۱۳۹۱ خرداد ۱۲, جمعه

خفتگان!


خفتگان را خبر از زمزمه مرغ سحر
حَیَّوان را خبر از عالم انسانی نیست

آقای سیاوش اردلان
کارمند تلویزیون فارسی وزارت خارجه انگلستان (بی بی سی)
این نوشته را در حد یک هشدار تلقی بفرمائید!
در آستانه 14 خرداد ماهی که چه شما خوش بدارید و چه خوش ندارید سالروز رحلت مرد بزرگ و اثرگذاری است که برای قاطبه مردم ایران و بخش بزرگی از مسلمانان سوای مرجعیت تقلید و رهبری انقلاب، حکم پدری را نیز داشت و در حالی که از فوت پدر جنابعالی نیز یک ماه هم نمی گذرد توقع آن بود حرمت نگاه داشته و اگر برای خمینی حرمتی قائل نیستید لااقل حرمت ایام سوگواری در غم از دست دادن پدر خودتان را لحاظ کرده و با چنین لودگی های سخیفی به ساحت بنیان گذار جمهوری اسلامی چنان بی پروا آن اسائه ادب زننده و سکشوال را در صفحه فیس بوک تان مرتکب نمی شدید.
علی ایحال شخصاً به شما توصیه می کنم در اسرع وقت آن پست زننده در ذیل عکس مرحوم خمینی در معیت نوه خردسال شان را برداشته و صراحتاً بابت این پست شنیع عذرخواهی کنید. در غیر این صورت لااقل از جانب خودم شخصاً متعهد خواهم شد از تمامی امکانات قانونی جهت پی گیری قضائی این اهانت آشکار و زننده در دارالقضای انگلستان و ایران بهره برده و تنبیهی بایسته را متوجه این اقدام زننده تان نمایم.
طبعاً در صورت ابرام بر این اهانت سخیف هر گونه تبعات آن را شخصاً عهده داری خواهید کرد.

داریوش سجّادی
جمعه 12 خرداد 1391

۳ نظر:

Amir گفت...

هی مردک تو جرات نداری حتی سانسور رو از کامنتهای بلاگت برداری !
این آدرس ایمیل منه اگه خواستی و شجاعت جواب دادن داشتی و مرد مناظره بودی شماره تلفن و آدرسم رو بهت میدم.سرم درد میکنه تا با امثال توی خائن و بادمجون دور فابچین بحث کنم !
amirdj59@gmai.com

عسگری گفت...

طبیعی است وقتی چنین دوستان بی چاک دهنی عرصه سیاسی ایران را به چاله میدان تاخت و تازهای خود مبدل کنند آخر و عاقبتی بهتر از این نصیب ملت ما نخواهد شد. واقعا هیچ معلوم هست اینها دنبال چی می گردند؟ مدام ادعا و ادعا و ادعا و بعد در جایی دیگر فحش و فحش و فحش! کامنت فوق هم که معلوم نیست چطوری پایش به وبلاگ آقای سجادی باز شده است.

الله اکبر!!

ناشناس گفت...

آقای امیر پرشین فکر کرده چاله میدونه.هر چند صد رحمت به اونایی که تو چاله میدون حریف طلب میکردند.این آقا دنبال بحث کردنه اما از ادبیاتش مشخصه که هر چی بلده الا بحث و مناظره.بیاد اون اراذلی افتادم که تو دنیای مجازی دنبال حریف هستند.فقط تو دنیای مجازی.آقای عزیز آیا زمانی هم که در دنیای واقعیت با یک حریف قدر روبه رو میشی هم، همینطور زبونت میچرخه؟