اصلاح طلبی موجود در صحنه سیاسی ایران و یا لااقل چهره های شاخص این جمعیت را چنانچه بتوان با یک ويژگی برجسته نشانه گذاری شود بدون تردید «شاخص تزویر» برجسته ترین ويژگی قابل شناسائی نزد ایشان است.
اظهارات اخیر حمیدرضا جلائی پور در نشست «بررسی وضعیت نیرو های سیاسی جامعه پیش از انتخابات ۹۶» نزدیک ترین قرینه در اثبات چنین تزویری است!
آقای جلائی پور در سخنرانی خود ضمن آنکه اصولگرایان را به سه شاخه تندروها و عاقلان و موتلفه ای ها تقسیم کرده در ادامه اظهار داشته:
اصولگرایان تندرو در میان مدت به دنبال تغییر ساختار سیاسی ایران از ریاستی به پارلمانی هستند زیرا هر انتخابات سراسری که در کشور برگزار می شود اعصاب اینها را خُرد می کند و با وجود سیستم پارلمانی بهتر می توانند این موضوع را مدیریت کنند زیرا وقتی به مجلس راه یابند یکی را نخست وزیر می کنند و از شر رئیس جمهور راحت می شوند.
جلائی پور در ادامه گفته:
موضوع جانشینی (رهبری) یکی از مسائلی است که تندروها نسبت به آن نیز نگرانی زیادی دارند ... تندروها تمایل زیادی دارند تا منویات خود را در این موضوع اعمال کنند بنابراین با رئیس جمهور شدن روحانی، احساس نگرانی آنها در بحث جانشینی بیشتر می شود!
پیش از این طی کتابتی برای آقای مصطفی تاجزاده به مراوده ای قدیمی بین خود با یکی از یاران اصلاح طلب آقای تاجزاده اشاره کرده بودم که در فرازی از آن مراوده با ذکر مقدمات و حوادثی از دوست ایشان پرسیده بودم:
موضوع جانشینی (رهبری) یکی از مسائلی است که تندروها نسبت به آن نیز نگرانی زیادی دارند ... تندروها تمایل زیادی دارند تا منویات خود را در این موضوع اعمال کنند بنابراین با رئیس جمهور شدن روحانی، احساس نگرانی آنها در بحث جانشینی بیشتر می شود!
پیش از این طی کتابتی برای آقای مصطفی تاجزاده به مراوده ای قدیمی بین خود با یکی از یاران اصلاح طلب آقای تاجزاده اشاره کرده بودم که در فرازی از آن مراوده با ذکر مقدمات و حوادثی از دوست ایشان پرسیده بودم:
آیا قرار بود اصلاح طلبان، نظام را به یک رویاروئی سینه به سینه با رهبری بکشانند؟ آیا ما در دوم خرداد چنین قراری داشتیم؟ اگر این بود چرا دوستان از ابتدا آن را صادقانه اعلام نکردند تا امثال بنده تکلیف خود را با چنین اصلاحاتی روشن کنیم؟ اشتباه نشود! بنده در مقام دفاع چشم بسته و کلی از مواضع آیت الله خامنه ای نیستم اما دوستانی که به هر دلیلی با کلیت سیستمی که در راس آن ولایت فقیه وجود دارد، مشکل دارند اخلاقاً نمی توانند از اعتبار آن نظام بهره ببرند و در خفا بدنبال تغییر آن باشند! بنده با کسی که با نظام جمهوری اسلامی و ولایت فقیه مخالف باشد، مشکلی ندارم و به ایشان حق داده و می دهم تا به هر شکل اخلاقی و یا قانونی برای براندازی آن فعالیت کند اما باز هم تاکیدم بر شفافیت است. نمی شود هم از اعتبار نظام تغذیه کرد و هم در جستجوی تغییر آن بود. دوستانی که دنبال تغییر آنند بروند و با تابلوی خود و صادقانه و شفاف فعالیت کنند. (۱)
اکنون نیز و بر همان روال می توان جلائی پور و دواعی ایشان را دلالتی بر «آفتاب بودگی» مدلول بر «آفتاب آمدگی» تلقی کرد.
