بنقل از خبرگزاری های معتبر جهانی روز شنبه «عبدالله بن عبدالعزیز» پادشاه عربستان، برای اولین بار در تاریخ این کشور سی زن را به مجلس مشورتی آن کشور منصوب کرده است.
مطابق این خبر «ملک عبدالله» گفته است که از این پس حداقل یک پنجم کرسی های شورا که صلاحیت ارائه مشاوره جهت قانونگذاری در ساختار هرم قدرت عربستان را دارد باید در اختیار زنان قرار بگیرد.
هر چند ساده اندیشان می توانند چنین امریه ای را فتح بابی تلقی کنند جهت تحصیل ولو قطره چکانی بخشی از حقوق تضییع شده شهروندان زن در عربستان سعودی اما کلیت چنین تصمیمی تا آن درجه مضحک است که فی البداهه تائتر «انجمن های ایالتی ولایتی» محمد رضا پهلوی را تداعی به ذهن می کند.
لایحه ای که پس از تصویب در کابینه اسدالله علم در مهر ماه سال 41 و با تظاهر به اهتمام حکومت جهت اعطای حق رای به زنان می کوشید برای آبروداری نظام دیکتاتوری پهلوی دکور آزادی زنان را جعل کند.
واکنش صریح و تند و قاطع آن موقع آیت الله خمینی به لایحه مزبور مبنی بر آنکه ـ ما با ترقی زنها مخالف نیستیم. ما با فحشا مخالفیم، با این كارهای غلط مخالفیم. مگر مردها در این مملكت آزادی دارند كه زنها داشته باشند؟ مگر آزادی زن و آزادی مرد با لفظ درست می‌شود ـ این واکنش تا آن درجه محکم و موجه بود که رژیم را بسرعت مجبور به عقب نشینی کرد و لایحه مزبور در آذر ماه 41 رسما ملغی اعلام شد.
اکنون نیز و با توجه به ساختار عقب مانده و دیکتاتوری و قبیله ای و قائم بالذات حکومت در عربستان، انتصاب 30 زن در مجلس مشورتی ریاض بیشتر شبیه لطیفه است.
خوب است امروز نیز به سنت سال 41 و به شیوه آیت الله خمینی از «ملک عبدالله» بپرسند:
اخوی؛ مگر در مملکت شما مردان آزادی و حق رای و نظر دارند که اینک بنده نوازی فرموده و دست تفقدتان را بر سر زنان نیز کشیده و منت گذارانه صاحب کرسی شدن و نظر دادن در دارالشورای تان را به جامعه اناث بشارت می دهید!؟
این لطیفه نوعاً موید آن قرائت معروف «کارل مارکس» است که:
تاریخ دو بار تکرار می شود: یک بار بصورت تراژیک و بار دیگر کمدی!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر