جناب آقای دکتر روحانی!
بقول لسان الغیب حضرت سعدی:
یا مکن با پیل بانان دوستی ــ یا بنا کن خانه ای در خورد پیل
روزی که در واکنش به منتقدان یا بقول خودتان تخریبگران فرمودید:
به جهنم ـ بزدلان بروند جای گرم پیدا کنند (!)
اینجانب به سهم خود عرض کردم چنین واکنشی موید آنست که برخلاف ظاهر و ادعای اعتدال گرائی اکنون ثابت شد می توان روحانی را عصبانی و مدیریت کرد!
( اینجا ـ http://on.fb.me/1AxOWvm )
اکنون نیز چاره ای ندارید تا موفقیت استیضاح آقای «فرجی دانا» را قبل از هر چیز قربانی ادبیات احساسی و محصول محتوم رادیکالیزه شدن فضا از ناحیه چنان ادبیات شاذی بدانید. خصوصا آنکه بعد از این اظهارات شاذ حامیان تان نیز دچار ابتهاج شدند و با شیدائی در مقام توجیه وارد میدان شده و اظهار می داشتند:
بهترین دفاع حمله است!
روحانی «خاتمی» نیست و باج نمیده!
این فرق روحانی با موسویه!
اگه روحانی جای موسوی تو مناظرات سال 88 بود طوفان می کرد!
این سیاست چماق و هویج روحانی برای مهار مخالفانشه!
ایول ایوله ایول ـ روحانی یله ایول!
...
جمیع این اظهارات بدون توجه به لوازم و تبعات آن در حالی ابراز می شد که کمتر توجه به این امر می رفت:
رادیکالیزه کردن فضا با چنین ادبیاتی آن هم توسط مدعی «اعتدال» منجر به بستر سازی برای بازی در زمینی خواهد شد که طرف مقابل به کفایت در چنان بستری برخوردار از تبحر است!
پایان کار آقای فرجی دانا در وزارت علوم را فرای درستی یا نادرستی اشکالات مترتب به عملکرد ایشان در وزارتخانه تحت امرش، ترجیحاً باید به حساب بی تدبیری و هیجانزدگی خود در ابراز نقطه نظرات احساسی و تحریک بلاوجه رقیب بگذارید.
خود کرده را تدبیر نیست!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر