سیاستمداری سیاست ندار!

آقای محمدجواد ظریف پیرامون تمدید تحریم های ده ساله ISA توسط کنگره و سنای آمریکا اظهار داشته اند:

«تمديد تحريم‌ها اثر اجرايي ندارد»

آقای ظریف ـ دارد! خیلی هم دارد. عرض می کنم خدمت تان!

جناب ظریف ـ هر چند و برخلاف اظهارات بالا در خرداد ماه گذشته در صحن علنی مجلس صراحتاً تمدید تحریم های ISA را نقض برجام برشمردید اما از این می گذریم و بمنظور تنویر افکارتان خدمت تان معروض می دارم بیش از حد انتزاعی و ذهنی و تخیلی مشق سیاست می فرمائید.

حضرتعالی پیش از این نیز در ازای رای دیوان عالی آمریکا مبنی بر مصادره 2 میلیارد دلار از نقدینه بلوکه شده ایران در آمریکا بنفع آمریکائیان آسیب دیده از عملیات تروریستی در لبنان فرمودید:

«ما رای این دادگاه را به رسمیت نمی شناسیم و دولت آمریكا بخوبی از این موضوع اطلاع دارد ... من اعتقاد دارم که دنیا هژمون ندارد. شرایط بین المللی تاب هژمون و قدرت مطلقه شدن ندارد و این باور نظری و نه شعاری من است»

جناب ظریف در همان تاریخ خدمت تان معروض داشتم:

گیریم حضرتعالی رای دیوان عالی آمریکا را برسمیت نشناسید. این چه اهمیتی دارد؟ مهم آن است که حاجی مُرد و شتر خلاص! یعنی برخلاف تخیل جنابعالی این رفتار آمریکا یعنی همان هژمون! یعنی طرف به اعتبار همان هژمونش، پول یک ملت را «چپو» کرد و رفت!

همان طور هم که دیدید و دیدیم اعتراض های بر حق حضرتعالی در نظام حقوق بین المللی کدخدا سالار به هیچ جا نرسید و مبلغ مزبور تناول شد!

(اینجا)

جناب ظریف متاسفانه اکنون نیز همان ذهنی گرائی مسبوق به سابقه تان مانع از آن شده تا به درکی واقع بینانه از پتانسیل موجود در نظام بین الملل نائل آئید.

مزید التفات تان اجازه دهید متوسل به لطیفه ای شوم!

گویند معلمی روز نخست سال تحصیلی دانش آموزان شبانه وارد کلاس شد و همان ابتدا محصل گردن کلفتی که انتهای کلاس نشسته بود با کت رو شانه انداخته و کفش های پاشنه خوابانده و گویش لمپنانه خطاب به معلم گفت:

آق معلم! همین اول سالی بزار شیر فهمت کنم. پات رو رو پای من نذار و گرنه نفله ات می کنم!

معلم محجوب نیز که از این ادبیات غیر مدنی و نامتعارف رنجیده شد به اعتراض گله آن محصل را نزد مدیر دبیرستان بُرد. مدیر با شرح ماجرا برآشفت و گفت : غلط کرده هر کی این حرف رو زده. پدرش رو در می آرم و در ادامه وقتی نشانه های محصل مزبور را شنید گفت:

منظورتون همون محصلیه که ته کلاس میشینه و کت اش را روی شانه می اندازه و پاشنه کفش اش رو می خوابونه و لاتی حرف می زنه؟ و وقتی پاسخ تائید معلم را شنید گفت:

خوب اگه اون گفته نفله ات می کنه درست گفته. می کنه!

جناب ظریف ـ ترشرویانه این مطایبه در جهان واقعیت و سیاست بین الملل حاکم و جاری است لذا همه آنچه را که در دانشکده خوانده اید فراموش کنید!

جناب ظریف آنچه که حضرتعالی در دانشکده خوانده اید بنده و دیگر فارغ التحصیلان علوم سیاسی نیز خوانده ایم اما واقعیت دنیای سیاست متفاوت با ذهنیات و حفظیات دانشکده های علوم سیاسی است.

جناب ظریف اگر از ابتدا تا انتهای کتاب آموزش شنا را کلمه به کلمه حفظ باشید و در امتحان آخر ترم بابت حفظیات تان نمره ۲۰ هم بگیرید مطمئن باشید نه آن نمره ۲۰ و نه آن محفوظات ارزنی نمی تواند در وسط دریا شما را شناگر کند و لاجرم محکوم به مغروقی خواهید بود! شنا را باید در دریا و وسط معرکه آموخت.

بر این مبنا و عطف به همان مناسبات عرفی حاکم بر نظام بین الملل، وقتی افکار عمومی ملاحظه می کند که کنگره و سنای آمریکا تحریم های ISA را علی رغم برجام تمدید کرد، این امر بدان معنا است که کمپانی ها و شرکت های تجاری و صنعتی و تکنولوژیکی در آمریکا و اروپا دیگر خود را معطل برجام نمی کنند و از صرافت همکاری تجاری با طرف ایرانی می افتند و سری را که درد نمی کند بی دلیل دستمال نمی بندند!

این یعنی آنکه با توجه به قلب گنجشکی اقتصاد که بشدت ترسو است و با توجه به آنکه اولین نیاز تجار برای سرمایه گذاری امنیت سرمایه گذاری است حالا شما بنشین و مدام بگو «تمدید ISA نافی برجام نیست و اثر اجرائی ندارد»

جناب ظریف ـ دارد. خوب هم دارد! واقعیت آن است که غالب کمپانی های معتبر و بزرگ جهانی سطح مبادلات تجاری شان بین ایران و آمریکا در یک تراز بشدت نابرابر و بسود طرف آمریکائی است لذا صاحب چنین کمپانی ها و سرمایه هائی به هیچ وجه حاضر نیستند ریسک کرده و سود بیشتر خود را معطل دردسر مبادله تجاری با ایرانی کند که زیر تیغ تهدید دولت آمریکا است.

جناب ظریف با همه تبلیغاتی که شیدائیان تان از ذکاوت سیاسی حضرتعالی ارائه و باور کردند متاسفانه تجربه برجام نشان داد الفبای سیاست عملی را نیز در مذاکرات هسته ای لحاظ نکردید.

جناب ظریف شاید دوستان و شیدائیان تان در ایران با ظرائف دنیای عملی سیاست ناآشنا باشند اما حضرتعالی سالها در آمریکا زندگی و تحصیل و در مصادر بالای دیپلماتیک اشتغال داشته اید. در تمام سالهای اقامت و تحصیل و اشتغال تان در سازمان ملل اگر هیچ کار سیاسی هم نکرده باشید لااقل و حتما یک بار سفارش پیتزا برای تحویل در محل داده اید و با قانون طلائی COD آشنائید. اگر یک بار هم بدین شیوه در آمریکا پیتزا میل کرده باشید که حتما کرده اید آنگاه به قانون Cash on delivery یا «پرداخت نقد در ازای تحویل در محل» عنایت پیدا می کردید تا لااقل این ساده ترین قانون تجاری را در تعهدات دو جانبه بین ایران و ۱+۵ لحاظ کرده تا اینک طرف آمریکائی بجای آنکه این چنین مردرندانه شما و ما و ملتی را سر کار بگذارند مطابق COD مکلف می شد تا در قبال هر آنچه از ما می گیرد متقابلاً ما به ازای آن را نقدا پرداخت کند !