شاخص بی هویتی!

این که لرد سالیسبوری نخست وزیر وقت انگلستان به اعتبار مستعمره کردن «رودزیا» پایتخت این کشور را بنام خودش (سالیسبوری) سند می زند نشانی از پر روئی و گستاخی دولتمردان استعمارگر انگلستان در دوران ترکتازی بریتانیای کبیر بود. هر چند در ۱۹۸۰ و با پایمردی «رابرت موگابه» این کشور آفریقائی استقلال یافت و با نام جدید «زیمبابوه» نام پایتخت خود را نیز از سالیسبوری به هراره تغییر داد تا بدین ترتیب آخرین لکه ننگ مستعمره بودن را از دامان خود پاک کند.

اما این ننگ را ایرانیان و بویژه سلطنت طلبانی که سالها است برای سقوط سلطنت محمدرضای شان غمبرک گرفته اند کجا می توانند ببرند که مهتران سلطنت علی رغم آنکه ایرانی که بر آن حکومت می کردند به صفت ظاهر کشوری مستقل بود اما در بی هویت ترین و خودباخته ترین شکل ممکن، بزرگترین و اصلی ترین خیابان پایتخت شان را بنام «آیزنهاور» رئیس جمهور آمریکا پلاک می کردند (خیابان آزادی فعلی) و برای خوشآیند دولت فخیمه انگلستان نیز بلوار الیزابت می ساختند (کشاورز فعلی) و تهران را با میدان کندی و خیابان چرچیل و خیابان روزولت «ملوث» می فرمودند!؟ آن هم اسامی کسانی که کشورشان در ایران از سابقه اشغال و مداخله گری و کودتا برخوردار بوده است.

قدر مسلم چنانچه فسیل های بجا مانده از دوران پهلوی بخواهند سلطنت پهلوی ها در ایران را در یک زمینه شاخص و معرفی کنند آن یک زمینه را می توانند با «شاخص بی هویتی» بنام خود در تاریخ ثبت کند!