شیرین عبادی و محمود احمدی نژاد برای من تداعی کننده کسانی اند که بر حسب تصادف در جایگاهی قرار گرفتند که در اندازه آن نبودند و نیستند!
همان طور که اهدای جایزه صلح نوبل به شیرین عبادی محصول یک خاصه خرجی و سیاسی کاری بود بدون آنکه عبادی پرونده مشعشع یا سابقه خاص و درخشانی برای استحقاق جایزه مزبور داشته باشد. به همان قیاس محمود احمدی نژاد نیز تنها و بصورت تصادفی از ناحیه غیظ شورای نگهبان از اصلاح طلبان و بدون برخورداری از برجستگی لازم الاحصائی یک باره از رانت «رجل سیاسی بودن» و بالتبع «رئیس جمهور شدن» برخوردار شد!
به همین دلیل چون هر دو ایشان فاقد خاستگاه اصیل در سمت و جایگاه بهره مند شده شان بودند اولی (عبادی) بسرعت کم فروغ شد و بی خاصیت! دومی نیز بتدریج بدنام شد و پر دردسر!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر