۱۳۹۴ آبان ۲۳, شنبه

ببخشید که مُرد!


حمله تروریستی در پاریس 48 ساعت بعد از حمله مشابه وحوش داعش در لبنان در کنار واکنش معنادار رئیس جمهور روحانی به این دو حادثه یادآور آن لطیفه تلخی است که:
یک روز جرج بوش و اوباما نشسته بودن و باهم صحبت می کردن که یکی از دوستاشون وارد میشه و می پرسه: درمورد چی دارین صحبت می کنین؟
جورج بوش می گه: داریم نقشه می کشیم که جنگ جهانی سوم رو راه بیندازیم.
دوستشون می پرسه: خوب که چی بشه؟
بوش می گه: که یک میلیارد مسلمون و آنجلینا جولی رو بکـُشیم!
دوستشون با تعجب می پرسه: آنجلینا جولی!؟ اون رو دیگه برای چی میخواین بکشین؟
جورج بوش هم رو می کنه به اوباما و می گه: دیدی گفتم؟ ملت بیشتر نگران آنجلینا جولی هستن تا اون یک میلیارد مسلمون!
(نگاه کنید به مقاله بدویت مدرن)

این که روحانی بلافاصله بعد از عملیات تروریستی در پاریس خود را موظف به ابراز تسلیت به دولت و ملت فرانسه می بیند اما این حس هم دردی در مورد لبنان با 48 ساعت تاخیر متاثر می شود (!) چنین امری موید همان رقص بالماسکه ای است که طی آن خرامنده خود را پشت ماسک هائی مختلف پنهان کرده و بدین منوال رفتارهایش قبل از داشتن اصالت بیشتر تداعی کننده نوعی «ادا درآوردن» می شود.
(نگاه کنید به مقاله بالماسکه روحانی)

مشکل زندگی با ماسک و اختفای صورت خود پشت ماسک ها و زندگی متظاهرانه آن است که به دلیل فقد اصالت چنان سلوکی در بزنگاه های از نوع پاریس متظاهرین بسرعت و با ناشیگری به دست خود افشا می شوند.
اگر صدها مقاله توسط مخالفان روحانی از باب فقد روحیه خودباورانه و اسلام باورانه ایشان نگاشته می شد هیچکدام به اندازه عمل ناشیانه و متناقض ایشان در قبال ترور در بیروت و پاریس توانائی اثبات چنان ادعائی را نداشت.
مهم تر آنکه روحانی یک مشاور و کارشناس زبده نیز در کنار خود ندارد تا به ایشان بگویند باید در مورد عملیات تروریستی لبنان بلافاصله موضع گیری می کردند و این که ایشان بعد از 48 ساعت و بعد از حادثه تروریستی پاریس و بعد از ابراز تسلیت و محکومیت جنایات داعش در فرانسه و ابراز هم دردی با مردم این کشور متوجه «گاف» خود شده و آنگاه بمنظور رفع تکلیف یک پیام تسلیت از سر سیری و از موضع «ببخشید که مُرد»! نیز برای عملیات داعش در لبنان صادر کنند؛ چنین عملی «انجام ندادنش» ارجح بر «انجام دادنش» بوده و اسباب اثبات تصنعی بودن چنان «استمالت با تاخیر شده» که بشدت نیز قابل شماتت است.
اکنون واکنش شخصیت ها و رسانه های حامی دولت قابل تعقیب است تا ببینیم ایشان تا آن اندازه حُریت دارند که عملی ناشایست را ولو آنکه از جانب «دلداده شان» صورت گرفته باشد، شماتت کنند!؟

۱ نظر:

ناشناس گفت...

گرچه کشته شدن انسانهای بی گناه در هر کشوری از جمله فرانسه محکوم است . اما حوادثی از این دست میتواند بیدار کننده اروپائی های خفته در خواب غفلت انسانی باشد از مصائبی که هم اکنون در خاورمیانه ازجمله سوریه و عراق میگذرد. این هم مشتی از خروار :
http://fa.alalam.ir/News/1759617