سعید حجاریان طی یادداشتی با عنوان « سياست‌ورزی بهداشتی» دست به گونه شناسی کلامت در سیاست زده و ابراز داشته:
گندزدايي از زبان و نزاهت و نزاكت گفتار سياسي وظيفه اخلاقيون است كه بايد فعال شوند و آن را دايما به مردم گوشزد كنند.
حجاریان در نوشتار خود از همه زبان ها و بهداشت ها و نابهداشتی های کلامی سخن گفته اما مُحیلانه از زبان منحصر بفرد خود چشم پوشی کرده!
زبان حجاریان زبان خشونت است! خشونتی پنهان و بزک شده.
خشونت تنها مشت بر دهان کوبیدن نیست. مشت کوبیدن بر روان نیز خشونت است.
آنی که مخاطب را با ادبیات استخفاف و خشونت کلامی، تحقیر و تحریک کرده و آنگاه فرد ناشی از این استخفاف را به غیظ و خشونت ورزی دلالت می کند! چنین فردی در کنار چنان فردی هر دو متهم به خشونت ورزی اند.
جنگ روانی و خشونت کلامی کاری است که حجاریان بغایت در آن تبحر دارد.
وقتی در انتخابات مجلس ششم با تفرعنی سانتی مانتال رقیب را به عتیقه تشبیه کرد که باید بپذیرد دیگر زمان نشستن اش در موزه ها و طاقچه ها رسیده با ظرافت در حال پمپ خشونت به زیر پوست رقیب بود.
حجاریان اکنون نیز دست از سنت مالوف خود برنداشته و با همان حیلت وقتی برای انتخابات پیش رو متوسل به ادبیاتی خائفانه شده و می گوید رقیب اصلاح طلبان در انتخابات بعدی «براندازانند»! فی الواقع در حال واکنش نشان دادن به شعاری است که در دی ۹۶ در تجمعات اعتراضی آنتن گرفت مبنی بر آنکه «اصلاح طلب ، اصولگرا ـ دیگه تمومه ماجرا» و بدینوسیله می کوشد با توسل به جنگ روانی و این ادعا که اکنون رقیب اصلاح طلبان لایه های برانداز شده اند به حکومت پالس نگران کننده منتقل کند تا ضمن ترساندن نظام برای اصلاح طلبی نیز تکدی سهمیه در انتخابات کرده باشد!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
داریوش سجادی
@dariushsajjadi44
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر