مُــزوّران!!!

از میانه دو گونه دمکراسی «ریاستی» و «پارلمانی» گونه نخست (دمکراسی ریاستی) هر چند از عایق بندی مستحکم تری در رعایت اصل تفکیک قوا برخوردار است اما هم زمان بشدت آغشته به دُز بالائی از آفت عوام زدگی است.
در دمکراسی ریاستی بدلیل آنکه سران قوه با رای مستقیم شهروندان انتخاب می شوند همین مسئله بعضاً می تواند و توانسته زمینه عوام فریبی را در ایام انتخابات فراهم کند تا هر آن کس که تبحر بهتر و بیشتر و سرمایه افزون تر در نقش بازی کردن و جلوه فروشی و عوام فریبی برای جذب آرا شهروندان عامی را داشته باشد از اقبال و بخت بالاتری نیز جهت ورود به کانون قدرت برخوردار باشد.
اوج این تراژدی را در ایام انتخابات آمریکا می توان بوضوح دید. به همین دلیل دمکراسی پارلمانی لااقل از آفت عوام فریبی در ایام انتخابات یک لایه مصون تر است و در آنجا این نمایندگان پارلمان هستند که برخاسته از نظام حزبی و برخورداری از منزلت سیاسی می توانند به دور از جنجال و عوام فریبی و تئاتر نامزدها، دست به انتخاب آگاهانه تر و عالمانه تر بزنند.
دمکراسی پارلمانی همان چیزی بود که دو سال پیش توسط آیت الله خامنه ای «پیشنهاد» شد. پیشنهادی که هر چند شامل حسن مذکور هست اما بدلیل ضعف ساختار حزبی در ایران تا اطلاع ثانوی و میان مدت نمی توان امیدی به تحقق آن داشت!
اما در این میان یک نکته حائز اهمیت است و آن اینکه:
دو سال بعد از پیشنهاد آیت الله خامنه ای اینک سعید حجاریان فرموده اند:
«من معتقدم اگر قرار باشد قانون اساسی عوض بشود باید شرایطی فراهم شود تا مانند بسیاری از کشورها، دولت بتواند مجلس را منحل کرده و انتخابات زود هنگام برگزار کند تا مردم مجدداً رأی دهند و سیستمی هماهنگی پدید آورند»

صورت مسئله این است:
آیت الله خامنه ای: مجلس «رئیس دولت» را انتخاب کند.
سعید حجاریان: رئیس جمهور «مجلس» را انحلال کند!
ظرافت داستان آنجاست که دو سال پیش که رهبری ایران چنان پیشنهادی را مطرح کرد اصحاب سبز و «عقبه لجستیک» ایشان جملگی احساس تکلیف کردند تا هشدار دهند و از این پیشنهاد صدای پای استبداد را گوشزد کنند!
و امروز تا این لحظه سنسورهای «دیکتاتور یاب» و «دیکتاتور ستیز» ایشان ارزنی از فتوای جدید آقای حجاریان دچار استرس بابت استماع صدای پای دیکتاتور نشده است!!!
خلق را «تـزویــــرشان» بر باد داد!!!