یکی از فانتزی هایم آن است که وقتی «نیکوس کازانتزاکیس» در آن غار نمور در یونان وقتی نتوانست بعد از 3 روز مباحثه، آن کشیش معتکف و تارک دنیا را متقاعد کند و در لحظه وداع وقتی کشیش به طعنه به وی گفت: «سلام من را به دنیا برسان!» و کازانتزاکیس هم به طعنه پاسخ داد: «شما هم سلام من را به خدا برسان و بگو مقصر ما نیستیم! دنیائی که ساختی زیباست!»
دلم می خواست در آن لحظه آنجا بودم و در مقام «دیدگاهی سوم» این بیت از شعر «خسرو فرشیدورد» را (با ارزنی تغییر) به رُخ کازانتزاکیس می کشیدم:
این خانه قشنگ است ولی خانه «ما» نیست!
زیستن در خانه ای که تعلق به ما ندارد ولو آنکه در غایت زیبائی هم باشد مستلزم تن دادن به قواعدی است که صاحب آن خانه بر آن حاکم کرده. در خانه امانی حق تصرف دلبخواهانه در «موجودی خانه» وجود ندارد.
نیکوس کازانتزاکیس ـ گزارش به خاک یونان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر