تکنولوژی سایبر و فراگیر شدن اینترنت در کنار جمیع مزایا و وجوه ارزشمند و مثبتی که دارد عاری از آفت نیز نبوده و به اقتضا ابتلائاتی را نیز با خود همراه کرده که بسته به موضوع برخوردار از شدت و حدت و عمق و مساحت هائی متفاوت می باشد.
از جمله آفات مشهود از جوار جهانی شدن اینترنت، عمومی شدن ساحت تخصص است تا جائی که دیگر و برخلاف سابق این متخصصین یک حرفه نیستند که مجوز اظهار نظر کارشناسی در حوزه تخصص مربوطه را بصورت انحصاری داشته باشند و به یمن «اینترنت عمومی» اینک صدر و ذیل جامعه به اعتبار همه چیز دانی مفروض تلقی شده شان برای خود این حق را برسمیت می شناسند تا بدون تبحر در تخصص مربوطه و بدون تعهد به لوازم آن تخصص با اعتماد بنفسی کامل به مبحث تخصصی ورود کرده و نسخه نویسی نیز فرمایند!
نمونه های متعددی برای اثبات خزینه شدن ساحت تخصص موجود است که آخرین آن حجت الاسلام جوانی بنام «مرتضى جوادى آملی» فرزند آیت الله جوادی آملی است که بدون وجود رزومه یا سابقه کارشناسی از ایشان در عرصه تخصصی سیاست اقدام به انشاء و ارسال نامه ای در مقام تمجید و تحسین برجام هسته ای منعقده بین ایران و ۱+۵ به دکتر ظریف کرده و تا آنجا در توصیف برجام دچار هیجان و خلجان شده اند که آن قرارداد را «بدون تردید» در شمار یکى از بهترین صورت هاى ممکن از انعقاد پیمان های صلح قلمداد فرموده تا جائی که از سوئی شورمندانه نوید آن را داده که صاحبان و قائدان و بلند مرتبگان صنعت سینما با توجّه به میزان اصالت و قلمرو تأثیر این «سند عزّت و افتخار» می توانند براى تولید آثار سینمائى فاخر از برجام، همّتى شایسته بگمارند(!) تا از آن طریق جامعه جهانی امروز را که تشنه مشاهده اینگونه تحولاّت اساسى در اندیشه دینى اند را سیراب فرمایند(!)
و از سوئی دیگر دامنه هیجان زدگی حجت الاسلام مزبور تا آنجا بالا گرفته که خطاب به وزیر امور خارجه پیشنهاد داده اند تا چنانچه آن وزیر دانشمند صلاح بدانند برجام به عنوان یک ماده درسى در دانشگاه های کشور کرسى بیابد تا بدین طریق این «لابد موهبت الهی» بین کشورهای اسلامی منشاء الهام و اثربخشی در حوره مناسبات بین المللی واقع گردد (!)
حجت الاسلام مزبور در انتهای «مداهنه خود از برجام» تا آنجا از خود بی خود شده که بدون توجه به انتقادهای مکرر آیت الله خامنه ای از برجام ، پای ایشان را نیز وسط کشیده و آئین سپاس به پاس هدایت و حمایت ایشان از برجام را نیز بجا آورده اند!
یک نفر شانه های حجت الاسلام مزبور را بمالد و به ایشان بفرمایند:
اخوی! Take It Easy
ماجرا این قدرها هم که تصور فرموده اید هالیوودی نیست!
ارزیابی از هوراقلیائی یا مالیخولیائی بودن برجام را به متخصصین این حرفه واگذارید!
هم چنان که همین توقع را نیز از شما داریم تا ما ناآشنایان و نا متخصصین با عوالم «معقول و منقول» را در صورت «ابراز فضل بدون شرایط احراز کارشناسانه» در آن حوزه، خطابت توام با شماتت فرمائید.
زیاده عرضی نیست!
نمونه های متعددی برای اثبات خزینه شدن ساحت تخصص موجود است که آخرین آن حجت الاسلام جوانی بنام «مرتضى جوادى آملی» فرزند آیت الله جوادی آملی است که بدون وجود رزومه یا سابقه کارشناسی از ایشان در عرصه تخصصی سیاست اقدام به انشاء و ارسال نامه ای در مقام تمجید و تحسین برجام هسته ای منعقده بین ایران و ۱+۵ به دکتر ظریف کرده و تا آنجا در توصیف برجام دچار هیجان و خلجان شده اند که آن قرارداد را «بدون تردید» در شمار یکى از بهترین صورت هاى ممکن از انعقاد پیمان های صلح قلمداد فرموده تا جائی که از سوئی شورمندانه نوید آن را داده که صاحبان و قائدان و بلند مرتبگان صنعت سینما با توجّه به میزان اصالت و قلمرو تأثیر این «سند عزّت و افتخار» می توانند براى تولید آثار سینمائى فاخر از برجام، همّتى شایسته بگمارند(!) تا از آن طریق جامعه جهانی امروز را که تشنه مشاهده اینگونه تحولاّت اساسى در اندیشه دینى اند را سیراب فرمایند(!)
و از سوئی دیگر دامنه هیجان زدگی حجت الاسلام مزبور تا آنجا بالا گرفته که خطاب به وزیر امور خارجه پیشنهاد داده اند تا چنانچه آن وزیر دانشمند صلاح بدانند برجام به عنوان یک ماده درسى در دانشگاه های کشور کرسى بیابد تا بدین طریق این «لابد موهبت الهی» بین کشورهای اسلامی منشاء الهام و اثربخشی در حوره مناسبات بین المللی واقع گردد (!)
حجت الاسلام مزبور در انتهای «مداهنه خود از برجام» تا آنجا از خود بی خود شده که بدون توجه به انتقادهای مکرر آیت الله خامنه ای از برجام ، پای ایشان را نیز وسط کشیده و آئین سپاس به پاس هدایت و حمایت ایشان از برجام را نیز بجا آورده اند!
یک نفر شانه های حجت الاسلام مزبور را بمالد و به ایشان بفرمایند:
اخوی! Take It Easy
ماجرا این قدرها هم که تصور فرموده اید هالیوودی نیست!
ارزیابی از هوراقلیائی یا مالیخولیائی بودن برجام را به متخصصین این حرفه واگذارید!
هم چنان که همین توقع را نیز از شما داریم تا ما ناآشنایان و نا متخصصین با عوالم «معقول و منقول» را در صورت «ابراز فضل بدون شرایط احراز کارشناسانه» در آن حوزه، خطابت توام با شماتت فرمائید.
زیاده عرضی نیست!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر