ماه رمضان شد، می و میخانه بر افتاد
عشق و طرب و باده به وقت سحر افتاد
افطار به می کرد برم پیر خرابات
گفتم که تو را روزه به برگ و ثمر افتاد
با باده وضو گیر که در مذهب رندان
در حضرت حق این عملت بارور افتاد
عمق کوته بینی است روزه را صرفاً امساک از خوردن و آشامیدن فهم کردن!
نخوردن و نیآشامیدن در روزه داری تمهید یک ضعیف البنیه گی و ناتوانی و بی رمقی در انجام ناروائی هاست.
«سه ميمون خردمند معبد توشو» نمادی نزدیک به باطن روزه داری است.
نمادی که در آن انسان به مدیریت «چشم» و «گوش» و «دهانش» جهت اجتناب از ناروائی ها و ایضاً معاصی «لسانی» و «شنیداری» و «دیداری» تصریح می شود.
«بدی مبین» ، «بدی مشنو» و «بدی مگو» پند های ارزشمند «میزارو» و «کیکازارو» و «ایوازارو» سه میمون نمادین «معبد توشو» بوده که بعضاً میمون چهارمی بنام «شیزارو» نیز با بازوانی بسته بمعنای «بدی مکن» به آنها می پیوندد.
اینها را به زیبائی می توان گوهر روزه داری در اسلام تلقی کرد. این امر موید این واقعیت است که «چشم» و «گوش» و «زبان» ابزار ارتکاب «نیکی» و «بدی» است و روزه داری ممارست در تقویت مدیریت این ابزار بمنظور مهار آنان در انجام معصیت و «ورز» دادن آنان به نیت ورزیدگی در ارتکاب افعال نیکوست. به تعبیر حکیم ابولقاسم فردوسی:
نمادی که در آن انسان به مدیریت «چشم» و «گوش» و «دهانش» جهت اجتناب از ناروائی ها و ایضاً معاصی «لسانی» و «شنیداری» و «دیداری» تصریح می شود.
«بدی مبین» ، «بدی مشنو» و «بدی مگو» پند های ارزشمند «میزارو» و «کیکازارو» و «ایوازارو» سه میمون نمادین «معبد توشو» بوده که بعضاً میمون چهارمی بنام «شیزارو» نیز با بازوانی بسته بمعنای «بدی مکن» به آنها می پیوندد.
اینها را به زیبائی می توان گوهر روزه داری در اسلام تلقی کرد. این امر موید این واقعیت است که «چشم» و «گوش» و «زبان» ابزار ارتکاب «نیکی» و «بدی» است و روزه داری ممارست در تقویت مدیریت این ابزار بمنظور مهار آنان در انجام معصیت و «ورز» دادن آنان به نیت ورزیدگی در ارتکاب افعال نیکوست. به تعبیر حکیم ابولقاسم فردوسی:
خرد چشم جانست چون بنگری
تو بی چشم شادان جهان نسپری
نخست آفرینش خرد را شناس
نگهبان جانست و آن سه پاس
سه پاس تو «چشم» است و «گوش» و «زبان»
کزین سه رسد نیک و بد بی گمان
تو بی چشم شادان جهان نسپری
نخست آفرینش خرد را شناس
نگهبان جانست و آن سه پاس
سه پاس تو «چشم» است و «گوش» و «زبان»
کزین سه رسد نیک و بد بی گمان
روزه تنها «نخوردن» نیست! تمرین و مشق «استنکاف» است!
«روزه» ندیدن در عین توانائی در دیدن است. مهار و مدیریت چشم است و نگفتن در عین توانائی در گفتن است! مهار و مدیریت زبان در بدسگالی و ژاژخائی! نشنیدن در عین توانائی در شنیدن اصوات ناصواب و استماع غیبت غیبت گویان!!!
ماه پر برداشتی را برای خود آرزو کنیم.
«روزه» ندیدن در عین توانائی در دیدن است. مهار و مدیریت چشم است و نگفتن در عین توانائی در گفتن است! مهار و مدیریت زبان در بدسگالی و ژاژخائی! نشنیدن در عین توانائی در شنیدن اصوات ناصواب و استماع غیبت غیبت گویان!!!
ماه پر برداشتی را برای خود آرزو کنیم.
۲ نظر:
با سلام و آرزوی قبولی طاعات
اول بر خود لازم می دانم که تشکر قلبیم را به خاطر مطالبتان داشته باشم البته می دانید که طبیعتا اختلاف نظر هایی وجود دارد ولی آنچه مرا به تشکر از قریب به اتفاق نوشته ها می کند این است که درصد زیادی از نوشته ها با هوش مندی قابل ستایشی نوشته شده از خدا به خاطر هوشی که در شما قرار داده تشکر کنید همراه با جسارتی کمیاب
آنچه در روزه داری مهمتر از این مجموعه است و ریشه است و همان یکی بس است روزه داری فکر و ذهن است من فکر میکنم روح روزه داری این است میمونی باید باشد که قلبش را محافظت کند سرچشمه را
سرکار خانم غفاری
از توجه و لطف تان ممنونم
طاعات و عبادات شما نیز انشاالله قبول باشد
ارسال یک نظر