عطف به اظهارات اخیر رئیس جمهور مبنی بر آنکه:
«بگذاریم مردم خودشان راه بهشت را انتخاب کنند، نمی‌توان با زور و شلاق مردم را به بهشت برد.»
بالغ بر 9 سال پیش ضمن گفتگوئی که با حجت الاسلام کدیور داشتم (اینجا) و ذیل اظهارات دکتر کدیور مبنی بر آنکه:
«بنده معتقدم حکومت در عرصه اخلاق حرف اول را نمی تواند و نبايد بزند. اصولاً حکومت نبايد وارد حوزه اخلاقی شود که ماهيتاً حوزه اختیار انسان است. در حالی که می دانيم حوزه حکومت، حوزه اقتدار، الزام قانونی و مجازات یعنی حوزه قدرت است.»
خطاب به ایشان معروض داشتم:
ولو آنکه بپذیریم حکومت نمی تواند یا نباید متولی اخلاق در جامعه باشد اما این بدان معنا نیز نمی تواند باشد که مانند آمریکائی که بنده در خدمت تان هستم «حکومت متولی بی اخلاقی در جامعه باشد» و یا در خوش بینانه ترین حالت نسبت به ترویج بی اخلاقی در جامعه موضع بی طرفی اتخاذ نماید. (مقاله دمکراسی و اخلاق)
بمعنائی دیگر بی مسئولیتی حکومت در تمهید اجباری راه بهشت نمی تواند و نباید بی تفاوتی در تسهیل راه جهنم را افاده معنا کند!
۱ نظر:
بهتر است به مبانی این تفکر پرداخته شود تا وجه سکولار آن هویدا شود
ارسال یک نظر