تحلیل های عصبی!

اصولگرائی در سیاست رمز مانائی و روئین تنی افراد و احزاب سیاسی است. هم چنانکه اصول فروشی نقطه پایان سیاسیون و احزاب سیاسی نزد افکار عمومی است.
از جمله:
اگر انتساب اقوام سیاسیون به رژیم گذشته از فردای پیروزی انقلاب اسلامی در ایران بد بوده و نباید و نمی توان به چنین افرادی اجازه رشد در بدنه حکومت را داد این اصل باید بدون تبعیض اعمال شود.
این کمال بی معرفتی است که احزاب سیاسی اصول را قربانی رقابت خود با رقیب کنند و به دلیل آنکه پدر «کامران لنکرانی» از طرفداران پهلوی و سلطنت طلبان بوده و هست «سایت بازتاب» و بدنبال آن «سایت سحام نیوز» دست به تخریب شخصیت رقیب زده و در تحلیلی عصبی و از سر غیظ بنویسند:
متاسفانه بعد از ۳۴ سال از انقلاب که دوایر گزینش ظالمانه افراد را بواسطه داشتن یک ارتباط دور با رژیم سابق یا گروهک ها از حقوق اجتماعی محروم می کنند. این نکته نهفته مانده که در چنین فضایی چگونه این فرد (کامران لنکرانی) تا سمت وزارت و سپس برای نامزدی ریاست جمهوری رشد کند؟
http://sahamnews.org/1392/01/250288/

این در حالی است که اگر از این زاویه بخواهند مته به خشخاش بگذارند، در جبهه مقابل نیز «بهزاد نبوی» نیز تا سطح وزارت در نظام بالا رفت در حالی که ایشان نیز از جانب پدر سلطنت طلب بود.
طبیعی است نه انتساب «بهزاد نبوی» به پدری سلطنت طلب چیزی از سوابق و صلاحیت ها و شایستگی های ایشان را نمی کاهد هم چنان که همین انتساب نمی تواند اسباب سقط صلاحیت «کامران لنکرانی» شود. شاخص صلاحیت عمل صالحانه افراد است.
ظاهراً علی رغم گذشت 3 دهه از عمر جمهوری اسلامی سیاستمداری در نزد کسر بزرگی از سیاست ورزان ایرانی کماکان در سطح اکابر باقی مانده!