۱۴۰۰ فروردین ۱, یکشنبه

شنای پروانه!

محمد کارت در «شنای پروانه» هر چند حسب ظاهر کوشیده مفهوم «غیرت» در جامعه را با توسل به خرده فرهنگ لاتی و مناسبات باباشملی اندوسکوپی کند اما گوهر فیلم‌اش را در حد فاصل دو جمله آغازین و پایانی «شنای پروانه» می‌توان ردیابی کرد.
محمد (ایمان صفا) شوهر خواهر حجت (جواد عزتی) در ابتدای فیلم در واکنش به قتل پروانه توسط هاشم حرفی را می‌زند که همان حرف و با ادبیاتی دیگر در پایان فیلم و از دهان حجت و در مقام پیام «شنای پروانه» بر پیشانی مخاطب کوبیده می‌شود.
محمد در آشپزخانه ضمن گلایه از رفتارهای گستاخانه هاشم خطاب به همسرش (خواهر هاشم) و در مقام اثبات مقصر بودن هاشم می‌گوید:
دنیا «دکاًدکاْئه» ! بزنی، می‌خوری!
دکاًدکاْ اشاره به واژه قرآنی دال بر حتمیت عدالت خداوندی دارد که در ادبیات عامه «این به اون در» معنا می‌شود.
حجت برادر هاشم نیز در انتهای فیلم بعد از وقوف‌ به بزهکاری‌های «هاشم» و استحقاق مجازات اعدام برادرش، فیلم را با این جمله تمام می‌کند:
سرنوشت هر کسی دست خودشه.
ظاهرا محمد کارت در شنای پروانه کوشیده در مُضیّق‌ترین خوانش ممکن آیه ۲۱ سوره فجر را برای مخاطب تصویر‌سازی و عبرت‌آموزی است.
کَلاَّ إِذا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا (آیه ۲۱ سوره فجر)
در مجموع شنای پروانه فیلم خوش‌ساختی است که در ژانر اجتماعی توانست رکورد قیصر «کیمیائی» را در حوزه «ترمینولوژی لُمپنی» پشت سر بگذارد.

#داریوش_سجادی

هیچ نظری موجود نیست: