نامه 9 نفر از اصلاح طلبان به رئیس جمهور و درخواست ایشان از دکتر روحانی جهت تلاش وی بمنظور رفع حصر از آقایان موسوی و کروبی و خانم رهنورد موید عدم درک ایشان از منطق و رویکرد سیاسی حاکم بر منش و روش و چینش کابینه حسن روحانی است.
(متن نامه را اینجا ببینید)
در مقام مقایسه کابینه حسن روحانی مشابهتی نزدیک با کابینه دوم هاشمی رفسنجانی دارد.
هاشمی در چینش کابینه دوم صراحتاً این پالس را از خود صادر کرد که تمایلی به درگیر شدن در چالش های داخلی با محافظه کاران نداشته و اهتمام اش صرفاً اقتصاد و سیاست خارجی است. به همین منظور با جایگزین کردن «علی محمد بشارتی» محافظ کار بجای «عبداله نوری» نزدیک به کارگزاران و همچنین پذیرش «میرسلیم» بجای «محمد خاتمی» عملاً دو وزارتخانه مهم «کشور» و «ارشاد» را به محافظه کاران واگذار کرد تا در ازای آن فراغ بال لازم جهت تحصیل اولویت های خود در اقتصاد (بویژه نفت) و سیاست خارجی را کسب کند.
در همین راستا بود که تمرکزش را متوجه وزارت نفت کرد تا وظیفه سنگین تامین بودجه برنامه های عمرانی اش را عهده داری کند و «ولایتی» را نیز عهده دار مذاکرات انتقادی با تروئیکا در اروپا کرد.
این دقیقاً همان کاری است که روحانی کرده:
اولاً «رحمانی فضلی» و «علی جنتی» دو مقرب به محافظه کاران را در وزارت کشور و ارشاد گمارد و بدینوسیله آب پاکی را بر روی دست اصلاح طلبان ریخت و متقابلاً مانند سلف خود(!) «زنگنه» را در نفت مامور به تحصیل بودجه کرد و «ظریف» را سکاندار دیپلماسی جهت ترمیم مناسبات خارجی ایران با غرب کرده است.
با چنین چینشی ایشان نشان داده اند اولویت شان آنی نیست که اصلاح طلبان در نامه مزبور در جستجوی آنند!
هاشمی در چینش کابینه دوم صراحتاً این پالس را از خود صادر کرد که تمایلی به درگیر شدن در چالش های داخلی با محافظه کاران نداشته و اهتمام اش صرفاً اقتصاد و سیاست خارجی است. به همین منظور با جایگزین کردن «علی محمد بشارتی» محافظ کار بجای «عبداله نوری» نزدیک به کارگزاران و همچنین پذیرش «میرسلیم» بجای «محمد خاتمی» عملاً دو وزارتخانه مهم «کشور» و «ارشاد» را به محافظه کاران واگذار کرد تا در ازای آن فراغ بال لازم جهت تحصیل اولویت های خود در اقتصاد (بویژه نفت) و سیاست خارجی را کسب کند.
در همین راستا بود که تمرکزش را متوجه وزارت نفت کرد تا وظیفه سنگین تامین بودجه برنامه های عمرانی اش را عهده داری کند و «ولایتی» را نیز عهده دار مذاکرات انتقادی با تروئیکا در اروپا کرد.
این دقیقاً همان کاری است که روحانی کرده:
اولاً «رحمانی فضلی» و «علی جنتی» دو مقرب به محافظه کاران را در وزارت کشور و ارشاد گمارد و بدینوسیله آب پاکی را بر روی دست اصلاح طلبان ریخت و متقابلاً مانند سلف خود(!) «زنگنه» را در نفت مامور به تحصیل بودجه کرد و «ظریف» را سکاندار دیپلماسی جهت ترمیم مناسبات خارجی ایران با غرب کرده است.
با چنین چینشی ایشان نشان داده اند اولویت شان آنی نیست که اصلاح طلبان در نامه مزبور در جستجوی آنند!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر