بی بی سی باید رفع شبهه کند

انتشار فیلم حمله پلیس و لباس شخصی ها به خوابگاه دانشجویان دانشگاه تهران در تلویزیون فارسی BCC آن هم بعد از گذشت بالغ بر هشت ماه از آن واقعه بشدت مشکوک بنظر می رسد.
این فیلم از حیث خبری حائز اهمیت ويژه ای نیست و در همان مقطعی که آن اتفاق افتاد شاهد بودیم که دامنه اعتراض به آن تهاجم تا بالاترین سطوح نظام پیش رفت و از آیت الله خامنه ای تا قوه قضائیه و مجلس ضمن محکوم کردن آن واقعه خواستار پی گیری و تنبیه مسببین آن شدند.
اما آنچه که در این تاریخ انتشار این فیلم را مشکوک و حائز اهمیت می کند توجه به چند نکته است.
اولاً علی القاعده این فیلم توسط کادر نیروی انتظامی و با مجوز و با فراغ بال در آن شب مزبور تهیه شده و ظاهراً نیز تا این تاریخ در آرشیو نیروی انتظامی محفوظ بوده.
کمااینکه سایت پیک نت هر چند سایت نامعتبری است اما مدعی شده این فیلم توسط اعضا بسیج ارسال شده
http://www.peiknet.com/
لذا خروج این فیلم از آرشیو و رساندن آن به بی بی سی را می توان محصول فرآیند و رقابتی درون سازمانی تلقی کرد. قطعاً سبزها نمی توانسته اند نقشی در تهیه و ارسال این فیلم به بیرون داشته باشند.
ثانیاً این فیلم در موقعیتی به دست بی بی سی رسیده که طی یکی دو هفته اخیر مشاهده می شد تلویزیون فارسی بی بی سی در تعقیب رسالت اطلاع رسانی خود از وقایع ایران تا حدود زیادی تعدیل رفتار داده و کمتر اقدام به پخش و اتخاذ اخبار و مواضع جنجال آفرین می کرد.
این تعدیل را شاید تا حدود زیادی بتوان به حساب حزم اندیشی دولتمردان انگلیسی گذاشت که بدنبال درخواست نمایندگان مجلس ایران جهت تقلیل یا قطع مناسبات دولت ایران با انگلستان اتخاذ شد. خصوصاً آنکه نمایندگان مجلس ایران یکی از دلائل تقلیل مناسبات با لندن را دامن زدن به اغتشاشات در ایران توسط تلویزیون بی بی سی عنوان کرده بودند.
بر این مبنا قابل فهم می بود که دولت انگلستان ترجیح داده حسب ظاهر هم که شده موقتاً فتیله بی بی سی را پائین نگاه دارد.
علی الظاهر پیرو نامه نگاری بین سفیر انگلستان در تهران و علاالدین بروجردی رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی جهت تقلیل مناسبات بین دو کشور شاهد تعدیل شتاب خبری بی بی سی از وقایع ایران طی دو هفته گذشته بودیم.
اکنون و با توجه به آرامش نسبی ولو موقتی در فضای سیاسی ایران از فردای تظاهرات 22 یهمن که برخلاف تصور بدون حضور موثر سبزها و با کمترین اغتشاش برگزار شد، رساندن این فیلم به بی بی سی و پخش آن توسط این رسانه پرسش های مهمی را تداعی به ذهن می کند از جمله:
آیا بیرون دادن این فیلم محصول رقابتی درون سازمانی بین جریان های داخلی نظام است؟ خصوصاً آنکه پیشتر نیز شاهد نمونه ای مشابه در جریان بیرون دادن فیلم شکنجه همسر سعید امامی توسط بخشی از نیروهای وزارت اطلاعات علیه بخشی دیگر از کادر این وزارت خانه بودیم؟
آیا بیرون دادن این فیلم ترفندی بمنظور تزریق شوک و هیجانی جدید به جامعه سیاسی تلویحاً آرام گرفته ایران خصوصاً بعد از تظاهرات 22 بهمن توسط جناحی و بلکه «فردی»! است که اساساً بدنبال ملتهب نگاه داشتن فضای سیاسی ایرانند تا بدینوسیله جنبش سبزی را که بعد از 22 بهمن مبتلا به دلسردی شده بود را تجدید روحیه کنند؟
آیا بی بی سی در این پروژه تا حد یک ابزار به بازی گرفته شد یا آنکه این اقدام مسئولانه و عامدانه صورت گرفته؟
آیا بیرون دادن این فیلم را می توان محصول رقابت میان پراگماتیسم های نظام و اصولگرایان تندرو دانست؟ خصوصاً آنکه پراگماتیسم ها در آستانه برگزاری مجلس خبرگان در موضعی ضعیف قرار دارند.
ظاهراً مسئولین بی بی سی تا حدود زیادی می توانند به این شبهات پاسخگو باشند مشروط بر آنکه در کنار پخش این فیلم، امانتدارانه به مخاطبان خود بگویند این فیلم چگونه و از چه طریقی به دست ایشان رسیده؟
اطلاع رسانی شفاف در این خصوص بنحو موثری می تواند به فهم مسئله کمک شایانی کند.