۱۴۰۰ فروردین ۱, یکشنبه

پوشال و پولاد!


 

محمدرضا پهلوی با تصویری مملو از مدال و حمایل و شمایل و یراق و شمشیر، تداعی کودکانی را می‌کند که در غیبت اولیایش شیطانی کرده و لباس‌های پدر را پوشیده و بدآنوسیله شوق «بزرگ بودگی» و میل به قدرت و «شجاعت داشتی» خود را با خود و برای خود «البسه بازی» می‌کنند!
پادشاهی رقت انگیز که سران سه کشور آمریکا و انگلیس و شوروی با اشغال تهران به وی حتی اجازه حضور در «اجلاس تهران» ولو به نیت دستبوسی را ندادند.
با کودتا آوردنش و با پایان تاریخ انقضاء اش به سنگ استنجاء مُبدل اش کردند.
پادشاهی که در دوسیه اش سابقه هیچ جنگ و دلاوری و پایمردی و سلحشوری نیست و همه هنرش گریختن در روز واقعه است و آنک خود را چنین غرق مدال شجاعت برای جنگ‌های ناکرده‌اش بکند چنین پادشاهی بابت کمپلکس‌ها و سرخوردگی های روحی و روانی‌اش قابل ترحم است.
پادشاهان واقعی در ایران سربازان بی‌ادعایی بودند که مانند ژنرال سلیمانی شجاعانه ۸ سال با دشمن بعثی جنگیدند و از دین و ناموس و شرف و ایران ایرانیان دفاع کردند و حوزه نفوذ معنوی و اعتبار سیاسی و اقتدار ایران را تا منتهی‌الیه مدیترانه عمق استراتژیک دادند بدون آنکه چشمداشت مدال و حسرتداشت سپاسی را داشته باشند!
عطفینه مردان پوشالی و مردان پولادی در جنم و شرف و شجاعتی است که در زمین عمل برون‌ریخت می‌شود.
#داریوش_سجادی

هیچ نظری موجود نیست: