آندره گرومیکو سفیر وقت اتحاد جماهیر شوروی در شورای امنیت سازمان ملل متحد یکی از سرشناس ترین دیپلمات های شناخته شده در مبهم گوئی بود!
یکی از برجسته ترین موارد مبهم گوئی دیپلماتیک وی زمانی بود که بعد از پایان جنگ جهانی دوم و علی رغم تعهد شوروی به ترک خاک ایران بعد از جنگ، ارتش مسکو کماکان در خاک ایران مانده بود وقتی نماینده آمریکا در شورای امنیت بابت این استنکاف و چرائی عدم خروج قوای نظامی شوروی از خاک ایران خواستار توضیح از گرومیکو شد وی با اعتماد بنفس پشت میکروفون گفت:
ارتش شوروی جهت جلوگیری از «اتفاقات غیر قابل پیش بینی» در ایران مانده است!
و وقتی نماینده آمریکا مجدداً ضمن اعتراض خواستار توضیح وی در مورد چیستی «اتفاقات غیر قابل پیش بینی» شد گرومیکو با اعتماد بنفسی بیشتر گفت:
«مفهوم اتفاقات غیر قابل پیش بینی روشن است. اتفاقات غیر قابل پیش بینی یعنی اتفاقاتی که قابل پیش بینی نیست» !!!
حالا حکایت تفاهم نامه 1+5 با ایران در ژنو است!
هر چند این یک واقعیت است که اشتهار یک دیپلمات به تخصص در چند پهلو حرف زدن و مبهم گوئی است اما از طرف دیگر در همین دنیای سیاست تفاهم نامه هم دارای تعریف مشخص است و آن این که طرفین با وضوح بر سر مفاد یک مسئله بصورت غیر قابل تاویل به مفاهمه می رسند.
حالا و برخلاف انتظار محصول تفاهم نامه ژنو آن شده که از یک طرف وزیر خارجه ایران می گویند ما بر سر برخورداری ایران از حق غنی سازی به تفاهم رسیدیم و هم زمان وزیر خارجه آمریکا بالکل منکر پذیرش چنین حقی برای ایران در تفاهم نامه مزبور می شوند!
طرفین یا باید صراحت بخرج دهند و بصورت شفاف مشخص کنند بالاخره حق غنی سازی ایران در تفاهم نامه ژنو برسمیت شناخته شده یا خیر و یا آنکه تجدید نظری در فهم خود از مفهوم تفاهم نامه مبذول فرمایند!!!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر