امام آسوده نخواب!

خدا رحمت کند مرحوم امام را و نیامرزد ما مدعیان پیروی از ایشان را که دلواپسانه گوشزدمان کرد:

من در میان شما باشم و یا نباشم به همه شما وصیت میکنم که نگذارید انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بیفتد.

اما نارفیقانه نصایحش را بی وقعی کردیم.

در ایام مبارزات انتخابات ریاست جمهوری اخیر «مرتضی الویری» از موضع اولترا اصلاح طلبی و در سنگر حمایت از ریاست جمهوری حسن روحانی طی مصاحبه با نشریه «صدا» اظهار داشت:

«بسیاری از دوستان ما در زمان اشغال سفارت امریکا جلوی سفارت سینه می زدند، آش نذری می دادند و حمایت می کردند ولی همان ها از جمله خود بنده بر این باور هستیم که آن کار اشتباه بزرگی بود و امروز اشغال سفارت را یک کار نسنجیده و غیرمنطقی می دانیم»

خدا بیامرز امام آنچه پیروانش در آئینه می دیدند ایشان در خشت خام می دید و به قوت فرجام آقایانی نظیر الویری را انذار می داد که با دواعی پیشین جان نثاری برای امام اکنون انگشت شماتت همان امام را بر پیشانی خود دارند که پیرمرد چگونه روشن بینانه امروز این آقایان را پیش بینی می کرد و در پیام بعد از پذیرش قطعنامه به صراحت و فصاحت بیان داشت:

آغوش کشور و انقلاب همیشه براى پذیرفتن همه کسانى که قصد خدمت و آهنگ مراجعت داشته و دارند گشوده است ولى نه به قیمت طلبکارى آنان از همه اصول، که چرا مرگ بر امریکا گفتید! چرا جنگ کردید! چرا نسبت به منافقین و ضدانقلابیون حکم خدا را جارى مى‎ کنید؟ چرا شعار نه شرقى و نه غربى داده‎اید؟ چرا لانه جاسوسى را اشغال کرده‎ ایم و صدها چراى دیگر.

خیر جناب الویری.

به این می گویند ناتوانی و عجز از فهم مبانی معرفتی انقلاب اسلامی.

اشغال سفارت آمریکا قبل از آنکه بروز آمریکا ستیزی باشد ظهوری از مبارزه با آمریکا محوری و آمریکا ذلیلی و خداناباوری و خود ناباوری و حقارت مفروض جماعتی بود که مانند امروز شما فهم شان از اشغال سفارت بی وقعی به کنوانسیون وین ذیل مناسبات کدخدا سالار ایالات متحده آمریکا بود.

خیر جناب الویری

اشغال سفارت آمریکا اشغال اذهان فسیل شده و خود باخته جماعتی بود که همه هویت شان را ذیل هویت مهترسالارانه آمریکائی معنا کرده بودند.

اشغال سفارت آمریکا عقب راندن مشتی خود باخته و دل باخته به هویت کاریکاتوری آمریکا بود که اکنون و با گذشت بیش از ۳ دهه از آن حماسه، سفلگی خود ذیل هژمونی آمریکائی را بازیافت و فریاد می کنند.

علی رغم این گریزی از این واقعیت نیز نمی توان داشت که فرزندان خمینی نیز غفلت کردند و صادقانه موظفند امام شان را این گونه بخوانند که:

اماما آسوده نخواب. ما خواب ماندیم و خلف ات را تنها گذاشتیم تا آنک نااهلان و نامحرمان تا قلب انقلابت پیش آیند.