۱۳۹۲ مهر ۷, یکشنبه

سوریه را رها کن ـ فکری به حال ریاض کن!


بعد از یک سفر خسته کننده به نیویورک و شرکت در حواشی مجمع عمومی سازمان ملل و ملاقات با برخی مسئولین ایرانی در مجموع بر این باورم که محتملاً تا پایان 2014 روند تعامل بین ایران و آمریکا با شیبی ملایم در صورت عدم وقوع اتفاقی غیر مترقبه از جانب ریاض ـ تل آویو ادامه خواهد داشت. اما در افق شواهدی از «طوفانی مهیب» قابل رویت است!
بیرون از هیجان زدگی های و ذوق زدگی ها و بغض گرفتگی های ناشی از مکالمه تلفنی اوباما و روحانی، نکته ای که در این میان مغفول مانده که بسیار بیشتر از آب شدن یخ ها بین تهران و واشنگتن اهمیت دارد. تمام شدن تلویحی بحران سوریه با محوریت و دست بالای ایران است که از خلال سیاست سنجیده ایران و تلاش قابل تحسین سپاه قدس فراهم شد و نهایتاً روحانی را در نیویورک از موضعی برتر و متفوقانه برخوردار کرد.
این امر بمعنای متنبه شدن واشنگتن نسبت به رفتارهای خصمانه اش با ایران نیست بلکه بواسطه تضعیف موقعیت اش در منطقه در جستجوی خرید زمان است تا بتواند با کمترین دردسر و هزینه نیروهای خود را تا پایان 2014 از افغانستان خارج کند. لذا اکنون می کوشد با تغییر رویکرد (و نه موضع) با ایران برخورد نرم افزارانه کند.
لذا پایوران ایران اکنون می توانند فرصت شناسانه و از طریق تداوم مدیریت سنجیده و مقتدرنه از نوع آنچه که در سوریه و عراق و افغانستان توسط سپاه قدس اعمال شد آژیرهای خطر را برای دولت ریاض بصدا در آورند.
شواهد موید آن است که با ادامه روند موجود در منطقه طوفان دهشتناک و مهلکی که با تعامل ریاض و تل آویو علیه سوریه و ایران به راه انداخته شد اینک و بسرعت در حال بازگشت و حرکت بسمت مرزهای عربستان است.
طوفانی که رسیدنش به سرحدات عربستان تا آن درجه استعداد دارد که دودمان آل سعود را بر باد دهد. چیزی که قبلاً نیز و بنوعی دیگر با حزم اندیشی رهبران ایران تکرار شد و ایشان زیرکانه توانستند به دست آمریکا از شر دو دشمن سنتی خود در شرق و غرب کشور (طالبان و صدام) فارغ شوند.
این بمعنای حمله نظامی آمریکا به عربستان نیست بلکه اشاره به بر هم خوردن «توازن شر» بین ریاض و تل آویو علیه ایران دارد که منجر به آزاد شدن ظرفیت شرارت افعی ها و زنگی ها و کژدم های تکفیری است که تاکنون و توسط ریاض به جان ملت سوریه افتاده بودند و آنک با بلاتکلیف شدن در سوریه برخوردار از عزم و طمع لازم جهت چنگ اندختن به سرحدات خادم الحرمین شریفین خواهند شد.
تنها نکته مهم و دغدغه آور برای پایوران ایران باید آن باشد تا با فراست مانع از «ماه گرفتگی پیشانی» رئیس جمهور ایران باشند!!!
فردا آبستن تحولاتی است!
توضیحات بیشتر را قبلاً در مقاله «دام چاله های سیاسی» متذکر شده ام.

۱ نظر:

حمید گفت...

تحلیلی که باید جدی گرفته شود

https://www.facebook.com/abdolreza.davari.7/posts/1404314266464950