ماجرا از آغاز اعتراضات گسترده مردم مصر و پوشش خبری این حادثه توسط رسانه های خبری از جمله تلویزیون فارسی بی بی سی آغاز شد. پوشش خبری که همین جا شخصاً بر خود فرض می دانم از اجراهای مسلط و متبحرانه و حرفه ای «جمال الدین موسوی» مجری توانای بی بی سی فارسی تقدیر کرده و امیدوارم مدیریت بی بی سی نیز به هر شکل مقتضی و بنحو احسن و بنمایندگی از جانب بینندگان از ایشان قدردانی کند.
علی رغم اجرای مسلط «موسوی» و در موقعیتی که جمیع خبرگزاری ها ضمن صحه گذاردن بر تقید قاطبه شهروندان مصری به دین شان منعکس کننده دغدغه عدالت خواهانه و ظلم ستیزانه مصری ها علیه دیکتاتوری حسنی مبارک هستند
اما ظاهراً محمد منظرپور «خبرنگار قلیل السواد» اعزامی بی بی سی فارسی به مصر نتوانسته همه مسائل ودغدغه ها و ریشه ناآرامی ها در مصر و چشم انداز پیش روی ملت خیزش کرده مصر را ببیند و روز گذشته در میانه نزاع بالا گرفته در قاهره با اولویت دادن به دغدغه های شخصی خود و مصادره تریبون بی بی سی بنفع دغدغه های مردانه اش از میان خیل گسترده مردم معترض مصر گشته و دخترخانمی آلامد و بی حجاب را در صفوف معترضین پیدا کرده و بعد از چنین انتخاب از سر «میلی»! همه سوالات موجود و مهم و مطرح در کانون بحران در مصر را فراموش کرده و دل نگرانه از علیامخدره می پرسد:شما که در این تظاهرات ضد دولتی شرکت دارید نگران نیستید تا با بقدرت رسیدن اسلام گرایان مجبور به پوشش اسلامی شوید؟
منظرپور در طرح این سوال چنان شوق زده و اسیر احساسات شده که فراموش کرد طی یک هفته گذشته در مقابل دوربین بی بی سی و در خلال مخابره گزارشات خبری اش از مصر خود را هلاک کرد تا با هر مستمسکی اثبات کند که به حضرت عباس قسم که مذهبی ها در قیام مردم مصر نقشی ندارند و اکنون و در این گزارش محیرالعقولش همه ادعاهای یک هفته گذشته اش را به طاق نسیان کوبیده و ناشیگرانه خود را لو می دهد.
اینکه ایشان از غوطه وری در خلسه و نشئه اشتیاق هایش مشعوف باشد مربوط به شخص ایشان است اما طبعاً وی نمی تواند مخاطب تلویزیون بی بی سی را نیز سفیه فرض کند که متوجه مردرندی ایشان نشده یا نمی شوند.
فی الواقع منظرپور با طرح آن سوال معنا دار و برخلاف ادعای گزارش های قبلی اش، دلنگرانه و ناشیگرانه به مخاطب بی بی سی سند داد که حضور موثر ملت مسلمان مصر در تظاهرات خیابانی را حس و فهم کرده وهر چند طی یک هفته می کوشید این حضور را نفی کند اما دست آخر با رویت جمال یک پری روی بی حجاب در میانه تظاهرات کنندگان مصری داغ دلش تازه شده و دردمندانه دل نگرانی ها و دغدغه های شخصی اش را با آن علیامخدره و با این مضمون نچندان مضمردر میان می گذارد که:
شما نگران نیستید که در قیامی شرکت دارید که اگر پیروز شود مجبور به محروم کردن من و مردان امثال من از دیدن و لذت بردن از جاذبه های تنانه ات شوید!
ویا دقیق تر آنکه:
نگران ما مردان نیستید تا با حاکمیت نظام دینی مانند آنچه در کشور من «ایران» اتفاق افتاد و ما مردان محروم از رویت و لذت بصر بردن از شما و اندام پیچیده در پوشش شما شدیم، مردان مصری هم دچار چنین محرومیتی شوند؟
این نابغه خبرنگاری جسورانه داوری و نگاه شخصی خود به زن و نگرانی شخصی اش بابت محروم شدن از فرصت نظربازی و چشم ناپاکی های مردان مشتاق سورچرانی های بصری را مرجع پرسش قرار داده و در حالی که قاطبه ملت مصر همه فریادشان را برای عدالت و آزادی علیه دیکتاتور مصر سر می دهند، با بی پروائی و علناً به مخاطب «داوری خود را حُقنه» می کند.
من قبلاً هم گفته بودم بی بی سی طی یک سال گذشته با شیبی قابل رویت از رسانه به سمت ارگان آن هم ارگان نحله سکولاریسم ایرانی تغییر مسیر داد اما تصور نمی کردم مدیریت این رسانه این اجازه را می دهد تا مخبران نابلدش این تغییر فاز را این چنین رسوا و بی آزرمانه فریاد زنند.
نمی دانم بعد از این رسوائی خبری مدیریت تلویزیون بی بی سی این مسئولیت را برای خود قائل خواهد شد تا بدلیل تخطی آشکار و زننده مخبرش از میثاق های خبری، از آن دسته از میلیونها زنان مسلمانی که مخاطب این رسانه اند (ایضاً مردان مسلمان) و برخلاف «خبرنگار قلیل السوادش» حجاب را نه تنها نگرانی آور تلقی نکرده و بلکه با مسلم دینی فرض کردن حجاب مصمم اند تا از این طریق حرامیان و هوس بازان را از سورچرانی بصری و سکشوال و نظربازی بولهوسانه از بدن شان محروم نگاه دارند، رسماً از ایشان عذرخواهی کند؟
اصرارم بر قلیل السواد بودن خبرنگار مزبور نیز نه از سر توهین است و نه تحقیر و محصول ایقان از ناحیه مجادله ای است که چندی پیش با مشارالیه حاصل شد و بعد از تصریح بر ناسازگاری ادعای حریت ایشان در کنار معامله های غیرقانونی برادرش در لندن با دولت به زعم ایشان کودتائی احمدی نژادی این مجادله نیز یک جانبه از سوی مشارالیه قطع شد.
علاقه مندان جهت آشنائی با عمق سواد تاریخی و سیاسی مشارالیه می توانند به دو لینک زیر مراجعه کنند.
فیل بانان و واعظان بی متعظ
مافیهای یک تشخص
اما در پایان تذکر یک نکته خیراندیشانه به این دسته از ایرانیان مشغول به خدمت در رسانه های خارج از کشور خالی از فایده نیست.
در موقعیتی که از کوه یخ افول و رکود اقتصاد جهانی تنها نوک این کوه از زیر اقیانوس بیرون آمده و متاسفانه دهه آینده این رکود سرعت و شتاب فزاینده ای در تمامی جهان و بويژه کشورهای اروپائی و آمریکائی خواهد داشت که طبیعتاً ضایعات عمیقی در ساختار های اقتصادی و سیاسی و اجتماعی مجموعه کشورهای فوق خواهد گذاشت تا جائی که اولین آثار آن در انگلستان مشاهده شد و بی بی سی مجبور به تعدیل نیرو و تعطیل برخی از برنامه هایش شده. لذا هیچ استبعادی ندارد در آینده ای نزدیک و با وخیم تر شدن محتمل وضعیت اقتصادی در جهان که همچون تراژدی هولناک و اجتناب ناپذیری در حال آمدن است شهروندان بریتانیائی از خیر پرداخت مالیات جهت روشن ماندن چراغ یک رسانه فارسی زبان بگذرند.آن هم چراغی که طبیعتاً بود و نبودش در امواج گرداب های مهلک اقتصادی پیش رو، نمی تواند اهمیتی جدی برای شهروند انگلیسی داشته باشد.
عافیت اندیشی حکم می کند تا با محتمل فرض کردن خاموشی چراغ بی بی سی فارسی، احتمالی که با بالا گرفتن اجتناب ناپذیر بحران اقتصاد جهانی احتمال چندان دور از ذهنی هم نیست بر پرسنل ایرانی بی بی سی فرض است تا لااقل حزم اندیشانه برای مصون ماندن از تبعات چنان فرجامی، کورسوئی برای بازگشت به وطن و زندگی آبرومند در کنار هموطنان خود روشن نگاه دارند یا لااقل روزنه ای برای توان بلند نگاه داشتن سرشان نزد هموطنان را تحفظ کنند.
کار از محکم کاری عیب نمی کند!





