعتقادی نداشتند بلكه دولتمردان ما بر این عقیده بودند كه این جنگ را نمی توانیم تا سقوط صدام ادامه دهیم و باید آن را صرفاً با یك عملیات موفق تمام كنیم.»

سردار غلامعلی رشید (جانشین ستاد كل نیروهای مسلح) نیز در مصاحبه با روزنامه ایران در همین ارتباط اظهار می دارد:

«پس از عملیات بدر به این نتیجه رسیدیم كه با این روش نمی شود در جنگ به پیروزی رسید . طرحی را تهیه كردیم تا با 1500 گردان برای حمله به سه هدف در سراسر جبهه طی یك سال و نیم به دشمن حمله كنیم . هدف بصره با 500 گردان ، هدف كركوك با 400 گردان و بغداد با 600 گردان . انجام هر عملیات 4 الی 6 ماه پیش بینی می شد ولی آقای هاشمی گفت ما بند پوتین این نیروها را هم نمی توانیم تأمین كنیم»

همه شواهد موید آن است که اکبر هاشمی رفسنجانی به سنت مالوف خود از ابتدا با نیت و پروژه «پایان جنگ» جانشینی فرماندهی کل قوا را بر عهده گرفت و نهایتاً نیز موفق به تحمیل قطعنامه 598 به بنیان گذار جمهوری اسلامی شد ولو آنکه این تحمیل از طریق غبن و بسط خصومت نزد وارثان جنگ مبدل به زخمی ناسور در بدنه انقلاب شود که در آینده ای محتوم سرباز کند.

طبیعتاً چنین کدورتی از دیده تیز بین هاشمی نیز نمی توانست پنهان بماند و ایشان که بعد از جنگ سکان ریاست جمهوری ایران را با تز «ام القری جهان اسلام» و ضرورت بازسازی و سازندگی صنعتی و اقتصادی ایران در اختیار گرفته بود به فراست می دانست اگر نتواند مشکل خود را با بچه های سپاه حل کند ایشان مُبدل به اصلی ترین مانع در مسیر سیاست های مطمح نظر سردار سازندگی خواهند شد.

ظاهراً نقشه راه هاشمی برای مرتفع کردن این مشکل «طرح ادغام سپاه در ارتش» بود که بنا به گفته سرلشکر «سید یحیی رحیم صفوی» فرمانده سابق کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی این آیت الله خامنه ای بود که مانع از تحقق چنین امری شد:

قبل از «رهبری» آیت الله خامنه ای طرح ادغام سپاه و ارتش توسط آقای هاشمی رفسنجانی پیگیری می شد و جلسات متعددی هم توسط آقای عبدالله نوری برای این ادغام برگزار می شد ولیکن در همان روزهای اول رهبری حضرت آقا این طرح متوقف شد و تدبیر حضرت آقا حفظ ارتش و سپاه وتفکیک ماموریت ها بین این دو سازمان بود که انجام شد.

تدبیری که در سال های بعد نشان داد در مهار بحران های خارجی و داخلی موثر واقع شد.

علی ایحال هر اندازه حامیان هاشمی رفسنجانی معتقدند سیاست های ایشان بصورتی سنجیده جمهوری اسلامی ایران را به تناوب از مهلکه های سنگین با موفقیت عبور داده اما مخالفان ایشان نیز قائل به کوتاه مدت بودن فوائد اقدامات هاشمی بوده و در بلند مدت آثار و تبعات اقدامات هاشمی را برای آینده کشور مضر و ناصواب ارزیابی می کنند.

تحمیل آیت الله منتظری به بنیانگذار جمهوری اسلامی در قامت «قائم مقام رهبری» طی سال های نخست پیروزی انقلاب اسلامی نمونه دیگر و مبرهنی از سیاست های زیرپوستی و ناصادقانه هاشمی رفسنجانی بود که بعدها هزینه های سنگینی را متوجه نظام نوپای جمهوری اسلامی کرد.

بنا بر روایت «آیت الله گیلانی» علی رغم تاکید بنیان گذار جمهوری اسلامی به هاشمی مبنی بر عدم انتخاب آیت الله منتظری به سمت «قائم مقامی» ایشان زیرکانه و با سیاست ورزی توانست آیت الله منتظری را در مقام جانشین رهبری به مجلس خبرگان تحمیل کند. بدون آنکه بعدها بپذیرد چنان تحمیلی چه هزینه های سنگینی را متوجه کشور کرد و تنها با تکیه  بر شناخت شخصی اش از سادگی و القا پذیری آیت الله منتظری و «نفوذ خود بر ایشان» آینده محتمل و شیرینی را در افق روبرو ملاحظه می کرد که در فردای نبود «کاریزمای خمینی» منتظری اسماً رهبر ایران است و در حالی که شیرازه امور همچنان در اختیار هاشمی باقی خواهد ماند. (تفصیل این مطلب پیش تر در مقاله لبخند خدا در زیر نویس آمده)

هر چند آن زمان هم که برخلاف پیش بینی هاشمی رفسنجانی، آیت الله خمینی در پایان عمر «آیت الله منتظری» را از سمت قائم مقامی عزل کرد هاشمی باز هم بیکار نماند و در فردای رحلت بنیان گذار جمهوری اسلامی در مجلس خبرگان برای رهبری آیت الله خامنه ای در حد و وسع و توان و قواره خود «هر چند با تعلل و تاخیر» (!)  سنگ تمام گذاشت با این تحلیل محتمل که کماکان می تواند از طریق «مدیون کردن ایشان به خود» زمینه تسلط بر اهرم های تصمیم گیری در کشور را در اختیار داشته باشد. بر همین مبنا بود که بعد از انتخاب آیت الله خامنه ای در سمت رهبری، هاشمی رفسنجانی وقت و بی وقت در مصاحبه ها و اظهارات خود می کوشید مدیون بودن ایشان به خود را یادآوری و گوشزد کند تا جائی که در ضمیمه یادواره فجر در روزنامه اطلاعات در بهمن ماه سال 69 طی مصاحبه «جواد مظفر» با هاشمی ایشان پا را از اجلاسیه خبرگان رهبری هم فراتر گذاشت و گفت:

در انتخاب اعضای شورای انقلاب نیز ایشان بوده که در سال 57 آقای خامنه ای را به امام معرفی کرده و ضمن تائید ایشان نزد امام اسباب عضویت وی در شورای انقلاب را فراهم کرده.

مصاحبه ای که هر چند به قیمت حبس چندین ماهه «مظفر» تمام شد اما به هر حال فحوای آن این معنا را متبادر به ذهن می کرد که هاشمی رفسنجانی بعد از شکست پروژه رهبری آیت الله منتظری اکنون می کوشد از طریق تسلط و مدیون معرفی کردن آیت الله خامنه ای به خود بستر آزادی عمل در ساختار قدرت ایران را برای خود محفوظ نگاه دارد.

هر چند اظهارات اخیر «آیت‌الله علی اصغر معصومی» نماینده خبرگان از استان خراسان با «روزنامه جوان» نشان می دهد هاشمی رفسنجانی در اجلاسیه معروف خبرگان جهت انتخاب جانشین آیت الله خمینی نیز ابتداً رغبتی برای معرفی آیت الله خامنه ای نداشته و با ابرام آیت الله معصومی بوده که ایشان مجبور به استناد نظر آیت الله خمینی بر اصلحیت آیت الله خامنه ای برای احراز مقام رهبری نظام شده اند.

مطابق اظهارات آیت الله معصومی:

«آن روز (روز انتخاب رهبری بعد از فوت آیت الله خمینی) روز عجیبی بود و گونه‌های مختلف عبرت در آن بود ... ما در تزلزل بودیم و شبهه‌های اعلمیت و این حرف‌ها در اذهان برخی نمایندگان بود. ما در آغاز باورمان نمی‌شد كه آقا (آیت الله خامنه ای) رأی بیاورد، اما ما – یعنی من و چند نفر از رفقا- در ذهن خودمان آقا را كاندیدا كرده بودیم. البته این قبل از آن بود كه آقای رفسنجانی خودش و از قول مرحوم حاج احمدآقا نقل كند كه نظر مبارك حضرت امام(ره) هم به ایشان بوده است ... بعد كه كاندیداتوری و حتی تمایل عمده حضار به رهبری ایشان محرز و معلوم شد، ایشان اظهار مخالفت كرد. ما هم می‌دانستیم ایشان ناطق توانا و زبردستی است و ممكن است در صورت ادامه سخن، بتواند جمع ما را مجاب كند كه از پیگیری رهبری ایشان منصرف شویم ... دقایقی قبل از این ماجرا، یك نفرآمد و به من گفت: «داستانی هست، نقل قول موثقی از امام(ره) وجود دارد، چرا آقای رفسنجانی آن را نمی‌خواند؟» گفتم: «تو بنویس». گفت: «نمی‌خوانند». گفتم: «تو بنویس، من اینجا هستم». نامه را كه بردند دادند، باز هم آقای رفسنجانی نخواند! من بلند شدم و گفتم: «مگر ما خبرگان مردم نیستیم؟ از استانی كه یك‌پنجم ایران است نماینده شده‌ایم. چرا نامه ما را نمی‌خوانید؟ چرا نخواندید؟ برای چه؟ آقای هاشمی هم گفتند كه آقای خامنه‌ای به خواندن این نامه راضی نیستند، چون امام (ره) در ماجرای اسقاط... آیت‌الله منتظری...می‌خواستند با او برخورد تندتری بكنند، آگاهان از ماجرا خبر دارند، ایشان حتی نامه 6/1 را داده بودند به اخبار ساعت 2 بعدازِظهر رادیو كه اعلام شود، چند ساعت بعد ایشان را منصرف كردند. درگیرودار همین بحث‌ها با امام(ره)، رؤسای سه قوه اصرار كردند كه آقا چه كسی را داریم؟ خود امام(ره) هم فرموده بود: «مگر خامنه‌ای چه عیبی دارد؟». در ادامه جلسه آن روز گفتیم: «نه در نقل این قول رضایت آقا ملاك نیست، بالاخره این جمع باید از جمیع جهات مطلع باشند تا بتوانند رأی درستی بدهند، بخوان» و خواندند. این هم باز یاری خدا شد. بعد از خواندن آقای رفسنجانی، به رأی گذاشتند. من دقیق نگاه می‌كردم، من دیدم اكثریت قاطع علما درجا حركت كردند، بلند شدند. فهمیدم كه این كار، كار خدایی است. خبرگان بازی درنیاوردند و حقیقتاً به خاطر خدا حركت كردند و رأی دادند.»

***

علی رغم وجوه رندانه در مشی و سلوک سیاسی اکبر هاشمی رفسنجانی که اسباب کدورت و بلکه نفرت از ایشان را نزد بدنه موثری از حاملان انقلاب اسلامی فراهم کرده اما در نقطه مقابل همین وجوه منجر به آن شده تا هاشمی در میانه رجال سیاسی جهان در قامت یک سیاستمدار عملگرا برسمیت شناخته و اقبال شود تا آن درجه که برخلاف مخالفان داخلی اش، اصحاب سیاست در جهان غرب عموماً از تقویت موضع ایشان و سنت سیاسی و مصلحت اندیشانه ایشان استقبال کرده اند تا جائی که اخیراً و با انتشار کتاب «شاهد» (خاطرات منصور رفیع زاده ـ جاسوس دو جانبه سیا ـ ساواک) مشخص شد حضور فردی مانند هاشمی رفسنجانی در هرم قدرت سیاسی ایران تا آن درجه برای غربی ها حائز اهمیت هست که مصرند با هر شکل ممکن برای تقویت موقعیت ایشان در داخل کشور امداد رسانی نمایند و این امداد رسانی می تواند تا آنجا پیش برود که به گفته منصور رفیع زاده:

«پس از مراجعه ارتشبد اویسی به مسئولان سیا و درخواست 800 میلیون دلار جهت سرنگونی حکومت جمهوری اسلامی سیا نه تنها به اویسی بی اعتنائی کرد بلکه فهرست ارتشیان حامی اویسی که قرار بود در طرح کودتای اویسی در ایران مشارکت کنند را با واسطه در اختیار عملگرایان ایران قرار داد تا از این طریق ضمن تقویت موضع ایشان جهت تصفیه ارتش به روند آزادی دیپلمات های به گروگان گرفته شده خود در تهران نیز امداد رسانی کند.»

به استناد ادعای منصور رفیع زاده در کتاب شاهد:

«سیا به رفسنجانی اطمینان داد که دولت آمریکا وی را بهترین جانشین آیت‌الله خمینی می‌داند آنها هم چنین به وی اعلام نمودند که رفسنجانی را نزد مردم ایران تبدیل به قهرمان جنگ ایران با عراق خواهند نمود. آنها این کار را از طریق دادن سلاح‌های آمریکایی به ایران جهت پیروزی در جنگ انجام می‌دادند ... آمریکایی‌ها بر روی این «ایده خود» که رفسنجانی می‌خواهد جایگاه منتظری را غصب نماید سرمایه‌گذاری کردند. آنها به وی اطمینان دادند که برای کنار زدن منتظری هر چه در توان دارند انجام خواهند داد.» (ص ۴۸۳)

هر چند صحت ادعاهای مطرح شده در کتاب «شاهد» قابل وثوق نیست از جمله آنکه ایشان در فراز دیگری از همین کتاب آورده:

«سال ۱۹۸۲تیمسار اویسی… با رابط سیا ملاقات نمود در این ملاقات اویسی به وی گفت شما می‌گویید که دارید به ما کمک می‌کنید اما از آن طرف به آیت‌الله خمینی پیشنهاد فروش اسلحه می‌دهید! من از ترفند شما خبر دارم شما دارید از ما به عنوان طعمه استفاده می‌کنید تا آیت‌الله خمینی را پشت میز مذاکره و معامله بکشید. اگر مردم آمریکا از این جریان خبردار شوند خیلی عصبانی می‌شوند. بعد از اینکه آیت‌الله خمینی این همه کشور شما را تحقیر کرده آنها هرگز این مسأله را تحمل نخواهند کرد من به آنها می‌گویم» (ص ۴۵۵).«این طولانی‌ترین تماس سیا با اویسی بود دو سال بعد در هفتم فوریه ۱۹۸۴ او و برادرش در حالی که در یکی از خیابان‌های نزدیک آپارتمان اویسی قدم می‌زدند ترور شدند از آن هنگام از خودم می‌پرسم که آیا اویسی هدف … بود یا سیا؟» (ص ۴۵۹)

اما بیرون از همه شوائب و ظواهر و قرائن یک نکته در این میان غیر قابل کتمان است  و آن این که هاشمی بعد از 6 دهه فعالیت ومبارزه سیاسی اکنون در حال دروی محصولی است که پیشتر خود و با دستان خود بذر آن را در بستر حاصلخیز سیاست ایران کاشت:

باد کاشتید آقای هاشمی! و طوفان محصول اجتناب ناپذیر فلاحت باد است.

آنکس که باد می کارد طوفان درو می کند!

داریوش سجّادی

14/دی/91

سایت گویا
http://news.gooya.com/politics/archives/2013/01/153112.php

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

آقای ری شهری که در آن زمان وزیر اطلاعات بوده است و مسئول مستقیم پیگیری پرونده مهدی هاشمی، در کتاب خاطرات خود به نقل از آیت‌الله محمدی گیلانی که در آن زمان عضو فقهای شورای نگهبان بوده است، چنین می‌گوید:
یک روز قبل از مطرح شدن قائم مقامی آقای منتظری در مجلس خبرگان (25 تیر 1364)، من ضمن تماس با دفتر امام کتباً از ایشان درخواست ملاقات کردم. امام اجازه دادند. خدمتشان رسیدم.
گفتم: فردا قرار است موضوع قائم مقامی آقای منتظری در مجلس خبرگان مطرح شود. خواستم به عرض تان برسانم به آقای هاشمی [که در آن موقع رییس مجلس خبرگان بوده است] بگویید مطرح نشود. من به آقای منتظری ارادت دارم، خدمت شان درس خوانده‌ام، ایشان را عابد و زاهد می دانم، ولی این خصوصیات کافی نیست. او از عهده این کار بر نمی‌آید... امام گله‌های سوزانی از آقای منتظری را آغاز کرد که کجا چه کرده و کجا چه. اضافه نمودند: احمد هم از او دفاع می‌کند. از منزل سیدمهدی هاشمی دست‌نویس های او را آورده‌اند. من دیده‌ام نامه‌های آقای منتظری از نوشته‌های مهدی هاشمی الهام گرفته. این را من برای ایشان نوشتم
عرض کردم: بفرمایید که فردا ایشان به عنوان قائم‌مقام رهبری مطرح نشود. امام قدری فکر کرد و فرمود: احمد نیست. شما زحمت بکشید و به آقای هاشمی بگویید بعد از ظهر من ایشان را ببینم. عرض کردم: بله. اما به آقای هاشمی نفرمایید که من آمدم [و این جریان را به شما گفتم]. به هیچ کس نگویید. می ترسم مرا هم شمس‌آبادی کنند [که گروه مهدی هاشمی او را کشتند] یا مثل شیخ قنبر در چاه بیاندازند. این را که گفتم، امام خندید و سه بار فرمود: خاطرت جمع باشد...

رفتم خدمت آقای هاشمی و گفتم صبح خدمت امام رسیدم. کاری داشتم. فرمودند به آقای هاشمی بگویید که من ایشان را ببینم.
پس از این ماجرا، روزی آقای هاشمی در حضور جمعی گفت: من بعد از ظهر رفتم خدمت امام. امام فرمودند: موضوع قائم‌مقامی آقای منتظری را فردا مطرح نکن. گفتم: چرا؟ ما در اجلاسیه‌ی قبل به آقایان گفته‌ایم که ایشان را به عنوان قائم‌مقام مطرح کنیم. فرمودند: نه. یکی از دوستان آمده و چنین گفته.... گفتم: ما اعلام کرده‌ایم. نمی شود

فردای آن روز، آقای هاشمی موضوع قائم‌مقامی آقای منتظری را در مجلس خبرگان مطرح کرد.
آقای ری‌شهری اضافه میکند:
تامل در آنچه از آقای محمدی گیلانی نقل کردیم، نشان می دهد که امام در مورد طرح قائم‌مقامی آقای منتظری در مجلس خبرگان، در مقابل کاری انجام‌شده قرار گرفته بود. ... بی‌تردید اگر [اعضای مجلس] خبرگان نظر امام را می دانستند، آقای منتظری را به عنوان جانشین او تعیین نمیکردند. (ری شهری. سنجه انصاف. نشر دارالحدیث. تهران. صفحه 16

مصاحبه با رحیم صفوی

http://www.farsnews.com/printable.php?nn=13901118000986

مصاحبه با مجسن رفیق دوست

http://khabaronline.ir/detail/245539/politics/parties

مناظره زیباکلام و سردار کوثری

http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13910629001569

مصاحبه با آیت الله معصومی

http://www.parsine.com/fa/print/74906

مقاله لبخند خدا

http://sokhand.blogspot.com/2012/02/blog-post_26.html

هزار داستان هزار دستان ـ محمد قوچانی ـ مهرنامه ـ بخش هائی از کتاب شاهد

http://journalistsclub.ir/editors/mohamad-ghuchani/%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%B1-%D8%AF%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%D9%90-%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D8%AF%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86/

اظهارات حمید رسائی علیه هاشمی رفسنجانی و خانواده ایشان:

حمید رسایی در نشست علنی امروز سه شنبه مجلس شورای اسلامی در نطق میان دستور خود، گفت: هفته گذشته حادثه‌ای در پایتخت رخ داد که انتشار عمومی آن افکار عمومی را جریحه دار کرد، چند جوان ناپاک با ایجاد رعب و وحشت به اخاذی از یک رهگذر پرداختند، انتشار این تصاویر در افکار عمومی سبب شد تا نیروی انتظامی در اقدامی قابل تقدیر، به سرعت متهمان را بازداشت و تحویل دستگاه قضایی کند.

نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات و اسلامشهر در مجلس شورای اسلامی، ادامه داد: رئیس محترم دستگاه قضایی در اقدامی قابل تحسین با قاطعیت از صدور اشد مجازات برای متهمانی که آرامش جامعه را به هم ریخته بودند در آینده نزدیک خبر داد که ما نه برای این اقدام بلکه برای بسیاری از اقدامات دیگر این قوه محترم، سپاسگزاریم.

وی ام الفسادی پس از دو دهه فساد و تباهی در نهایت پس از اینکه در جریان فتنه سال ۸۸ نشان داد که به یک بعد مفسد تبدیل شده است با توصیه و مشورت بزرگترش از کشور گریخت و آقا زاده فراری پس از سه سال اقامت در کشور روباه پیر و پس از اینکه مورد همه نوع بهره برداری قرار گرفت با توصیه و سفارش بزرگترش به ایران بازگشت.

این نماینده مردم در مجلس نهم افزود: این آقازاده به ایران بازگشت چرا که پدر احساس می کرد در سر هم بندی پرونده پسر در داخل کشور موفق تر خواهد بود.

وی یادآور شد: متأسفانه با تمام احترامی که برای دستگاه قضایی قایل هستم اما باید بگویم که انگار حرف پدر نزدیک به واقعیت شده و آقازاده مفسد که پرونده های فساد اقتصادی، سیاسی و امنیتی را از سال های سیاست پدر بر امور اجرایی کشور در کارنامه دارد و همواره از مصونیت آهنین برخوردار بوده در فتنه ۸۸ با تمام قدرت مدیریت کودتا را بر عهده گرفت.

رسایی با بیان اینکه در یک فقره اسناد به دست آمده از دانشگاه آزاد مشخص است که وی در روزهای پس از انتخابات ۸۸ صدها میلیون تومان به اراذل و اوباش پرداخت کرد، گفت: هدف از پرداخت این پول ها به اراذل و اوباش به آتش کشیدن میادین تهران، بانک ها و اماکن عمومی و ایجاد رعب و وحشت بود.

این نماینده مردم در مجلس نهم، تأکید کرد: توقع این بود که چنین متهمی پس از ۳ سال فرار از کشور و اقامت در کشور بیگانه پس از بازگشت به ایران بازداشت شود اما آقازاده فراری به محض ورود به جای زندان به منزل پدر رفت و در همان شب تمام آموزش های لازم را از وکلای اجیر شده دریافت کرد و با وعده اینکه پس از چند روز آزاد می شود به دستگاه قضایی و امنیتی تحویل داده شد.

عضو کمیسیون اصل نود مجلس با اشاره به فشارهای بسیاری که متوجه دستگاه قضایی بوده است، گفت: البته دستگاه قضایی در مقابل این فشارها مقاومت کرد اما شاه کلید فتنه ۸۸ نه تنها در جریان بازجویی ملاقات‌هایی داشت بلکه به طور دائم از طریق تلفن با مشاور عالی اش در ارتباط بود و رهنمود می گرفت.

رسایی با بیان اینکه با ورود شورای امنیت به پرونده مهدی هاشمی وی تنها ۲ ماه در زندان ماند، افزود: مهدی حتی یک بار وقتی در برابر روند صحیح قضایی و اسناد متقن خود را عاجز دید در همان مکالمات تلفنی با بهانه بیماری قلبی خود را به تخت بیمارستان رساند.

وی با اشاره به اینکه قرار بود مهدی هاشمی از بیمارستان به خانه پدر برود، تصریح کرد: البته وی در نهایت توسط مأموران ذیربط از بیمارستان دزدیده و به زندان بازگردانده شد که همین حرکت نشان می دهد دستگاه قضایی و امنیتی کشور تا چه اندازه در فشار یک خانواده اختاپوسی بوده است.

این نماینده مردم در مجلس نهم، با تأکید بر اینکه براساس اطلاعات موثق هنوز تحقیقات در پرونده مهدی هاشمی به اتمام نرسیده است، افزود: با وجود اینکه برخی مرتبطان با متهم به تازگی بازداشت شده‌اند اما وی با وثیقه‌ای که هیچ تناسبی با جرم ندارد در نهایت آزاد شد و وکیل وی اعلام کرد که دیگر مهدی به زندان باز نمی گردد.

رسایی با تقدیر از تلاش های رئیس قوه قضائیه، گفت: براساس اطلاعات موثق مشاوران مهدی هاشمی که او را فراری داده و پس از ۳ سال بازگرداندند اکنون تمام تلاش خود را انجام می‌دهند که پرونده مهدی هاشمی را به ابعاد سیاسی آن منحصر کنند، براساس اسناد موجود آنها از هیچ کاری دریغ نمی کند تا از مفاسد اقتصادی و امنیتی وی عبور شود و پرونده مهدی هاشمی فقط محدود به مسائل سیاسی باشد در حالی که فساد اصلی مهدی هاشمی بیش از آنکه سیاسی و امنیتی باشد اقتصادی است.

نماینده مردم تهرن در مجلس نهم، تاکید کرد: امام حسین (ع) در روز عاشورا خطاب به لشکر یزید فرمود فقد ملئت بطونکم من الحرام، شکم‌هایتان از حرام پر شده، برای همین کلام حق را نمی‌فهمید و مقام معظم رهبری فرمودند که از فساد اقتصادی است که فساد سیاسی، فساد اخلاقی، فساد اعتقادی و فساد امنیتی به وجود می‌آید.

وی خطاب به رئیس قوه قضائیه، گفت: براساس اصل ۱۹ قانون اساسی مردم از هر قوم و قبیله ای که باشند از حقوق مساوی برخوردارند و رنگ و نژاد و زبان سبب تمایز نخواهد شد و همین‌طور براساس اصل ۲۰ قانون اساسی تمام افراد در حمایت قانون قرار دارند و از تمام حقوق انسانی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی با رعایت موازین اسلام برخوردارند اما سؤال افکار عمومی این است که اصول ۱۹ و ۲۰ قانون اساسی در مورد این آقازاده که ۱۳ عنوان اتهامی دارد رعایت شده است؟

رسایی در ادامه افزود: طبق قانون اساسی هیچ نژادی به نژاد دیگر برتری ندارد ولی فردی که از نژاد هاشمی رفسنجانی است در جریان تحقیقات به خانواده اش اجازه ملاقات داده می‌شود و پدرش اجازه می‌یابد که در بیمارستان حضور یافته و به صورت خصوصی با متهم مذاکره کند.

وی اضافه کرد: سؤال این است که آیا به تمام موارد اتهامی مهدی هاشمی رسیدگی شده و آیا بیم تبانی و امهای اسناد از بین رفته که اجازه داده اید تحقیقات ادامه نیابد.

عضو کمیسیون اصل ۹۰ مجلس با اشاره به اینکه در اکثر قراردادهای نفتی و گازی مربوط به دوره مهدی هاشمی فساد وجود دارد گفت: پاسخ قوه قضائیه به اظهارات متهم که در فضای مجازی متهم شده چیست و آیا تحقیقات لازم در این زمینه انجام شده که متهم آزاد شده است؟

پاسخ خانواده هاشمی رفسنجانی به رسائی

بسم الله الرحمن الرحیم

رئیس، اعضای هیأت رئیسه و نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی

مردم شریف و اخلاق‌مدار ایران اسلامی

سلام علیکم

اگرچه توهین و تهمت به آیت‌الله هاشمی رفسنجانی و یاران دیرین امام(ره) که از شروع مبارزات مردم ایران اسلامی علیه طاغوت و طاغوتیان و پیروزی آنان بر اندیشه‌های استعماری، استبدادی، سلطنت‌طلب‌ها، توده‌ای‌ها و منافقین خلق سابقه‌ای 50 ساله دارد، اما آنچه که روز سه‌شنبه 28 آذر 1391 در صحن علنی مجلس شورای اسلامی آن هم در تریبونی باز که حداقل 70 میلیون جمعیت ایران از طریق پخش زنده رادیویی، امکان استماع آن را داشتند، اتفاق افتاد، از جهاتی متفاوت بود و همین تفاوت، خانواده آیت‌الله هاشمی را بر آن داشت تا علی‌رغم میل باطنی در این شرایط حساس که دشمنان داخلی و خارجی انقلاب و مردم به اختلافات خانوادگی دوستداران نظام دل‌خوش کرده‌اند و افرادی فریب‌خورده و یا نادان، دانسته یا ندانسته به آن دامن می‌زنند، مطالبی را نه در دفاع از یک خانواده یا شخص، بلکه در دفاع از اخلاق اسلامی و انسانی و نظامی مبتنی بر مکتب اهل بیت(ع) بیان دارد که سال‌هاست مظلومانه در رسانه‌ها و محافل مختلف حقیقی و مجازی ، مورد هجمه قرار می‌گیرند و مانند نطق اخیر در تریبون رسمی مجلس شورای اسلامی، با واژگانی غیراخلاقی لگدکوب می‌شوند.

همگان در این سال‌ها به خوبی می‌دانند رویه و منش آیت‌الله هاشمی رفسنجانی در برخورد با این‌گونه تخریب شخصیت‌ها کریمانه بوده و آنچه برای ایشان مهم است، فقط وحدت و تقویت وفاق ملی و بازگشت به رویه اعتدال و سرسپردگی به قانون است.

البته مطابق همین قانون اساسی که خود ناطق نیز به بعضی از اصول آن در این نطق استناد کرده است، در فصل یازدهم و به ویژه اصل 156 آن به صراحت قید شده است: «رسیدگی و صدور حکم در مورد تظلمات، تعدیات، شکایات و حل وفصل دعاوی و رفع خصومت و اخذ تصمیم و اقدامات لازم در آن قسمت را هم (که از امور حسبه است) قانون معین می‌کند و از وظایف قوه قضائیه است.»

انتظار می‌رود دادگاه محترم ویژه روحانیت چنانچه این اظهارات را نوعی تعدّی به حریم و منزلت دیگران می‌داند، به صورت قانونی همانند مواردی که از قبل به آنها عمل کرده است، اقدام نماید. چون هیچ کس حق ندارد قبل از این‌که متهمی در دادگاه‌های صالحه و به موجب حکم قطعی محکوم شود، جرایمی را به وی منتسب کند. مضافاً این‌که فرد موردنظر، هنوز به دادگاه نرفته و حتی اگر فرضاً در دادگاه بدوی هم محکوم شود، کسی حق ندارد او را مجرم معرفی کند یا با این عنوان از وی نام ببرد. حال آنکه در این نطق، علاوه‌ بر اینکه نام متهم اصلی آورده و از اوصاف ام‌الفساد، غول مفسد و... استفاده شده است، از کلمات و عباراتی چون «مشاور اصلی» نیز استفاده شده که متعرّض افراد دیگر است که ارتباطی با پرونده اتهامی ندارند و طرح آن در نطق علنی مشمول اصل 86 قانون اساسی نیست.

البته دادستانی تهران طی بیانیه‌ای در یازده بند و مستند به دلایل حقوقی گفت که ناطق روز سه‌شنبه مجرم و دروغگوست و ان‌شاءالله مردم ایران مطلع خواهند شد که سرنوشت این اعلام جرم به کجا می‌رسد.

السابقون و دلسوختگان انقلاب و مردم عزیز ایران به خوبی به یاد دارند که چگونه پس از پیروزی انقلاب و تشکیل نظام اسلامی، طیف وسیعی از سلطنت‌طلب‌ها، منافقین، چریک‌های فدایی خلق و... انواع و اقسام توهین‌ها، تهمت‌ها و توطئه‌ها را علیه همه مردان راستین انقلاب به‌ویژه «سه یاور خمینی» به راه انداختند.

حتی واژگانی چون «شاه کلید» هم برای توهین و تهمت به آیت‌الله هاشمی رفسنجانی و خانواده ایشان تازگی ندارد و مردم خوب به یاد دارند که افراطیون دیگری نیز که دین را افیون ملت‌ها می‌دانستند، برای ضربه زدن به نظام، با همین ادبیات به رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام می‌تاختند که امام راحل پس از ترور آیت‌الله هاشمی توسط گروه منحرف فرقان در پیامی، زنده بودن نهضت را به زنده بودن ایشان پیوند زدند و رهبری معظم انقلاب هم درست در پایان هشت سال دوره ریاست جمهوری ایشان در پای صندوق رأی با صراحت هر چه تمام‌تر فرمودند: «هیچ کس برای من هاشمی نمی‌شود»

برای شخص آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، ولایت فقیه به عنوان یک اصل مترقی در قانون اساسی و به عنوان یک سرمایه معنوی در فقه شیعه بسیار بالاتر از آن است که در منازعات سیاسی از آن هزینه نمایند، تا چه رسد در پاسخ به ناسزاگویی‌ها. اما این چه ولایت‌پذیری و ادعای ولایت‌مداری از سوی یک نماینده مجلس است که در ناسزاگویی به آن استناد می‌کند و در تأکید بر نطق خویش، می‌گوید: «من به وظیفه‌ام عمل کرده‌ام!!»

در همین زمینه به خطبه‌های جمعه ولی‌امر مسلمین که به جای دو رکعت نماز خوانده می‌شود، درباره آیت‌الله هاشمی رفسنجانی توجه فرمایید: «آقای هاشمی را همه می‌شناسند. من شناختم از ایشان مربوط به بعد از انقلاب و مسئولیت‌های بعد از انقلاب نیست. من از سال 1336 یعنی 52 سال قبل ایشان را از نزدیک می‌شناسم. آقای هاشمی از اصلی‌ترین افراد نهضت در دوران مبارزات بود. از مبارزین جدی و پیگیر قبل از انقلاب بود. بعد از پیروزی انقلاب از مؤثرترین شخصیت‌های جمهوری اسلامی در کنار امام بود. بعد از رحلت امام هم در کنار رهبری تا امروز. بارها این مرد تا مرز شهادت پیش رفته است. قبل از انقلاب، اموال خود را صرف انقلاب می‌کرد، به مبارزین می‌داد. اینها را خوبست که جوانان بدانند. بعد از انقلاب ایشان مسئولیت‌های زیادی داشت. هشت سال رئیس جمهور بود، قبلش رئیس مجلس بود، بعد مسئولیت‌های دیگری داشت و در طول این مدت هیچ موردی را سراغ نداریم که ایشان برای خودش یک اندوخته‌ای از این انقلاب درست کرده باشد. اینها حقایقی است که باید دانست.»

متأسفانه باید گفت از شبی که توهین و تهمت به آیت‌الله هاشمی رفسنجانی در قالب مناظره انتخاباتی از رسانه ملی پخش شد و فرهنگ‌سازان جامعه با اهداف محدود انتخاباتی به‌به و چه‌چه گفتند، این رذیله اخلاقی در کشور وارد فاز جدیدی شد و بعدها که به بهانه برخورد با یک فرزند ایشان در کنار مضجع شریف حضرت عبدالعظیم حسنی در شهر ری تکرار شد، رشد کرد و اینک به بهانه برخورد با فرزند دیگر ایشان، چنان نهادینه شد که یک نفر در کسوت روحانی، به عنوان نماینده مردم، در تریبون مجلس و از طریق صدای جمهوری اسلامی ایران فحاشی می‌کند، در حالی که رهبری انقلاب در زمانی که یکی دیگر از همفکران همین شخص، به یکی دیگر از فرزندان آیت‌الله هاشمی رفسنجانی- البته نه از تریبون رسمی- فحاشی کرده بود، در دیدار نمایندگان مجلس خبرگان در فرازی از بیاناتشان فرمودند: «فضای اهانت و هتک حرمت در جامعه، یکی از آن چیزهایی است که اسلام مانع از آن است، نباید این اتفاق بیفتد. فضای هتک حرمت، هم خلاف شرع است، هم خلاف اخلاق است، هم خلاف عقل سیاسی است. انتقاد، مخالفت، بیان عقاید، با جرأت، هیچ اشکالی ندارد، اما دور از هتک حرمت‌ها و اهانت‌ها و فحاشی و دشنام و این چیزها. همه هم در این زمینه مسئولند. این کار علاوه بر اینکه فضا را آشفته می‌کند و اعصاب آرام جامعه را به هم می‌ریزد- که امروز احتیاج به این آرامش هست- خدای متعال را هم از ما خشمگین می‌کند. من می‌خواهم این پیامی باشد به همه‌ی آن کسانی که یا حرف می‌زنند، یا می‌نویسند، چه در مطبوعات، چه در وبلاگ‌ها. همه‌ی اینها بدانند، کاری که می‌کنند، کار درستی نیست. مخالفت کردن، استدلال کردن، یک فکر سیاسی غلط یا یک فکر دینی غلط را محکوم کردن، یک حرف است، مبتلا شدن به این امر خلاف اخلاق و خلاف شرع و خلاف عقل سیاسی، یک حرف دیگر است؛ ما این دومی را به طور کامل و قاطع نفی می‌کنیم؛ نباید این کار انجام بگیرد. متأسفانه بعضی این کار را می‌کنند. من به خصوص به جوان‌ها توصیه می‌کنم. بعضی از این جوان‌ها بلاشک مردمان بااخلاص و مؤمن و خوبی هم هستند، اما خیال می‌کنند این وظیفه است؛ نه، من عرض می‌کنم این خلاف وظیفه است، عکس این وظیفه است.»

دشمن خوب می‌داند که «ام‌الفساد و اختاپوس» خواندن یکی از یاران پرسابقه انقلاب، یعنی ایجاد شک و تردید در باور مردم به نظام اسلامی و کسانی که با تحمل شکنجه و زندان و تبعید آن را به وجود آوردند و در دوران تثبیت، تداوم و تاکنون در عالی‌ترین مصادر امور هستند و پس از مسئولیت‌های فراوان در شورای انقلاب، مجلس شورای اسلامی، دفاع مقدس و ریاست جمهوری، برای چندمین دوره از سوی رهبری معظم انقلاب به عنوان رئیس عالی‌ترین مجمع مشورتی خویش و داوری انتخاب می‌شود.

مردم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی و خانواده ایشان را می‌شناسند و می‌دانند پدر این خانواده سالها قبل از شروع علنی نهضت اسلامی، در عاشورای سال 1337 در همدان به خاطر انتقاد از مفاسد حکومت‌های سلطنتی، بازداشت و پس از آزادی از شهر اخراج شد و با شروع مبارزات، وقتی رژیم پهلوی می‌خواست عرصه را بر مراجع، علما و طلبه‌ها تنگ نمایند، جزو اولین سربازان طلبه‌ای!! بود که از قم به پادگان نظامی در تهران آورده شد و از همان زمان تا پیروزی انقلاب، زندگی ایشان در متواری بودن، شکنجه، بازداشت، زندان، ممنوعیت از منبر بود و حتی حکم اعدام ایشان (با استناد به اسناد ساواک) در بیدادگاه‌های پهلوی صادر و با دخالت علما و مراجع قم و نجف جلوگیری شد.

مادر این خانواده از دو سو، ریشه در دو خاندان اصیل و پرافتخار سادات مرعشی و مرحوم آیت‌الله سیدمحمدکاظم طباطبایی معروف به صاحب عروه‌الوثقی دارد و در تمام سالهای مبارزه، ضمن همراهی با شوهر، مسئولیت اداره فرزندان را در غیاب پدر داشت.

فرزند بزرگ این خانواده، فاطمه هاشمی است که علاوه بر تحمل رنج‌های دوران مبارزه، در اسناد ساواک (دوران مبارزه، جلد 2، صفحه 1020) از جمله افراد تحت مراقبت در مدرسه بود و پس از فراغت از تحصیل، مسئولیت اداره نهاد ارزشمند بنیاد بیماری‌های خاص را از سال 1375 تا امروز – آن هم بدون دریافت یک ریال حقوق- عاشقانه و مخلصانه به عهده گرفته و مطمئناً مردم و مخصوصاً کسانی که متأسفانه در خانواده خود بیمار خاص دارند، از برکات این نهاد مطلع هستند.

فرزند دوم خانواده محسن هاشمی است که به خاطر نیاز کشور به تخصص علمی‌اش در صنایع موشکی، تحصیل در مقطع دکترا را نیمه‌کاره رها کرد و به کشور آمد و در پایه‌گذاری این صنعت نقش به‌سزایی داشت و در دوران ریاست جمهوری پدر، رئیس دفتر بازرسی ویژه رئیس جمهور بود و پس از آن در مسئولیت مدیرعامل متروی تهران، مردم این شهر از خدمات ایشان اطلاع دارند.

فرزند سوم این خانواده فائزه، در یکی از بخش‌های غریب و مورد غفلت کشور، یعنی ورزش بانوان نقش سازنده‌ای داشت و در دوره پنجم با رأی قاطع مردم تهران، نماینده مجلس شورای اسلامی بود.

پس از دیپلم در دانشگاه الزهرا لیسانس گرفت و مقاطع عالی را در دانشگاه آزاد و خارج از کشور سپری کرد و پس از دفاع از رساله دکترای خویش در رشته حقوق بین‌الملل، به عنوان مدیر گروه حقوق در واحد پردیس دانشگاه آزاد اسلامی مشغول بود.

فرزند چهارم خانواده مهدی، پس از رسیدن به سن بلوغ تا پایان جنگ در جبهه‌ها و در خطوط مقدم بود که جانباز شیمیایی است و به تأیید پزشکان 9 درصد ریه‌اش سیاه است.

پس از جنگ با تأسیس شرکت دولتی صنایع دریایی، چندین تکنولوژی برتر را تقدیم کشور کرد. ساخت سکوهای عظیم حفاری در دریا، ساخت لوله‌های قطور و مهم نفت و بکارگیری آنها در کف دریا و آوردن تکنولوژی حساس حفاری‌های افقی چاه‌های نفت که علی‌رغم تحریم‌های شدید کشور، این شرکت هنوز در داخل و خارج طرح‌های مهمی در دست اجرا دارد و شروع ساخت اولین فاز گاز پارس‌جنوبی و پایه‌گذاری منطقه فوق‌العاده مهم عسلویه و راه‌اندازی مرکز بهینه‌سازی مصرف سوخت از جمله خدمات ارزشمند او به کشور است که تا قبل از آن، بی‌سابقه بود.

آخرین فرزند خانواده یاسر است که از نوجوانی به جبهه رفت و مدال جانبازی را به سینه خویش آویخت. پس از تحصیل ابتدا در جهاد سازندگی و پس از آن در دفتر پدر در مرکز تحقیقات استراتژیک مشغول شد و نقش اساسی در رونق صنایع جنبی لبنی کشور ایفا کرد.

این خانواده‌ای که ناطق مجلس آن را اختاپوس و مفسد می‌خواند، از سالها پیش که پدر به جرم همراهی امام و مردم محبوس بود، تفریحات روزهای تعطیل را در اطراف زندان‌های قزل‌قلعه، قصر و اوین می‌گذراندند.

خانواده‌ای که رئیس قوه قضائیه وقت در سال 1376 و پس از پایان 8 سال ریاست جمهوری پدر، اعلام می‌کند که نه تنها دارایی آنها زیاد نشده، بلکه کم هم شده است.

به این جمله امام راحل توجه و آن را با این تهمت مقایسه کنید که وقتی در سال 1360 دشمنان انقلاب تهمت‌های مالی به یاران صدیق نظام می‌زدند، در تیر ماه همان سال می‌فرمایند: «شایعه‌سازی می‌کنند که اجناس جنگ‌زده‌ها می‌رود توی جیب آقای بهشتی، آقای خامنه‌ای و آقای هاشمی.» (صحیفه امام، جلد 15، صفحه 23)

خانواده‌ای که مقام معظم رهبری پدر خانواده را با صفات «متدیّن، متعبد، جزو صلحای زمان، عالمی متفکر، سیاست‌مداری هوشمند، فقیهی زمان‌شناس، مجاهدی خستگی‌نشناس و برادری مهربان برای ضعیفان» (پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، آرشیو بیانات) به جامعه معرفی می‌کند، اما یک نماینده که ادعای ولایت‌مداری دارد، کلماتی می‌گوید که کاش سهواً و از روی احساسات بوده‌ باشد، اما در مصاحبه‌های متوالی پس از نطق می‌گوید: «هیچ کجای نطق را توهین‌آمیز نمی‌دانم» و حتی این توهین و تهمت‌ها را «واقعیت‌هایی می‌داند که آنها را کنار هم جمع کرده و صریح گفته!!»

در پایان ذکر این نکته ضروری است که آیت‌الله هاشمی رفسنجانی و خانواده ایشان این توهین و تهمت را هم در کنار دیگر تهمت‌های از اول انقلاب اسلامی تاکنون می‌گذارند و با یادآوری این جمله امام که فرموده بودند: «احتمال قوی می‌دهم پس از من برای انتقام‌جویی از من به بعضی از نزدیکانم و دوستانم تهمت‌هایی که من آنها را ناروا می‌دانم، بزنند و به آتشی که باید مرا بسوزانند، آنان را بسوزانند و احیاناً به صورت دفاع از من، انتقام مرا از آنها بگیرند.» (پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه) به ارواح منور آن پیر فرزانه و همه شهدای راه انقلاب اسلامی سلام و درود می‌فرستند و می‌گویند: «سر خمّ می‌ سلامت شکند اگر سبویی»

ضمن تشکر از مردم عزیز ایران، نخبگان و نویسندگان جامعه که پس از نطق با تماس‌های مکرر تلفنی و نوشتن مقالات متعدد، به محکومیت این توهین و تهمت پرداختند و همچنین سپاس ویژه از اعضای هیأت رئیسه و شما نمایندگان محترم که فرصت این پاسخگویی را فراهم کردید، بر حقانیت نظام اسلامی و انشاءالله دوام آن تا ظهور حضرت حجت(عج) تأکید داریم و می‌گوییم:

سنگ بد گوهر اگر کاسه زرّین بشکست

ارزش سنگ نیفزاید و زر کم نشود.

خانواده آیت‌الله هاشمی رفسنجانی