۱۳۹۵ مهر ۶, سه‌شنبه

مُصیبت نامه!


بقول چینی ها:
جوانها «فکر می کنند» پیرها چیزی نمی دانند! و پیرها «می دانند» جوانها چیزی نمی دانند!
روزگاری علی شریعتی دردمندانه با خود نجوا می کرد:
درد امروز جامعه ما بی سوادی مردم ما نیست. نیم سوادی روشنفکران و تحصیل کرده های ما است!
شوربختانه «دکتر» امروز نیست تا ببیند:
درد امروز جامعه ما بی سوادی جوانان تحصیلکرده مان نیست!
توهم باسوادی و پُرسوادی و همه چیز دانی ایشان در عین بی سوادی و بی عمقی و مسکنت اندیشگی و بی آرمانی شان است!
اوج مصیبت آنجاست که بر این اختگی اندیشه خود نیز، می بالند!


۱ نظر:

ناشناس گفت...

آقای سجادی عزیز؛ مشکل شما انقلابیون 57 اینه که مدینه فاضله شما در هیچ گیتی نمی گنجد! شما به دنبال آرمان شهر اسلامی خیالی خود به سر میبرید که در آن همه در یک نظام سیاسی اجتماعی برابر و برادر بدون هیچ مشکلی گذران می کنند.سیستم اعتقادیه شما الان تبدیل به یک هیولای هزار مافیایی شده است که برای بقای خود از هیچ منکری و هیچ ناثوابی امتناع نمیکند.
قبول بفرمایید تاوان آرمان کشورانقلابی شما رو ما نسل جوان پرداختیم... چه در جنگ و چه در بعد از جنگ.