قدر مسلم آن است که تا این تاریخ و رغم ادعای جلائی پور کمترین نشانی از دغدغه اصولگرائی مسمی به تندرو نسبت به «تغییر ساختار سیاسی ایران از ریاستی به پارلمانی» مشهود نیست و این تنها آیت الله خامنه ای بودند که طی سفر به کرمانشاه و در سخنرانی راهبردی خود در دانشگاه رازی، ذیل موضوع هندسه نظام و نوسازی ابراز داشتند:
«اگر در آینده دور یا نزدیک احساس بشود که به جای نظام ریاستی مثلاً نظام پارلمانی مطلوب است مثل اینکه در بعضی از کشورهای دنیا معمول است در آن صورت هیچ اشکالی ندارد؛ نظام جمهوری اسلامی می تواند این خط هندسی را به این خط دیگر هندسی تبدیل کند؛ تفاوتی نمی کند»
قطعاً نقد اظهارات آیت الله خامنه ای و حتی تخطئه و رد کارشناسی این پیشنهاد هم مسموع است و هم مقدور، اما چیزی که در این میان مذموم است تذبذب افرادی است که از «اصولگرای تندرو» اسم مستعاری می سازند برای تخریب «راس نظام» بدون آنکه بخواهند رسما و علنا بی وقعی خود به شان قانونی ولایت درنظام سیاسی ایران را عهده داری کنند.
گذشته از آنکه افراد مزبور مردرندانه نظام پارلمانی را در نقطه مقابل نظام های ریاستی قرار داده که به زعم ایشان می تواند بسترساز بازتولید استبداد شود! این در حالی است که نظام های ریاستی و پارلمانی هر دو متفقا ذیل نظام های جمهوری تعریف می شوند که اتفاقا دومی (پارلمانی) در صورت احراز ساختارهای قوی حزبی مانند نمونه انگلستان از سلامت اخلاقی بالاتری برای قوام دمکراسی برخوردار است.
گذشته از آنکه افراد مزبور مردرندانه نظام پارلمانی را در نقطه مقابل نظام های ریاستی قرار داده که به زعم ایشان می تواند بسترساز بازتولید استبداد شود! این در حالی است که نظام های ریاستی و پارلمانی هر دو متفقا ذیل نظام های جمهوری تعریف می شوند که اتفاقا دومی (پارلمانی) در صورت احراز ساختارهای قوی حزبی مانند نمونه انگلستان از سلامت اخلاقی بالاتری برای قوام دمکراسی برخوردار است.
در مورد بخش دوم اظهارات آقای جلائی پور مبنی بر نگرانی و دغدغه «اصولگراهای تندرو» نسبت به موضوع جانشینی رهبری نیز باید خطاب به ایشان گوشزد کرد:
برخلاف ادعای مزبور تا این تاریخ رکورد دل نگرانی نسبت به جانشینی در فردای «نبود رهبری» بنام فرزند شما (محمدرضا جلائی پور) ثبت شده که در تیر ماه گذشته در صفحه تلگرامی شان ضمن گمانه «نبود رهبری» در ۴ سال آتی (!) و بمنظور محکم کاری اصلاح طلبان برای انتخاب «رهبر سوم» بوضوح ضمن ترغیب و تشویق مردم به رای دوباره دادن به روحانی در انتخابات ریاست جمهوری ۹۶ نوشتند:
«اگر روحانی دو دوره‌ای شود، شاید در مساله‌ی احتمالیِ جانشینی نقش موثرتری ایفا کند»
بدین طریق و برخلاف ادعای امروز «جلائی پور پدر» مشخص شد این «جلائی پور پسر» هستند که بنمایندگی از اصلاح طلبان و جلوتر از مسمایان به «اصولگرایان تندرو» در کمین نبود رهبری دغدغه و تمهید مقدمات رهبر سوم را دارند! (۲)
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱ـ نگاه کنید به مقاله کیمیاگران خاکباز
۲ـ نگاه کنید به مقاله کمین گاه گرگ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر