۱۳۹۵ مهر ۱۳, سه‌شنبه

پاپتی ها!


هر چند تباین فقر با ایمان بنا بر روایت منسوب به رسول الله (كاد الفقرُ ان يكون كفرا) مسموع است هم چنان که در روایتی نچندان معتبر از علی (ع) نیز منقول است:
«وقتی فقر وارد خانه ای شود ایمان از درب دیگر خارج می شود»
اما نمی توان این واقعیت را نیز نادیده انگاشت که به تجربه، ثابت و مشهود است مالکان شکمبه های انباشته و آن فربهان بلعنده و برخورداران از اطعمه و اشربه و امکنه نیز بقاعده در عداد طاغیان و عاصیان و پرده درانی قد برافراشته اند که از جوار تمکن خود به زوال تفرعن و تبختر غلتیده و ناسپاسانه تکلیف بندگی شان را افسار گسیختگی کرده اند.
بدون تعارف و تکلف آنچه مسموع و مشهود است دارایان مان بر صراط مومنانه زیستن، هارتر و بی دین تر و سرکش ترند!
بالغ بر ۴۰ سال است نظام و انقلاب برآمده از بهمن ۵۷ در ایران اگر مانائی و پایائی داشته مانائی و پایائی اش را بر کاکل همین گُشنه ها و پابرهنه ها و محرومان چرخندگی کرده!
همین متهمین به سفلگی و پاپتی یان و فقیر و کثیف و حقیر انگاشته شدگان از جانب آن «از ما بهتران» و «از خود متشکران» و «از دماغ فیل افتادگان» بودند که ۸ سال جنگ را بدون کمترین توقع تفنگداری کردند و ۴۰ سال است بدون چشمداشت، امام و انقلاب و نظام شان را در تمامی فراز و فرودها پاس داشته و تنها نگذاشته اند و آن قوم اتینا و برخوردار و مایه دار در غرقاب جنگ یا تا عمق پیکادلی و شانزه لیزه و بورلی هیز گریختند و یا اگر بناچار ماندند جز نق زدن و زر زدن و زیاده خواهی و عیاشی و کلاشی و فخرفروشی و هرزگی و سرکشی، متاع و عطائی را برنتافتند!
بقول روسو: روح فاسد تالی جسم معطل مانده در رفاه است.
و بقول خمینی انقلاب:
ملت عزیز ما که مبارزان حقیقی و راستین ارزشهای اسلامی هستند، به خوبی دریافته‌اند که مبارزه با رفاه طلبی سازگار نیست؛ و آنها که تصور می‌کنند مبارزه در راه استقلال و آزادی مستضعفین و محرومان جهان با سرمایه داری و رفاه طلبی منافات ندارد با الفبای مبارزه بیگانه‌اند. و آنهایی هم که تصور می‌کنند سرمایه داران و مرفهان بی‌درد با نصیحت و پند و اندرز متنبه می‌شوند و به مبارزان راه آزادی پیوسته و یا به آنان کمک می‌کنند آب در هاون می‌کوبند. بحث مبارزه و رفاه و سرمایه، بحث قیام و راحت طلبی، بحث دنیاخواهی و آخرت جویی دو مقوله‌ای است که هرگز با هم جمع نمی‌شوند. و تنها آنهایی تا آخر خط با ما هستند که درد فقر و محرومیت و استضعاف را چشیده باشند.

هیچ نظری موجود نیست: