در تجمع مدافعان حجاب مقابل وزارت کشور، شعار «ای مرد غیرتت کو؟ ـ حجاب همسرت کو؟» را از حیث محتوا می توان هم تراز با فراخوان دختر خانمی شوریده و حیران (مسیح علی نژاد) در دعوت به کشف حجاب یواشکی به یک اندازه سخیف و مبتذل محسوب کرد!
وقتی حجاب بهره مندی از رشد عقلی جهت اجتناب مخیرانه و آگاهانه زن از توجه طلبی تنانه معنا می شود این دیگر به چه معناست تا با ایجاد نسبت بین حجاب زن و غیرت مرد، زن را مبدل به موجودیت مخنث و بی شکل و بی اراده معنا کنیم که بمثابه مایملک مرد و متناسب با ضریب غیرت یا بی غیرتی مرد حجابش در حد فاصل «برقع» تا «مینی ژوپ» نوسان می کند!؟
حجاب قبل از آنکه مسئله ای زنانه باشد امر و ذوقی مردانه است!
مخالفت با حجاب قبل از زنان دغدغه مردانی است که بدن زن را در قامت چراگاه چریدن نظربازی خود فهم می کنند!
طبعاً چنان زنانی نیز که موجودیت خود را در قامت یک مرتع برسمیت می شناسند؛ مُراد چرندگان را با تعریف مُعـّوَج خود از «آزادی پوشش» در قامت بیلبوردی متحرک برای تن نمائی و جلوه فروشی سکشوال، حاصل می کنند!
معامله ای که ظاهراً منصفانه است!
متقابلاً علی نژادها و تن نمائی ها یواشکی ایشان را نیز می توان ابتذالی از جنس حماقت بالا دانست.
نگاهی اجمالی به تصاویر جمیع دخترکانی که به فراخوان علینژاد لبیک گفته اند موید اعتبار نسبت مستقیم «بازی بیشتره» «میمون زشت تر» در ادبیات محاوره ای ایرانیان است!
ایشان قربانیان نظام «باربی سالار» غربی شده اند که ناجوانمردانه کسر بزرگی از زنان را بدلیل نابرخورداری از «استانداردهای تنانه مطمح نظر غربیان» بیرون از دایره «زن بودن» قرار می دهند.
علی رغم این، قربانیانی از این دست بجای آنکه اهتمام خود را صرف مبارزه با سیستمی کنند که با ترویج آن فرهنگ ناصواب و منحط و مبتذل و شکل گرا و تنانه، زن را تنها در لاشه اش آن هم با مختصات قابل احصاء برای تامین ضیافت چشم چرانی ایشان برسمیت شناخته است! نابخردانه و در «پناه همان ابتذال» جهد را خود را صرف برون ریز بدن خود بمنظور برسمیت شناخته شدن در آن ماراتن «زن گوشت بینی» می نمایند.
بقول شریعتی:
(بدبخت!) ـ اونا از تن تو هر چقدر هم که قوی بشه (ایضاً شکیل بشه) ترسی ندارن!
از «گاو» که گنده تر نمیشی! می دوشنت.
از «خر» که قوی تر نمیشی! بارت می کنن.
از «اسب» که دونده تر نمیشی! سوارت میشن.
(بدبخت) ـ اونا از فکر تو می ترسن!
کمی فکر کن ـ در زمینی بازی می کنید که سلاخش نام منجی بر خود گذارده!
۷ نظر:
با سلام خدمت جناب داریوش سجادی تشکر میکنم از نوشته های زیبا و خواندنی و پرطرفدارشما.
سلام به جناب داریوش سجادی گرامی.تشکر از مطالب و نوشته های پربار شما.میخواستم بدونم در ایران که حضور داشتین تو کدوم روزنامه و نشریات فعالیت میکردین.با تشکر
با سلام متقابل
در ایران به تنوع و تناوب با نشریات روزانه و هفتگی و ماهانه همکاری داشتم از ابرار و سلام و همشهری و ایران نیوز و تهران تایمز و صبح آزادگان و پیام آزادی گرفته تا هفته نامه های جامعه مدنی و راه نو و فکر نو ایران فردا و غیره
به یک چنین منجی نماهائی هم نباید تحت هیچ شرایطی باج داد . چه به قیمت آبرو و چه به قیمت خون .
درود بر جناب داریوش سجادی عزیز.مطالب شما درباره رسانه هایی مثل بی بی سی یا صدای امریکا را خوندم جدای از بحث هایی که گفته شد شاید مسئله ای که مطرح بشه این باشه که افرادی که در چنین رسانه هایی مشغول به کارن با نظام جمهوری اسلامی ایران مخالفن و به دلیل همین مخالفت در اونجا فعالیت میکنن به نظر شما ایا صرف مخالف جمهوری اسلامی بودن توجیه مناسبی باشه برای حضور در رسانه هایی که سیاست گذاریهاش از بالا انجام میشه و طبیعتا چون هزینه هاش از طریق وزارت خارجه بریتانیا و به ویژه اشتراک شهروندان تامین میشه و باید در راستای منافع همون مردمی باشه که پول میدن.خوشحال میشم نظرشما رو جویا بشم.با تشکر
جناب معلم گرامی
پیشتر در مقاله «در آغوش عمو» به پرسش شما پاسخ گفته ام
می توانید به آدرس زیر رجوع بفرمائید
http://sokhand.blogspot.com/2013/03/blog-post_22.html
با سلام و عرض ادب
با تشکر از نگاه زیبای شما
ولی لازم که ذکر کنم که خداوند غیرت را نیز برای مرد به عنوان یک غریزه فطری قرار داده بلکه عنوان یک ارزش قرار داده که نه تنها نشانه عزتمندی یک مرد هست نشانه ماندگاری و دوام یک خانواده هم هست
لذا اگر زن به این درجه از فهم نرسه که حجاب براش محدودیت نیست لاجرم باید مردی باشه که اون رو به این کار وادار کنه چرا که دیگر فقط ابروی زن در میان نیست بلکه ابروی مرد هم در میان هست
و دست گذاشتن رو این خصلت مرد اون رو بیشتر ترغیب میکنه و اگر من نتونم زن رو اصلاح کنم میتونم دست رو این خصلت مردش بکذارم تا خانوادش رو کنترل کنه که در جای خودش لازمه
ارسال یک نظر