علی رغم گذشت نزدیک به دو سال از فقدان اکبر هاشمی رفسنجانی حضور وی به اعتبار میراث و ورثه سیاسی وی در سپهر سیاسی ایران ملموس است.
به روایتی هاشمی رفسنجانی را تا زمانی که زنده بود به اعتبار سنت و سلوک سیاسی اش می شد در قامت یک «کینگ میکر» در اتاق قدرت ایران برسمیت شناخت.
کینگ میکر یا شاه ساز در ترمینولوژی سیاسی به کسانی اطلاق می شود که از آن درجه توانمندی سیاسی ـ اقتصادی برخوردارند تا بتوانند از پشت دیوار سیاست مهره چینی و شخصیت سازی کنند.
احمدی نژاد و روحانی دو دست پخت برجسته از ماشین شاه ساز هاشمی رفسنجانی است که اولی را سلبی به جامعه ایران هدیه کرد و در ۸۴ با حضور نابخردانه اش در انتخابات و کراهت ملی موجود از ایشان در آن تاریخ بصورت سلبی آرای شهروندان را بسمت اقبال به «محمود» مدیریت کرد و در ۹۲ نیز بعد از ورود نابخردانه دومش به انتخابات و ناکامی اش بود که این بار «حسن» را بشکل ایجابی به جامعه ایران دلالت کرد و در هر دو تجربه این مردم بودند که مجبور به پرداخت هزینه هایی گزاف بابت این دو مائده هاشمی به ایران شدند.
میراثی که تا اطلاع ثانوی ایرانیان محکوم به بلاگردانی شان شده اند
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
داریوش سجادی
@dariushsajjadi44
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر